Οι σπετσιερίες της ενετοκρατούμενης Κρήτης και της Κέρκυρας. Το πρώτο φαρμακείο της Ελλάδας, ήδη πριν το 1821. Πάτρα ή Τρίπολη; Νικόλαος Γερακάρης ή Αναγνώστης Καρακασόπουλος; Τα φαρμακεία της Πόλης, της Σμύρνης και της Αλεξάνδρειας τον καιρό της ακμής του ελληνισμού. Τα ιστορικά φαρμακεία Δαμβέργη, Μαρινόπουλου και Μπακάκου, στην Αθήνα. Το φαρμακείο Ζωγράφου της Θεσσαλονίκης, σύνδεσμος του μακεδονικού αγώνα και καταφύγιο των μακεδονομάχων. Η Πολύμνια Παναγιωτίδου, πρώτη φοιτήτρια της Φαρμακευτικής, το 1898. Η πρώτη αμιγώς φαρμακευτική βιομηχανία στην Ελλάδα, η «Κ.Α. Δαμβέργης», με τα πρωτοποριακά της φάρμακα. Ο πρώτος ηρωικώς πεσών του ελληνικού φαρμακευτικού σώματος το 1918, ανθυποπλοίαρχος της Πολεμικής Αεροπορίας του Ναυτικού Σπυρίδων Χάμπας.
Εικόνες, στιγμές και πρόσωπα από το παρελθόν μας συντροφεύουν στην περιήγησή μας στον κόσμο της ελληνικής φαρμακευτικής μέχρι το μέσον του 20ού αιώνα. Τότε που φαρμακείο δεν σήμαινε μόνο «μποτίλιες και μποτιλάκια, μυρωδιές και μοσκοσάπουνα», αλλά συνάμα και χώρο όπου, όπως γράφει ο Καζαντζάκης στον Καπετάν Μιχάλη, «κάθε δειλινό μαζεύουνταν εκεί δάσκαλοι και γιατροί κι έλυναν κι έδεναν τα μεγάλα ζητήματα τον κόσμου»...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]