Θεωρώ χρέος μου να αναφερθώ στο χωριό μου (μέσα από προσωπικά μου βιώματα -στην παιδική μου, κυρίως, ηλικία). Το κάμω με αυτή τη μικρή μου εργασία. Σε αυτό έζησα, ανετράφηκα, έπαιξα μικρός, έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Το αξίζει. Είναι παραγωγικό χωριό με ανθρώπους πολύ προκομμένους, αφοσιωμένους στα ειρηνικά έργα τους (καλλιέργειες, αλιεία). Απλοί, νοικοκυραίοι, εργατικοί, με συνέπεια και εντιμότητα βίου, ώστε να εκτιμώνται από όλους στην περιοχή! Πρέπει να μείνουν ως καλό παράδειγμα στην ιστορία του χωριού, για τους νεωτέρους. Οι χωριανοί μου, από μικρό παιδί με συνεβούλευαν στο καλό, μου έδιναν θάρρος και δύναμη να προχωρώ στα γράμματα, μου μιλούσαν ωραία, όπως και ωραία μου συμπεριφέρονταν. Μεγάλη επιρροή ασκούσε το καλό παράδειγμά τους και πολύ πρόθυμα προσπαθούσα κάθε ημέρα να βελτιώνουμαι, ώστε κάποτε να καταλάβω μια έντιμη θέση στην κοινωνία. Αυτό επιθυμούσαν. Αν δεν τους διέψευσα, οι χωριανοί μου μου έδειξαν το δρόμο της σκληρής εργασίας. Ζήλο και μεράκι (για τα γράμματα) άντλησα (πήρα) από το δικό τους ζήλο και το δικό τους μεράκι για εργασία και προκοπή (με πρώτο τον πατέρα μου). Οι παλαιότεροι που θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο θα ξαναζήσουν (θα ξαναθυμηθούν) τα παλαιά δύστυχα χρόνια στο χωριό. Σε αυτά πιο πολύ αναφερόμαστε. Οι νεώτεροι θα προβληματισθούν, θα εκτιμήσουν ανάλογα και θα θελήσουν να δεθούν συναισθηματικά πιο πολύ με το ωραίο μας χωριό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)