Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλος, Άουσβιτς, Το τέλος του ανθρώπου, Εγχειρίδιο για τον Ναζισμό,  (Δοκίμιο, Κριτική), Έργο εξωφύλλου: Μιχάλης Κευγάς, 17Χ24, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα Ιούλιος 2020, αριθμ. έκδοσης: 322, σελ. 128, εκ. ISBN 978-960-592-104-0, τιμή 12,72 ευρώ.

Σε κάθε εποχή, αλλά ιδιαίτερα στη σύγχρονη που ο ρατσισμός και η αγριότητα επανέρχονται με πολλά πρόσωπα σε όλη την ανθρωπότητα, ένα “Εγχειρίδιο για τον Ναζισμό” είναι πάντα επίκαιρο.

Ο εκπαιδευτικός ψυχολόγος, Μιχάλης Κ. Παπαδόπουλος με το παρόν βιβλίο του, πέραν της αναφοράς στη θηριωδία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, επιχειρεί μια ανάκληση στη μνήμη των παλαιότερων και την αποκάλυψη ολόκληρης της σκοτεινής όψης για τους νεότερους:

• της ρατσιστικής αντιμετώπισης των ψυχασθενών από το Γ΄ Ράιχ,
• του ρόλου των Γερμανών ψυχιάτρων που έστω και με την ανοχή τους εξυπηρέτησαν τον ναζισμό,
• των δολοφονιών ψυχασθενών που συντελέστηκαν στο όνομα της καλής διαχείρισης των οικονομικών του κράτους με την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων που εξασφαλίστηκε μέσω της ναζιστικής προπαγάνδας
• του ρόλου των φαρμακευτικών εταιρειών και των πειραμάτων τους στα στρατόπεδα συγκέντωσης και
• της αξιοποίησης της “ναζιστικής εμπειρίας της ευγονικής” από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο.

Με ενότητες, μεταξύ πολλών ακόμα, όπως: «Το Ιδεολογικό υπόβαθρο της ναζιστικής ιδεολογίας / Η ευγονική και οι Νομοθεσίες που τη θεσμοποίησαν / Η έννοια της φυλετικής υγιεινής και των φυλετικών ανισοτήτων / Φυλετικές ανισότητες και ιμπεριαλισμός / Η Ευθανασία / Ο νόμος για τη στείρωση / Μαθητές με μαθησιακά και ειδικά προβλήματα: «βλαβερά στοιχεία», τα οποία βλάπτουν τη «φροντίδα της φυλής» / Το Πρόγραμμα Τ4: πρότυπο μαζικής εξόντωσης των ψυχασθενών και των «άχρηστων» ατόμων / Η εφαρμογή της ευγονικής και της πρακτικής της στείρωσης μετά το 1945 διεθνώς / Η Ναζιστικοποίηση της Ιατρικής / Η καταδίωξη των Εβραίων γιατρών / Ψυχίατροι στην υπηρεσία της εξόντωσης / Το πρόγραμμα Paperclip: Οι ΗΠΑ καταφύγιο των εγκληματιών ναζί επιστημόνων / Ο ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών στα πλαίσια της στήριξης του καπιταλισμού στο ναζιστικό καθεστώς, Ο ρόλος της Bayer / Είναι ο Ναζισμός προϊόν ενός οικονομικού συστήματος που βασίζεται στο κέρδος; / Η Γερμανοποίηση της Ευρώπης / Η ναζιστική επανασύσταση του ανθρώπου: Ο θρίαμβος του παράλογου / Η σταυροφορία ενάντια στη διανόηση, Το θρησκευτικό πρόβλημα, Το πολιτισμικό περιβάλλον, Η εκπαίδευση. Η θέση των γυναικών», ο Μιχάλης Παπαδόπουλος ακτινογραφεί τη θηριωδία σε όλη της την εξέλιξη και αποκαλύπτει την ιδεολογική της βάση και τα συμφέροντα που εξυπηρέτησε.

Την όλη ανάπτυξη πλαισιώνει

α) ένα κεφάλαιο με τίτλο «Ο Ναζισμός είναι παιδί των ΗΠΑ;», αποτέλεσμα μιας συζήτησης που είχε ο συγγραφέας με τον ιστορικό Λεωνίδα Εμπερίκο και

β) η μετάφραση ενός αποσπάσματος από την ομιλία-ομολογία του Δρ. Franck Schneider, Προέδρου της Γερμανικής Ψυχιατρικής και Νευρολογικής Εταιρείας, το 2010 σε επετειακή εκδήλωση, για τον ρόλο των ψυχιάτρων στο ναζιστικό καθεστώς, μια ομιλία που περιέχει μία οξύτατη αυτοκριτική για τον ρόλο της Ιατρικής και ειδικότερα της Ψυχιατρικής στη φρικωδία του ναζισμού.

 “Μ”

Ο Μιχαήλ  Κ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το 1952. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille I, στη Γαλλία. Συνεργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στο Ινστιτούτο Διδακτικής και Παιδαγωγικών του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1976 που επέστρεψε στην Κύπρο, εργάστηκε ως εκπαιδευτικός ψυχολόγος στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Το 1997 απέκτησε τον τίτλο του Διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών καταθέτοντας τη διατριβή του με θέμα «Λειτουργικός αναλφαβητισμός: Σχολικός αποκλεισμός και σχολικός πόνος», η οποία και εκδόθηκε σε βιβλίο τον ίδιο χρόνο από τις εκδόσεις Νέα Σύνορα-Α.Α. Λιβάνη. Έχει διδάξει ως επισκέπτης Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Aix-Marseille, ως ειδικός επιστήμονας στον Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου καθώς και στην Παιδαγωγική Ακαδημία και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου. Οι δημοσιεύσεις του αναφέρονται κυρίως σε ζητήματα σχολικής αποτυχίας, λειτουργικού αναλφαβητισμού, νεανικής παραβατικότητας, βίας στο σχολείο, χρήσης ουσιών και αγωγής υγείας. Για τις δημοσιεύσεις του και τις εργασίες του στα πιο πάνω επιστημονικά πεδία έχει αναγνωριστεί ως εμπειρογνώμονας από πανεπιστήμια της Ευρώπης, διεθνείς και Ευρωπαϊκούς οργανισμούς, όπως την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την UNESCO, το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας, καθώς και από άλλους επιστημονικούς φορείς.