Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9790901600041
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το έργο Permutαtionen [Αντιμεταθέσεις] για κλαρινέτο και κρουστά, LWN 64 (1957) είναι ένα από τα τελευταία έργα της πρώτης δημιουργικής περιόδου του Ανέστη Λογοθέτη (1921-1994), δύο περίπου χρόνια πριν να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη γραφική απεικόνιση της μουσικής του. Φαίνεται μάλιστα πως η μεγάλη αλλαγή στα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποίησε ο συνθέτης από το 1959 ως το τέλος της ζωής του αποτέλεσε το βασικό παράγοντα για να παραμείνει το έργο ανεκτέλεστo για περισσότερο από μισό αιώνα. Η στικτογραφική τεχνική σύνθεσης που ακολουθεί ο Λογοθέτης στο συγκεκριμένο έργο του, συνδέεται άμεσα με τον ολικό σειραΐσμό, ο οποίος είχε ήδη αναπτυχθεί πλήρως κατά την περίοδο εκείνη στην Ευρώπη, και είναι απολύτως εναρμονισμένη με το πνεύμα αναζήτησης νέων τρόπων οργάνωσης των μουσικών παραμέτρων με τη βοήθεια της μαθηματικής μοντελοποίησης. Στο σύντομο αυτό κομμάτι, διάρκειας 3 1/2 λεπτών, ο συνθέτης προσπαθεί να εξαντλήσει όλους τους πιθανούς μετασχηματισμούς του ρυθμού, της δυναμικής και της κατανομής των μουσικών οργάνων, πάνω σε μια βασική χρονική μονάδα 1,33 δευτερολέπτου, η οποία υποδιαιρείται σε μέτρο 7/16. Επιλέχθηκαν επτά τύποι αντιμετάθεσης για τη ρυθμική οργάνωση της διάρκειας των φθόγγων και των παύσεων σε κάθε μουσικό μέτρο, σε συνδυασμό με όλους τους τύπους αντιμετάθεσης της υποδιαίρεσης της ίδιας χρονικής μονάδας σε πέντε ισομερή συστατικά μέρη. Οι ακολουθίες φθόγγων στο κλαρινέτο προήλθαν από προβολές διαστημάτων πέμπτης και τέταρτης συγκεκριμένων ομάδων φθόγγων, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την ενσωμάτωση δύο δωδεκάφθογγων κύκλων και των αναστροφών τους. Τα κρουστά αποτελούνται από επτά διαφορετικά όργανα: έξι βασικά (τρίγωνο, πιάτο, woodblock, ταμπούρο, στρατιωτικό τύμπανο, γκρανκάσα) και ένα γκονγκ. Η διαμοίραση του μουσικού υλικού στα έξι βασικά κρουστά γίνεται αλεατορικά, με επιλογή 75 από τους συνολικά 720 πιθανούς συνδυασμούς κατανομής του μουσικού υλικού σε 6 όργανα (6!=720). Η επιλογή της δυναμικής κάθε φθόγγου γίνεται με βάση έναν πολύπλοκο μαθηματικό τύπο, τα αποτελέσματα του οποίου μεταφράζονται με βάση μία αριθμητική κλίμακα από το 1 έως το 5, όπου το 1 αντιστοιχεί στη μικρότερη δυναμική (pp) και το 5 στη μεγαλύτερη (ff).
Γιάννης Σαμπροβαλάκης
Ο Γιάννης Σαμπροβαλάκης είναι μουσικολόγος, κλαρινετίστας και ενορχηστρωτής, μέλος της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Διδάσκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στο Ωδείο Αθηνών.
Ο Μηνάς Ίωνος Αλεξιάδης είναι διπλωματούχος σύνθεσης του πανεπιστημίου Robert Schumann του Ντύσσελντορφ, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής και διδάκτωρ μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί διεθνώς, έχουν βραβευθεί σε διαγωνισμούς, έχουν δισκογραφηθεί σε 21 συνολικά δίσκους βινυλίου και CD σε Ελλάδα, Ιταλία, Ιαπωνία, Γερμανία, Αγγλία και έχουν μεταδοθεί από ραδιοφωνίες και τηλεοπτικά δίκτυα. Έχει συνθέσει όπερες και μουσικοθεατρικά έργα ("Viva la Vida / Frida Kahlo" και σε δικά του κείμενα "Το Μυστικό των Ποταμών" και "Η Αρπαγή της Ηνωμένης Ευρώπης"), μουσική συμφωνική, δωματίου, ηλεκτρονική, μουσική για μπαλέτο, για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Από το 1989 εκλέγεται ως μέλος του Δ.Σ. (τώρα Β΄ Αντιπρόεδρος) της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Το 2002-2006 ήταν μέλος του Δ.Σ. και γενικός γραμματεύς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 2003 εξεδόθη η μονογραφία του "Η Ιστορία του Στρατιώτη: Μορφή, περιεχόμενο και ανάλυση της μουσικής του Igor Stravinsky" (εκδόσεις Φ. Νάκας). Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις του σε πανελλήνια και διεθνή μουσικολογικά και θεατρολογικά συνέδρια, άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά, σε μουσικολογικές, θεατρολογικές και άλλες επιστημονικές εκδόσεις και πρακτικά συνεδρίων. Το 2010 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει τα μαθήματα Όπερας και Μουσικού θεάτρου.
Ο Ανέστης Λογοθέτης (Πύργος της Ανατολικής Ρωμυλίας 1921 - Βιέννη 1994), πρωτοποριακός συνθέτης, ανήκει σε εκείνους που εισήγαγαν στη δεκαετία του 1950 οπτικά σύμβολα σε μια νέα μουσική σημειογραφία, την οποία ονόμασε "γραφική" και "πολυμορφική", που μπορεί να διαβαστεί με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα κάθε εκτέλεση του ίδιου μουσικού κειμένου να είναι διαφορετική.
