Ο καθαρισμός των ελληνικών θαλασσών από τα εκατοντάδες ναυάγια που προκλήθηκαν κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί έναν άθλο των ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτό το έργο με πενιχρά πολλές φορές μέσα και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Το επίτευγμά τους γίνεται ακόμη πιο αξιοθαύμαστο αν συνυπολογίσουμε ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν άνθρωποι χωρίς σπουδές στη ναυπηγική και χωρίς πρότερες τεχνολογικές γνώσεις. Αυτό που τους ώθησε να εργαστούν στις ανελκύσεις των ναυαγίων ήταν αποκλειστικά ο βιοπορισμός καθώς στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ελλάδα επικρατούσε τότε πλήρης ένδεια.

Στο παρόν βιβλίο καταγράφεται η εξέλιξη του τομέα των ανελκύσεων και διαλύσεων ναυαγίων στην Ελλάδα, ιδιαίτερα την περίοδο 1945-1960 οπότε και ο κλάδος αυτός γνώρισε την ακμή του. Πιο συγκεκριμένα γίνεται αναφορά σε πλοία τα οποία είχαν πλήρως ή μερικώς βυθιστεί και όχι σε απλές προσαράξεις όπου η ανέλκυση του σκάφους ήταν μια πιο απλή και λιγότερο κοπιώδης προσπάθεια.