Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602081174
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η Κβάι-λαν είναι μια νεαρή Κινέζα, από αρχοντική οικογένεια της προεπαναστατικής Κίνας, που εξιστορεί τόσο την περιπέτεια του δικού της γάμου όσο και την οικογενειακή «τραγωδία» του αδελφού της με μια ξένη από τη Δύση. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Κοσμάς Πολίτης (1888-1974). Ο Κοσμάς Πολίτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Παρασκευά Ταβελούδη) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του εμπόρου Λεωνίδα Ταβελούδη από τη Λέσβο και της Καλλιόπης το γένος Χατζημάρκου από το Αϊβαλί. Το 1890 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Σμύρνη, μετά από την οικονομική καταστροφή του πατέρα του. Εκεί πήρε ιδιαίτερα μαθήματα Αγγλικών και Γαλλικών. Το 1900 πέθανε η μητέρα του και ο Πάρις (όπως τον φώναζαν οι δικοί του ) ανατράφηκε από την αδερφή του Μαρία. Στη Σμύρνη φοίτησε στην Ευαγγελική Σχολή και στο Αμερικανικό Κολλέγιο (από το οποίο δεν αποφοίτησε) και εργάστηκε στην Τράπεζα Ανατολής (1905-1911), σε υποκατάστημα της Εταιρείας Wiener Bank-Verein (1911-1919) και στην τράπεζα Credit Foncier dʼ Algerie et de Tunisie (1919-1922). Το 1917 παντρεύτηκε την Κλάρα Κρέσπι που καταγόταν από την Αυστροουγγαρία, με την οποία απέκτησε μια κόρη τη Φοίβη. Το Σεπτέμβρη του 1922 έφυγε με την οικογένειά του για τη Μασσαλία και το Παρίσι, όπου εργάστηκε στην εκεί Credit Foncier dʼ Algerie et de Tunisie και το 1923 έφυγε για την Αγγλία. Εργάστηκε στο υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας του Λονδίνου και το 1924 επέστρεψε στην Ελλάδα ως υποδιευθυντής στο υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στην Αθήνα. Το 1934 ζήτησε μετάθεση στην Πάτρα, όπου έζησε ως το 1942 αντιμετωπίζοντας έντονα οικονομικά προβλήματα, λόγω του δανείου που είχε πάρει για να χτίσει το σπίτι του στο Παλαιό Ψυχικό (που δημεύτηκε το 1945 από το Δημόσιο και ο Πολίτης αναγκάστηκε να πληρώνει ενοίκιο ως το θάνατό του). Παράλληλα αντιμετώπισε προβλήματα υγείας και το 1942 απολύθηκε από τη θέση του, καθώς η διεύθυνση της τράπεζας έκρινε πως έκανε κατάχρησή αναρρωτικών αδειών κατά τη διάρκεια σοβαρής αρρώστιας της κόρης του (πέθανε την ίδια χρονιά πάνω στη γέννα της, το ίδιο και το παιδί της· ο θάνατός της στάθηκε καθοριστικός για την επανασύνδεση του Πολίτη με την Κλάρα). Από το 1942 και ως το θάνατό του το βασικό μέσο βιοπορισμού του ήταν οι μεταφράσεις (από το 1945-1946 εργάστηκε ως μεταφραστής στο Βρετανικό Συμβούλιο και στο περιοδικό "Ελληνοαγγλική Επιθεώρηση"). Υπήρξε μέλος του Κ.Κ.Ε. και ιδρυτικό μέλος της Ε.Δ.Α., με την οποία έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του 1951 στην περιφέρεια Πατρών, χωρίς επιτυχία. Το 1961 έγινε επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (είχε προηγηθεί άρνηση της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών να τον δεχτεί, καθώς αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας για την αριστερή του δράση). Το 1967 πέθανε η γυναίκα του και ο Πολίτης συνελήφθη από την Ασφάλεια της δικτατορίας. Το 1973 μπήκε στον Ευαγγελισμό λόγω αναπνευστικής και καρδιακής ανεπάρκειας, μεταφέρθηκε για λίγο στον οίκο ευγηρίας "Relax Palace" στο Μαρούσι και ένα χρόνο αργότερα ξαναμπήκε στον Ευαγγελισμό, όπου πέθανε. Η πρώτη εμφάνιση του Κοσμά Πολίτη στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε με την έκδοση του "Λεμονοδάσους" (1930). Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Πάτρα έγραψε την "Eroica", που τιμήθηκε το 1939 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και έγινε κινηματογραφική ταινία το 1960 από τον Μιχάλη Κακογιάννη. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο διηγήματος (1960 για την "Κορομηλιά") και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1964 για το "Στου Χατζηφράγκου"). Ο Κοσμάς Πολίτης θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πεζογραφίας της γενιάς του ʼ30. Στο σύνολο του πεζογραφικού του έργου κυριαρχεί η αγωνιώδης αναζήτηση του απόλυτου ιδεώδους (συχνά τραγική λόγω της επίγνωσης της χιμαιρικής φύσης μιας τέτοιας αναζήτησης), η οποία εκφράζεται άλλοτε μέσω μιας ιδεαλιστικής, αισθητιστικής και κοσμοπολίτικης γραφής, που συνδυάζει ρεαλιστικά στοιχεία με λυρικές εξάρσεις και κινείται στα πλαίσια της μυθοποίησης της ζωής, και άλλοτε με μια πιο άμεση ιδεολογική στροφή προς τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής (εντονότερη στα έργα του μετά την εισχώρησή του στο Κ.Κ.Ε. με αφετηρία "Το Γυρί"). Το τελευταίο εξολοκλήρου σωζόμενο έργο του "Στου Χατζηφράγκου" έχει ως αφορμή τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα στη Σμύρνη και κατά κάποιο τρόπο συνοψίζει το σύνολο της δημιουργίας του. Άλλα έργα του είναι: "Εκάτη", μυθιστόρημα, 1933, "Κωνσταντίνος ο Μέγας",
Η Περλ Μπακ, βορειοαμερικανίδα συγγραφέας από τη Βιρτζίνια (1892-1973). Κόρη ιεραπόστολου, από πολύ μικρή πήγε στην Κίνα, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Η ενεργητικότητά της φάνηκε από τη μικρή της ηλικία. Γοητεύτηκε με τα έργα του Καρόλου Ντίκενς και όπως ομολογεί η ίδια, την επηρέασε περισσότερο απ΄ όλους και του χρωστά πολλά. Το 1909 επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να συμπληρώσει τις σπουδές της και αργότερα γύρισε στην Κίνα, όπου παντρεύτηκε τον Αμερικανό ιεραπόστολο Τζον Μπακ. Ο γάμος αυτός όμως ποτέ δεν υπήρξε πετυχημένος, γι΄ αυτό και το 1935 διαλύθηκε. Τον ίδιο χρόνο η Μπακ παντρεύτηκε τον Ρίτσαρντ Γουόλς.
Το πρώτο πλήγμα το δέχτηκε με τον θάνατο της μητέρας της, της οποίας έγραψε τη βιογραφία (Η εξόριστη) και μ΄ αυτό το έργο άρχισε τη συγγραφική της σταδιοδρομία. Πολυάσχολος άνθρωπος, ασχολούνταν συγχρόνως με τη συγγραφή και τη διδασκαλία σε δύο πανεπιστήμια. Το δράμα της για το διανοητικά καθυστερημένο παιδί της έδωσε τη συγκλονιστική ιστορία "Το παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ". Στη συνέχεια τελείωσε τα έργα "Ανατολικός και δυτικός άνεμος" και "Καλή γη". Το τελευταίο αυτό έργο έχει ένα ύφος που μοιάζει με της Αγίας Γραφής και διαπνέεται από μία θρησκευτικότητα, που κατά τους κριτικούς οφείλεται στη θρησκευτική παράδοση της οικογένειάς της. Με την "Καλή γη" έγινε παγκόσμια γνωστή και τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Ακολούθησε το "Όλοι οι άνθρωποι είναι αδέρφια". Η μεγάλη της φήμη έφτασε στο απόγειό της τη χρονιά που πέθανε ο πατέρας της γράφοντας το έργο "Μαχόμενος άγγελος".
Συνολικά η Μπακ έγραψε γύρω στα 45 έργα, που μεταφράστηκαν σε 20 γλώσσες και φυσικά και στην ελληνική. Στα έργα της αναλύει τις εμπειρίες της από την παιδική της ηλικία και από τη σκληρή ζωή των αγροτών της Κίνας, όπου γεύτηκε την πείνα, τη δυστυχία, από τα ήθη και τα έθιμα του μακρινού αυτού τόπου (Ένα διαιρεμένο σπίτι, Οι πολλοί μου κόσμοι, Μία γέφυρα για πέρασμα, Σκορπισμένο σπίτι, Περήφανη καρδιά, Θάνατος στον Πύργο, Η μάνα κ.ά.). Το 1938 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
