Ο πόλεμος ήταν πάντοτε η κατάρα του πολιτισμού. Θα μπορούσε μάλιστα με μεγάλη ευκολία να είναι το τέλος του. Την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι όλο και συχνότερα νιώθουν την καταστρεπτική απειλή του πολέμου, την ίδια στιγμή αισθάνονται αδύναμοι να τη σταματήσουν. Πώς θα ήταν άραγε ένας κόσμος χωρίς πόλεμο; Στην ερώτηση αυτή ο συγκεκριμένος τόμος μπορεί μόνο έμμεσα να απαντήσει και αυτό όταν πρόκειται, μιλώντας για πόλεμο, να εκθειάσει το αγαθό της ειρήνης. Κάνοντας χρήση ενός παράγωγου του πολιτισμού, που είναι ο κινηματογράφος, ειδικοί επιστήμονες, ιστορικοί, διεθνολόγοι, ιστορικοί του κινηματογράφου επιχειρούν με τα κείμενά τους μια διαφορετική προσέγγιση του πολέμου: την αναπαράστασή του μέσα από τη μαγεία του κινηματογραφικού φακού. Κι εδώ ακριβώς φτάνουμε στο ζητούμενο: οι διαφορετικές αφετηρίες και αναφορές του κάθε δημιουργού χωριστά, απόλυτα δικαιολογημένες από την ιδεολογική αντιμετώπιση του καθενός απέναντι στο επιγενόμενο του πολέμου, έρχονται να δικαιολογήσουν τη θεματική των ετήσιων ακαδημαϊκών συναντήσεων της Υπηρεσίας Διπλωματικού Αρχείου και ειδικότερα του Κινηματογραφικού της Αρχείου που είναι «Η μαρτυρία της κινηματογραφικής εικόνας».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]