Πολυδιήγητο το παραμύθι της Προποντίδας θάλασσας, μιας θάλασσας σαν λίμνη κλειστής, που αενάως κατηφορίζει με τους διαύλους και τα μπουγάζια της τα γλυκά νερά του κατ` ευφημισμόν Ευξείνου Πόντου προς το Αιγαίο· ένας θρύλος άρρηκτα δεμένος με τις πελαγοδρομίες των πρώτων εκείνων ποντοπόρων που οι άθλοι τους ζωντάνεψαν την εποποιία της Αργοναυτικής εκστρατείας. Κάποτε, λέει, λάμνοντας κάτω από τις δασωμένες πλαγιές του Αργανθόνιου όρους, λίγο βορειότερα από τ` αμφίαλο της Κυζήκου αραξοβόλι, αντίκρισαν και τις αέρινες κορυφογραμμές των «κυκλάδων τη Πόλει» Προποντίδων νήσων και έσπευσαν Μεγαρείς, Αιολείς και Μιλήσιοι, ποιοι να πρωταράξουν τις πενηντάκωπες και εξηντάκωπες νήες τους στα βιθυνικά παράλια, να στήσουν πρώτοι αποικίες στο πλουτοφόρο άνοιγμα του Αστακηνού κόλπου [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
The fable of the Propontis has been told many times: the Propontis, that enclosed lake of a sea, its currents constantly directing the sweet waters of the euphemistically named `Euxine` Sea through its channels towards the Aegean, a legend inseparably linked with the voyages of those first seafarers whose struggles gave life to the epic of the expedition of the Argonauts. It is said that once, as men rowed below the forested slopes of the Arganthonian mountains, a little north of the twin anchorage of Cyzicus, they saw opposite them the delicately shadowed mountain ridges of the islands of the Propontis, that `Cyclades` which forms a circle near the City, Constantinople. And Milesians, Megarans, Aeolians, all raced to be the first to land their fifty - and sixty - oared ships on the Bithynian shores, the first to plant colonies there at the wealth-bearing mouth of the bay of Astacenus. [...]
[Απόσπασμα από κείμενο του εκδότη]
Ο Ακύλας Μήλλας γεννήθηκε στην Πόλη το 1934, όπου μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Ζωγράφειο Λύκειο συνέχισε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σταμπούλ. Υπήρξε πρωταθλητής κλειστού στίβου (1956 και 1957), ενώ συμμετείχε το 1955 στην ορειβατική ομάδα που κατέκτησε το Αραράτ (5.165 μ.).
Ειδικεύτηκε στην παιδοχειρουργική και ακολούθως στην ορθοπεδική και τραυματολογία, για να ασχοληθεί τελικά με την αθλιατρική, την οποία άσκησε στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη. Μελετητής της ιστορίας του Μεσαιωνικού Ελληνισμού, εντόπισε αργότερα τα εξωεπαγγελματικά του ενδιαφέροντα στη βυζαντινή νομισματολογία και ειδικότερα στην περίοδο του βασιλείου της Νικαίας και των Παλαιολόγων, δημιουργώντας μια αξιόλογη συλλογή και ανακοινώνοντας τα νομίσματα της αυτοκρατορίας Ιωάννου του Καντακουζηνού. Άρθρα του έχουν επανελλημμένως δημοσιευθεί σε νομισματολογικά δελτία του εξωτερικού. Ταξιδεύοντας στην Ανατολή, έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό φωτογραφικό αρχείο από τα κατάλοιπα του Μικρασιατικού Ελληνισμού, τεκμηριωμένο με μιά πλούσια συλλογή ενσφράγιστων εγγράφων και εντύπων, μικρασιατικών κυρίως κοινοτήτων και ενοριών. Το 1983 παρουσίασε στην Αθήνα βιβλίο με την αλληλογραφία του στρατιώτη Γεωργίου Μάγνη από το μικρασιατικό μέτωπο. Η "Χάλκη", ο πρώτος τόμος της τριλογίας των Πριγκηπονήσων, κυκλοφόρησε το 1984. Για το έργο του αυτό βραβεύτηκε το Δεκέμβριο του 1985 από την Ακαδημία Αθηνών και το 1986 από το Λύκειο Ελληνίδων με το βραβείο του Κωνσταντίνου Καλλία. Η "Πρίγκηπος", το δεύτερο μέρος της τριλογίας, κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1988, ενώ συμμετείχε το 1990 στον τόμο "Κωνσταντινούπολη, αναζητώντας τη Βασιλεύουσα", προσπάθεια που διακρίθηκε ομαδικά από την Ακαδημία. Με την "Πρώτη-Αντιγόνη", που κυκλοφόρησε το 1992, ολοκλήρωσε την πριγκηπονησιακή του τριλογία, ενώ τον ίδιο χρόνο παρουσίασε την έκδοση "Προποντίδα, μια θάλασσα της Ρωμιοσύνης". Το 1996 κυκλοφόρησε τον τόμο "Σφραγίδες Κωνσταντινουπόλεως". Για το πόνημα αυτό, αλλά και τη "γενικότερη πνευματική του προσφορά", η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον συγγραφέα με χαλκούν μετάλλιο το Δεκέμβριο του 1998.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
