`Το Αν εσύ... ήμουν εγώ αφηγείται με ειρμό και με τα μέσα της κωμωδίας μια ιστορία της τραγωδίας της ανισότητας άνδρα/γυναίκας, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα συνεργασίας και συντροφικότητας. Σε ένα σύγχρονο διαμέρισμα (κλουβί, παρά τον πολύχρωμο οίστρο της σκηνογράφου), δύο αδέλφια-έφηβοι ασκούνται από νωρίς στην πάλη των φύλων, μιμούμενοι το πιο ευχερές παράδειγμα: τη φαγωμάρα των γονιών τους. η φαεινή ιδέα ανταλλαγής ρόλων για ένα διάστημα, εν είδει παιχνιδιού, σπάζει τα κοινωνικά στεγανά και αποφέρει αμοιβαία κατανόηση του κόσμου του άλλου, ειρήνη και τάξη`. (Σωτηρία Ματζίρη - Ελευθεροτυπία)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]