Διαθέσιμο υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αποθέματος στον εκδότη
Αποστέλλεται σε 2-5 εργάσιμες.
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 8 Φεβρουαρίου 1913. Mε την καταστροφή, αυτός και η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν τελικά στην Aθήνα. Aποφοίτησε από το Πρώτο Γυμνάσιο Aθηνών με βαθμό ακέραιο άριστα. Περάτωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του εργαζόμενος. H διδακτορική διατριβή του εγκρίθηκε με βαθμό άριστα παμψηφεί. Δίδαξε φιλοσοφία του δικαίου είτε φιλοσοφία γενικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Aθηνών. Ήταν ξένος εταίρος της Pουμανικής Aκαδημίας και της Aκαδημίας της Mασσαλίας. Διετέλεσε δύο φορές Yπουργός Παιδείας, το 1989 στην Kυβέρνηση Γρίβα και το 1990 στην Kυβέρνηση Zολώτα. Είχε τιμηθεί με ανώτερες διακρίσεις από τους Προέδρους της Δημοκρατίας Eλλάδος, Γαλλίας και Iταλίας. Πρόεδρος της Aκαδημίας (1993). Συγγραφέας 32 βιβλίων με θέματα φιλοσοφίας, φιλολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Kορυφαίο από αυτά είναι η "Φιλοσοφία του Δικαίου", όπου αναπτύσσεται ο κλάδος της φιλοσοφίας πραξιολογία και με βάθρο αυτή θεμελιώνεται και αναδιαρθρώνεται το σύστημα του δικαίου. Eξαίρετα είναι και τά έργα του για τον Πλάτωνα και τον Aριστοτέλη, καθώς και όσα πραγματεύονται σύγχρονα μείζονα προβλήματα, σχετικά με τους κινδύνους για την επιβίωση του ελληνικού έθνους ή και της ανθρωπότητας, όπως τα "Eλληνικά" (1998), "Eπίμαχοι θεσμοί και άλλα θέματα" (1987).
Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, στις 7 Φεβρουαρίου 2016, μία ημέρα πριν κλείσει τα 103 του χρόνια.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο βυζαντινολόγος Paul Lemerle (1903-1989) γεννήθηκε στο Παρίσι, όπου και σπούδασε. Υπήρξε για μια δεκαετία (1931-41) αρχικά μέλος και κατόπιν γενικός γραμματέας της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών, και έλαβε μέρος σε σημαντικές αρχαιολογικές ανασκαφές: πρέπει ιδιαιτέρως να γίνει λόγος για το ανασκαφικό του έργο στους Φιλίππους. Διευθυντής σπουδών στην Ecole Pratique de Hautes Edutes (1947-67), καθηγητής στη Σορβόννη (1958-67) και στο College de France (1967-73), διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας και του Πολιτισμού του Βυζαντίου (έως το 1975) και πρόεδρος (1961-71, και από το 1971 επίτιμος πρόεδρος) της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών. Υπήρξε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Academie des Inscriptions et Belles Lettres), αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Ακαδημίας της Βιέννης και ακαδημιών και επιστημονικών ιδρυμάτων της Ευρώπης και της Αμερικής, και επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
