Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου

9 εικονοποιήματα

Vicente Huidobro

15.90€ -10% 14.31€

O ΣΠOYΔAIOTEPOΣ XIΛIANOΣ ΠOIHTHΣ METAΦPAZETAI ΓIA ΠPΩTH ΦOPA ΣTHN EΛΛAΔA

(Σαντιάγκο 1893 - Kαρταχένα Xιλής 1948)

 

Να δημιουργείς ένα ποίημα όπως η Φύση δημιουργεί ένα δέντρο

 

Γιατί να τραγουδάτε το ρόδο, ω ποιητές; Στο ποίημά σας κάντε το να ανθίσει

Bισέντε Oυιδόβρο

 

Η δική του [του Oυιδόβρο] δεν είναι η γλώσσα της οποιασδήποτε γης, αλλά του εναερίου διαστήματος. Γλώσσα αεροπόρου: οι λέξεις είναι αλεξίπτωτα που ανοίγουν εν πλήρη πτήσει. Προτού προσγειωθούν εκρήγνυνται σε χρώματα. Το μεγάλο ποίημα του Huidobro, ο Υψιέραξ (1931), μιλάει για την έφοδο του γέρακα που θέλει να κατακτήσει τα ύψη και για το τέλος του, πυρπολημένος από τον ήλιο. Οι λέξεις χάνουν το σημασιολογικό τους βάρος και, από σημεία, μεταμορφώνονται σε υπολείμματα αστρικής καταστροφής. Στη μορφή του ποιητή-αεροπόρου αναβιώνει ο ρομαντικός μύθος του Εωσφόρου

Octavio Paz, Los hijos del limo, 1974

 

Στον τόμο των εκδόσεων «Mανδραγόρας» παρουσιάζεται το έργο Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου» και επίσης 9 εικονοποιήματα του Bισέντε Oυϊδόβρο που είναι ίσως ο σημαντικότερος Xιλιανός ποιητής (παρότι ο Πάμπλο Nερούδα είναι ο γνωστότερος).

O «Aλταζώρ» είναι ένα χειμαρρώδες «έπος» που ξεκίνησε να γράφεται αμέσως μετά τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ολοκληρώθηκε το 1930. Eίναι δομημένο σε επτά άσματα, διαφορετικά μεταξύ τους και ως προς την έκταση και ως προς το ύφος. O συγγραφέας στο έργο έχει δημιουργήσει μια πραγματικότητα αυθύπαρκτη, η οποία έχει αυτονομηθεί από την πραγματικότητα της φύσεως (ή Πλάσεως) σε, τουλάχιστον, δύο επίπεδα: πρώτον, στο επίπεδο της εικόνας, απ’ όπου σταδιακά εξοβελίζεται κάθε αναγνωρίσιμο, παραστατικό περιεχόμενο· και δεύτερον, στο γλωσσικό επίπεδο, μέσα από πειραματισμούς όλο και πιο τολμηρούς, που κλιμακώνονται στο τελευταίο άσμα, και οι οποίοι στοχεύουν στην κατεύθυνση ενός νέου, εξ ολοκλήρου ποιητικού ιδιώματος, υπερβαίνοντας την επικοινωνιακή λειτουργία της γλώσσας.

Tα 9 εικονοποιήματα που παρουσιάζονται μετάτην ολοκλήρωση του έπους σε ένα δεύτερο μέρος στο τέλος του βιβλίου είναι το καθένα ένας ζωγραφικός πίνακας καλλιτεχνημένος από τον Ουϊδόβρο, μέσα στον οποίο ο δημιουργός έχει ενθέσει ένα ποίημα του γραμμένο στα γαλλικά. Aυτά τα εννέα έργα εκτέθηκαν στο θέατρο Edouard VII στο Παρίσι σε έκθεση που εγκαινιάστηκε στις 16η Μαϊου 1922, όμως έκλεισε σύντομα επειδή το κοινό τα θεώρησε «υπερβολικά ριξικέλευθα».

 

O Oυιδόβρο πριν ακόμη κλείσει τα 20, είχε ήδη εκδώσει την πρώτη ποιητική συλλογή του, Ecos del alma/ Απόηχοι καρδιάς, και δημοσιεύσει το μανιφέστο Non serviam/ Δεν θα υπηρετήσω (1914), όπου διατυπώνονται ιδέες οι οποίες αργότερα θα ενσωματωθούν στο θεωρητικό οπλοστάσιο του «Κρεασιονισμού». Το 1916 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έλαβε μέρος στα διάφορα κινήματα της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Συνδέθηκε με κορυφαίους εκπροσώπους της, όπως οι André Βreton, Pablo Picasso, Juan Gris, Jean Cocteau, Guillaume Apollinaire, Pierre Reverdy κλπ. Αργότερα διατύπωσε τη δική του πρόταση, ένα καινούριο ρεύμα, το οποίο ονόμασε Creacionismo («Δημιουργισμό»). Για τον Ουϊδόβρο, ο καλλιτέχνης είναι o κατ’ εξοχήν Δημιουργός· βρίσκεται λοιπόν στην ίδια μοίρα με τον Θεό, και ως εκ τούτου πρέπει να εμφυσήσει στα δημιουργήματά του μια ζωτική δύναμη ικανή να ανταγωνισθεί επί ίσοις όροις και αυτήν ακόμη τη Φύση. Tο 1918 παρουσίασε το αισθητικό του δόγμα στη Μαδρίτη, συγκροτώντας σχεδόν αμέσως μια ομάδα ενεργών «κρεασιονιστών», που εν συνεχεία θα απαρτίσουν το ισπανικό πρωτοποριακό κίνημα του Ουλτραϊσμού (εκ του λατ. ultra = «υπέρ» και «περαιτέρω»), στο οποίο έλαβαν μέρος μεταξύ άλλων ο νεαρός Borges, αλλά και επιφανείς Ισπανοί ποιητές, εκπρόσωποι της μετέπειτα Γενιάς του 27 (Gerardo Diego, Eduardo Larrea κ.ά) Παράλληλα, στην Ισπανία εκδόθηκαν μερικές από τις σημαντικότερες ποιητικές συλλογές του, όπως «Αρκτικά ποιήματα», «Ισημερινός» κλπ. Η κορύφωση της ποιητικής δημιουργίας του Βισέντε Ουϊδόβρο εντοπίζεται γύρω στα 1930, όταν ο ποιητής ολοκλήρωσε τα δύο μείζονα έργα του: Temblor de cielo/ Ουρανoσεισμός και το δέυτερο που εκδίδεται σήμερα στηνΕλλάδα Altazor ο el Viaje en paracaμdas / Αλταζώρ ο Υψιέραξ ήτοι Πλους αλεξιπτώτου.

Ο Βισέντε Ουϊδόβρο επιδόθηκε, επίσης με επιτυχία, στην πεζογραφία και στον κινηματογράφο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο δικά του «μυθιστορηματικά σενάρια», Cagliostro (1921) και Mίο Cid Campeador (1929).

Όπως πολλοί συγγραφείς και καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου, ο Ουϊδόβρο πρέσβευε αριστερές ιδέες. Σε κάποια φάση πλησίασε μάλιστα το κομμουνιστικό κίνημα, αλλά η ατίθαση, αναρχίζουσα ιδιοσυγκρασία του αφενός, και αφετέρου το απωθητικό σταλινικό δόγμα σε θέματα τέχνης και πολιτισμού τον απέτρεψαν από κάθε κομματική ένταξη. Έλαβε ενεργό μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα της ευρωπαϊκής διανόησης, και κυρίως στην εκστρατεία ιδεολογικής στήριξης της Ισπανικής Δημοκρατίας. Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και η εξάπλωση της ναζιστικής λαίλαπας τον ανάγκασαν, παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να επιστρέψει στην πατρίδα του. Εγκαταστάθηκε σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη την Kαρταχένα, όπου πέθανε σε ηλικία μόλις 55 ετών.

Victor Ivanovici

Victor Ivanovici (Μεταφραστής)

Ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε το 1947 στην Tulcea της Ρουμανίας, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα με ρίζες στην πολυεθνική και πολυπολιτισμική περιοχή της Μπουκοβίνας (κτήση, μέχρι το 1918, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας). Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου (1962- 66), και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Λατινογενών, Κλασικών και Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (1966-71). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Malaga, Ισπανίας (1987), και εκπόνησε τη διακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Cluj, Ρουμανίας, σχετικά με το έργο του Gabriel Garcia Marquez (1993). Μεταξύ 1971-84 δίδαξε ισπανική και ισπανοαμερικανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1985, για πολιτικούς λόγους, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί, και έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει εργασθεί ως καθηγητής στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ιδίου πανεπιστημίου, στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο: "Οι ΄γλώσσες΄ της νεοελληνικής ποίησης" (1995-1997). Σήμερα διδάσκει στο διατμηματικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα μετάφρασης- μεταφρασεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου (1981) και το Βραβείο Μετάφρασης (1991) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας.Το 1999 τιμήθηκε με το ισπανικό παράσημο "Orden del Merito Civil" ("Τάγμα της αξίας του πολίτου"], "con encomienda" (με βαθμό), για ερευνητική δραστηριότητα. Είναι μέλος:της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας και της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ισπανιστών, καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Ισπανιστών (ιδρυτικό μέλος και πρώην Αντιπρόεδρος). Γνωρίζει ρουμανικά, ισπανικά, ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, καταλανικά. Γράφει στα ελληνικά, ρουμανικά, ισπανικά και γαλλικά. Επίσης έχει γνώσεις γερμανικής και ρωσικής.

Vicente Huidobro (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
208
Διαστάσεις:
24x17
Βάρος:
0.445 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση