Η εργασία αυτή είναι προσωπικό μου χρέος προς το χωριού που γεννήθηκα και μεγάλωσα μαθαίνοντας τι σημαίνει αγώνας για ζωή και επιβίωση κυρίως τα σκληρά χρόνια της Γερμανικής κατοχής αλλά και για να θυμηθούν οι παλαιοί και να μάθουν οι νεώτεροι πως έζησαν οι γονείς και οι παππούδες των τα σκληρά χρόνια της περιόδου 1940 - 1945.

Ασφαλώς και δεν θα υπήρχε ιστορία αν δεν υπήρχε η από γενιά σε γενιά μετάδοση των όσων είδε και έζησε κάθε μία από αυτές. Έθνη που δεν έχουν ιστορία σιγά - σιγά με μαθηματική γεωμετρική πρόοδο φθίνουν και εξαφανίζονται σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Στις λίγες αυτές σελίδες προσπαθώ να δώσω τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά, και την μακραίωνα ιστορία του χωριού αλλά και να εξιστορήσω όσα από τα γεγονότα και καταστάσεις έζησα σ` αυτό την περίοδο 1940 - 1945. Πιστεύω ότι το παρόν αποτελεί φόρο τιμής για τους συγχωριανούς μου που αγωνίστηκαν για τα ιδανικά του έθνους μας δίνοντας το αίμα τους σαν μελάνι για να γραφεί η μακραίωνα ιστορία της Ελλάδας, οι θυσίες των δε, αποτελούν δίδαγμα και υποθήκη για τις επερχόμενες γενεές.

Το χωριό Αλίκαμπος, άλλοτε κωμόπολη κατά τους ιστορικούς, βρίσκεται προς τα αριστερά της Εθνικής οδού Βρυσών Σφακίων και σε απόσταση περίπου 5χλμ. από τις Βρύσες. Το όνομα δεν έχει ουδεμία σχέση με τον Αλή και έτσι γράφεται με γιώτα ί. Η λέξη κατά τους ιστορικούς παράγεται από το Δωρικό ή πανάρχαιο Πελασγικό αλί αντί ηλί που δηλώνει υψηλός, εξ΄ ου και ο ηλιβάτος ή ηλιτινή πέτρα, υψηλή πέτρα.

Επομένως η λέξη Αλίκαμπος που παράγεται από το αρχαίο αλί και το λατινικό κάμπος, δηλώνει υψηλό κάμπο και δόθηκε στο μέρος αυτό κατά την Ρωμαίο - Βυζαντινή περίοδο.

Υποστηρίζεται ακόμα ότι το χωριό ονομάστηκε έτσι επειδή ο Τούρκος Ουλούτς Αλή το κατέστρεψε το 1571 και του έδωσε το όνομά του. Αυτό όμως δεν ευσταθεί γιατί η ονομασία του χωριού ως Αλίκαμπος αναφέρεται πριν από το 1528. Τέλος, λέγεται ότι προέρχεται και από το ρήμα αλίσκομαι.

Η ύλη του παρόντος κατανέμεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιέχει γεωγραφικά και διαχρονικά ιστορικά στοιχεία που ελήφθησαν από τα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Αλικάμπου και αφορούν την επαρχία Αποκορώνου και εκτενέστερα το χωριό Αλίκαμπος.

Το δεύτερο μέρος περιέχει τα βιώματα και τις αναμνήσεις μου από το 1940 έως και μετά την απελευθέρωση το 1945, που χαρακτηρίζουν την ζωή των κατοίκων σχεδόν όλων των χωριών της επαρχίας Αποκορώνου και κυρίως αυτών που βρίσκονται στη ρίζα.

Δεν είναι επίσημα ιστορικά στοιχεία, αλλά όσα ζήσαμε στον Αλίκαμπο αυτή την περίοδο. Ακόμα η ύλη περιλαμβάνει μερικούς χαρακτηριστικούς τύπους που με τις ενέργειές των συνέβαλαν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο του Αλικάμπου κυρίως αυτή την περίοδο.