Επιτυγχάνοντας να φιλοξενηθεί στο Μουσείο Μπενάκη ένα τμήμα της παγκοσμίως γνωστής Συλλογής Prinzhorm, η οποία εδρεύει σε ιδιαίτερους χώρους της Ψυχιατρικής Κλινικής της Χαϊδελβέργης, η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία επεδίωξε να αναδείξει την αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στην Τέχνη και στις εκφραστικές δυνατότητες των ψυχικά πασχόντων, ανάμεσα σε πολιτισμικές κατακτήσεις που οφείλονται στη δημιουργικότητα τους και στην κοινωνική ευαισθησία που διευρύνουν, καθώς και να υπενθυμίσει ολέθρια ιστορικά γεγονότα για τη μοίρα των αποκλεισμένων. Πρόθεση αυτής της Έκθεσης είναι να καταστήσει γνωστή την ανάγκη ανθρώπων ψυχικά δοκιμαζόμενων να στραφούν προς τις εικαστικές τέχνες, για να καταστήσουν προφανέστερα τα συναισθήματα και τα βιώματά τους, περιγράφοντας συχνά ένα ασίγαστο άλγος διαμέσου μιας διαπεραστικής ειλικρίνειας και ακατεύναστης προσωπικής αποκάλυψης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]