«Ήταν απίστευτα οδυνηρό. Άνοιγε το μαύρο κουτί της ψυχής της και από μέσα έβγαιναν χιλιάδες `γιατί` χωρίς απάντηση. Δεν υπήρχε εξήγηση για τίποτα. Δεν υπήρχε δικαιολογία για τίποτα. Το μόνο που της είχε μείνει ήταν ένα μεγάλο τίποτα. Δεν είχε αυτόν που αγαπούσε, δεν είχε τη μοναδική της φίλη, δεν είχε τη δουλειά που ονειρευόταν σε όλη της τη ζωή. Δεν είχε πατέρα, ποτέ δεν ένιωσε ότι μεγαλώνει σε μια οικογένεια». Οκτώ ψυχές που δεν έφυγαν. Λίγο πριν από το ταξίδι στους ουρανούς, δίνουν μαθήματα ζωής σ` αυτούς που έμειναν και έχουν κουραστεί να πολεμούν. . . Έρωτας, αγάπη, μάνα, φιλία, εγωισμός, πάθος. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]