Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Σπύρος Βασιλείου (Γαλαξίδι 1903 - Αθήνα 1985) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους του εικοστού αιώνα και η οικογένεια του έχει μετατρέψει το ατελιέ και την οικία του, κάτω από την Ακρόπολη, σε γκαλερί του έργου του και σε μουσείο. Ο Βασιλείου γεννήθηκε στο Γαλαξίδι το 1903 και ήλθε στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1920 για να φοιτήσει στην Σχολή Καλών Τεχνών με υποτροφία. Απογοητευμένος από τον άνυδρο τρόπο διδασκαλίας της εποχής, που έδινε έμφαση στην θεωρητική κατάρτιση, ο Βασιλείου και μια ομάδα συμφοιτητών του επαναστάτησαν και απαίτησαν μεταρρυθμίσεις. Η στάση τους ανάγκασε τη Σχολή να αλλάξει διευθυντή και μεθόδους διδασκαλίας, εισήγαγε το εργαστήριο και υιοθέτησε την διδασκαλία μοντέρνων μεθόδων και σχολών ζωγραφικής όπως ο ιμπρεσιονισμός. Ο Βασιλείου αποφοίτησε το 1923. Η καταξίωση του ήταν άμεση και στα επόμενα 60 χρόνια έγινε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Εκτός από τους καμβάδες του, παρήγαγε θρησκευτικές εικόνες, ξυλόγλυπτα, εικονογραφήσεις, αφίσες, σκηνικά για το θέατρο, κλπ. Οι εικόνες και τα σχέδια του έχουν αφομοιωθεί πλήρως στην σύγχρονη Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά. Ο Βασιλείου πίστευε ότι η σύγχρονη Ελληνική τέχνη πρέπει να ενσωματώσει τις επιρροές των διεθνών ρευμάτων χωρίς όμως να χάνει τον Ελληνικό χαρακτήρα της, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από χιλιετίες παράδοσης. Οι ιμπρεσιονιστικοί και μοντερνιστικοί πίνακες του δεν απέχουν ποτέ πολύ από την Βυζαντινή παράδοση εικονογραφίας, όπως την προσάρμοσε ο ίδιος στην σύγχρονη πραγματικότητα.
Το χρονολόγιο της ζωής του, με μια ματιά: 1903. Γεννιέται στο Γαλαξείδι. 1921. Μπαίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών. 1929. Κάνει την πρώτη του έκθεση στην αίθουσα τέχνης Στρατηγοπούλου. 1930. Του απονέμεται το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για την αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. 1934. Συμμετέχει στην Μπιενάλε της Βενετίας. 1941. Παντρεύεται την Κική Κωνσταντακοπούλου. 1945. Πρώτη σκηνογραφία για το Εθνικό Θέατρο 1949. Εικονογραφεί το αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού. 1950. Ιδρύει με τη Ραλλού Μάνου το Ελληνικό Χορόδραμα 1960. Κερδίζει το βραβείο Γκουγκενχάιμ. 1961. Σκηνογραφεί την κινηματογραφικήυποψήφια για Όσκαρ "Ηλέκτρα" του Μιχάλη Κακογιάννη. 1969. Εκδίδει το αυτοβιογραφικό "Φώτα και σκιές". 1975. Μεγάλη αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη. 1982. Σκηνογραφεί το 146ο και τελευταίο έργο του. 1985. Πεθαίνει στο σπίτι του, κάτω από την Ακρόπολη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε με υποτροφία του ΙΚΥ στην ΑΣΚΤ με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη και αργότερα σκηνογραφία, διακόσμηση και διαφήμιση. Διοργάνωσε 17 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Έλαβε μέρος σε πολλές σημαντικές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και σε πολλές διεθνείς Biennale. Από το 1961 παράλληλα προς τη ζωγραφική εργάσθηκε για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Εικονογράφησε διηγήματα σε περιοδικά και συμμετείχε σε εικονογραφήσεις ημερολογίων. Δίδαξε διακοσμητικές εφαρμογές, ελεύθερο σχέδιο και χρώμα καθώς επίσης και σκηνογραφία σε ιδιωτικές σχολές και ΤΕΙ. Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε συλλογές τραπεζών, στην Εθνική Πινακοθήκη, κ.ά.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού το 1964 -1966 και ύστερα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας μέχρι το 1968, οπότε εγκατέλειψε τη Σχολή για να συνεχίσει ελεύθερα τις σπουδές του και να εργαστεί πάνω σε εικαστικές εφαρμογές. Το ίδιο διάστημα μελέτησε σχεδιαστικά την Αρχαία Ελληνική αγγειογραφία και γλυπτική στα Αρχαιολογικά Μουσεία της Αθήνας και του Ηρακλείου Κρήτης. Έχει πραγματοποιήσει 20 ατομικές εκθέσεις (Αθήνα, Πειραιάς, Τρίκαλα, Λιβαδειά, Σύρος, Καρδίτσα, Λευκωσία, Στοκχόλμη, Ελσίνκι, Ουάσιγκτον κ.ά.) και έχει λάβει μέρος σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν σε πολλές Πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Γιώργος Γκολφίνος γεννήθηκε στο Βέλο Κορινθίας το 1948. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη. Από το 1981 έως το 1984 υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στο Παρίσι, στην E.N.S.B.A. atelier Lagrance και L. Gremonini. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και το Βέλο Κορινθίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κ. Γραμματόπουλο, Αθήνα 1972-1977 και στην Ecole Superiure des Beaux-Arts, με τον R. Gili, Παρίσι 1977-1978. Έχει πραγματοποιήσει 11 ατομικές εκθέσεις, (Αθήνα, 1981, 1983, 1988, 1991, 1994, 1996, 1997- Θεσσαλονίκη, 1995, - Βερολίνο, 1993, 1996 - Βρέμη, 1994) και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, (Ελλάδα, Γερμανία, Ολλανδία, Αγγλία, Ρωσία και Βραζιλία). Έργα της ανήκουν σε Δημοτικές Πινακοθήκες και συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1972-76, χαρακτική και κεραμική (υπότροφος). Το 1986 παίρνει υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. Έχει πραγματοποιήσει 16 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Έργα του υπάρχουν στο Υπουργείο Πολιτισμού, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ, στο Δήμο Ρόδου και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Γεννήθηκε το 1923 στη Μυτιλήνη. Το 1938 εργάσθηκε με τον Στέφανο Αλμαλιώτη, από τον οποίο διδάχθηκε την τέχνη της Γιγαντοαφίσας του Κινηματογράφου. Το 1939 εισάγεται στη σχολή Καλών Τεχνών και το 1952-΄53 συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών και σε ελεύθερες Ακαδημίες.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ν. Υόρκη, Λος Άντζελες, Αμβέρσα, Παρίσι, Μόσχα, Κίεβο, Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Στουτγάρδη, Λευκωσία κ.ά.) καθώς επίσης και σε πολλές ατομικές εκθέσεις. Το 1989, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οργανώνεται στην Εθνική Πινακοθήκη μεγάλη αναδρομική έκθεσή του και το 1993 έκθεση έργων Γιγαντοαφίσας. Παράλληλα με τη ζωγραφική γράφει πολλά βιβλία. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη και σε άλλες Πινακοθήκης της Ελλάδας και του εξωτερικού, καθώς και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Ο Χρήστος Καπράλος, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα, γεννήθηκε το 1909 στο χωριό Παναιτώλιο Αγρινίου και πέθανε στην Αθήνα το 1993. Είναι της γενιάς του Γιάννη Τσαρούχη, του Γιάννη Μόραλη, του Νίκου Νικολάου, του Οδυσσέα Ελύτη, ενώ συνδέθηκε στενά με τον Σικελιανό και τον Μπουζιάνη. Έκανε τα πρώτα βήματά του στην τέχνη στο χωριό του, με ντόπιους καλλιτέχνες, και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και γλυπτική στο Παρίσι. Διακρίθηκε από την πρώτη του έκθεση στην Αθήνα, το 1946 στον Παρνασσό, με πολλά εγκωμιαστικά σχόλια. Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε με τη μεγάλη έκθεση χάλκινων γλυπτών του στη Biennale της Βενετίας το 1962. Δούλεψε με όλων των ειδών τα υλικά, χαλκό, μολύβι, ξύλο, μάρμαρο, πωρόλιθο, πηλό και ευτελείς πρώτες ύλες. Η μνημειώδης Ζωφόρος του, μήκους σαράντα μέτρων, που ονομάστηκε Μνημείο της Μάχης της Πίνδου και φιλοτεχνήθηκε στην Αίγινα από το 1952 έως το 1956, αγοράστηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων, όπου και σύντομα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες της μόνιμης εγκατάστασής της.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε το 1959-1963 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Ι. Μόραλη. Πήρε υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. (1965-1966). Το 1967-1968 συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Nationale des Beaux Arts του Παρισιού με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης. Συνεχίζει τις θεωρητικές σπουδές στην Ecole du Louvre έως το 1974. Το 1984 επιτροπή κριτικών τέχνης και συγγραφέων στο Παρίσι του απονέμει το βραβείο Drouant Cartier για το σύνολο του έργου του. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης τρεις αναδρομικές στην Δημ. Πινακοθήκη της Ρόδου, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και στη Δημοτική Πινακοθήκη της Πάτρας. Έχει συνεργαστεί επίσης με τις γκαλερί του Παρισιού Blondel, Sculptures και Art et Patrimoine. Έργα του βρίσκονται σε πολλά μουσεία, πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
O Mάριος Bατζιάς γεννήθηκε το 1926 στο Mεταξοχώρι Aγιάς Λάρισας. Σπούδασε στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών (1948-1953). Aπό το 1957 εκθέτει ζωγραφική σε γκαλερί της Aθήνας και αλλού. Mετέχει σε διεθνείς εκθέσεις εθνικής εκπροσώπησης, καθώς και σε κρατικές πανελλήνιες και πενήντα ομαδικές οργανωμένες από φορείς (Mόσχα παγκόσμια έκθεση, A΄ Mπιενάλε Παρισιού, VII Mπιενάλε Aλεξάνδρειας, XIII Mπιενάλε Σάο Πάολο, Eθνική Πινακοθήκη στο Mουσείο Am Ostwall, Dortmund).
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952 και σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Γ. Μαυροϊδή. Συνέχισε τις σπουδές του στη Λυών και στο Παρίσι. Αργότερα, ως ελεύθερος σπουδαστής, παρακολούθησε τα μαθήματα του Λεονάρντο Κρεμονίνι στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις (Αθήνα, Παρίσι, Βυζαντινό Μουσείο Ρόδου, Κεφαλονιά, Θεσσαλονίκη κ.ά.) και έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αθήνα, Λάρισα, Γενεύη, Παρίσι κ.ά.). Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, σε ιδιωτικά μουσεία και συλλογές.
Η Όπυ Σαρπάκη-Ζούνη (1941-2008) γεννήθηκε στο Κάιρο με καταγωγή από την Κρήτη, από τον παππού της. Σπούδασε ζωγραφική στο εργαστήρι Zorian (1959-1962), κεραμική στο Αμερικανικό Κολλέγιο (1960-1962) και φωτογραφία (1959-1960) και πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση στη γκαλερί Nile του Καΐρου (1962). Το 1963 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου συνέχισε τις σπουδές της στην Α.Σ.Κ.Τ., αρχικά στη ζωγραφική (1963-1968), με δάσκαλο το Γιάννη Μόραλη, και την κεραμική (1963-1965) και αργότερα στη σκηνογραφία-διακόσμηση (1967-1969). Πραγματοποίησε περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συμμετείχε σε περισσότερες από 450 ομαδικές εκθέσεις (μεταξύ των οποίων οι Biennale της Αλεξάνδρειας, 1970, του Σάο Πάολο, 1977, της Λιουμπλιάνα, 1979-1987, του Fedrikstad, 1980-1999, του Μπάντεν-Μπάντεν, 1983, της Κρακοβίας, 1986-1997, του Βελιγραδίου, 1994-1996, κ.ά.). Ανάμεσα στις τιμητικές εκδηλώσεις για το έργο της, ξεχώρισε η διπλή ατομική της έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στην "Αίθουσα Τέχνης Αθηνών", τον Νοέμβριο του 1992, μαζί με στρογγυλό τραπέζι για το έργο της με τη συμμετοχή των Ελένης Αρβελέρ, Rene Berger, Μπίας Παπαδοπούλου και Αθηνάς Σχινά, καθώς και η αναδρομική έκθεση στη νέα πτέρυγα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, τον Νοέμβριο του 2006, με επιμελητή τον Γιάννη Μπόλη. Καταξιωμένη καλλιτέχνης στον χώρο της γεωμετρικής αφαίρεσης, προσέδωσε στο έργο της ένα προσωπικό ιδίωμα χρώματος, φαντασίας και φωτεινότητας. Ήταν παντρεμένη με τον Αλέκο Ζούνη, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους και μία εγγονή. Πέθανε στις 5 Δεκεμβρίου του 2008, σε ηλικία 67 ετών, στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν, έπειτα από δωδεκαετή μάχη με τον καρκίνο, η οποία την ταλαιπώρησε από την αρχή αλλά δεν την εμπόδισε να συνεχίσει να δουλεύει.
Η ίδια έλεγε για το έργο της: "Πάντα γνώριζα πως η τέχνη μου έχει άμεση σχέση με τα κοινωνικά συστήματα που επικρατούν. Πιστεύω πως, αν ζούσα σε άλλη εποχή, θα είχα εκφράσει διαφορετικά τις ιδέες μου και θα έφτιαχνα άλλα έργα. Επίσης, αν ζούσα και σε άλλη χώρα, θα προέκυπταν και άλλα έργα. Όμως το σημαντικό για κάθε άνθρωπο είναι να τολμά. Κάθε δημιουργός πρέπει να συνειδητοποιεί ότι το πολυτιμότερο που διαθέτει είναι η σκέψη του και πως μπορεί να αναπτύξει με άπειρους τρόπους το δώρο της έκφρασης, αν ενεργοποιήσει την εσωτερική του φλόγα. Το συνολικό του έργο δεν είναι στατικό, είναι μια διαδρομή, μια πορεία που έχει σχέση με τη ζωή και την εποχή του. Οι θεωρίες δεν έχουν αξία για την ίδια την τέχνη, αλλά για την ιστορία της. Στη τέχνη σημασία έχει ο τρόπος. Επιτρέπονται όλα και τίποτα. Η τέχνη είναι τόλμη, ένας διαρκής αγώνας για να ξεπερνάς τα όρια του εαυτού σου. Κέρδος είναι το ξετύλιγμα της προσωπικότητάς σου μέσα στο χρόνο, ο διάλογος με τον εαυτό σου, με τις γενιές. [...]"
(από τον κατάλογο της έκθεσης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 2006)
Γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 1995 από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών. Σπούδασε ζωγραφική με δασκάλους τον Δ. Κοκκινίδη και τον Δ. Μυταρά. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα γλυπτικής και με τον Γ. Παπαδάκη χαρακτική. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιους χώρους: Γραφεία της Heineken, στη Φιλοδασική Ένωση Αθηνών, στην Πινακοθήκη του Ο.Σ.Ε. και σε ιδιωτικές συλλογές. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση τριών ποιητικών συλλογών και ποιητικών συνθέσεων. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Γεννήθηκε στον Δεκέμβριο του 1943 στη Λυκοποριά Κορινθίας. Σπούδασε το 1966-1970 στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και το 1970-1973 στο Middlesex Polytechnic του Λονδίνου. Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε 16 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική, έχει επίσης λάβει μέρος σε ελληνικές και διεθνείς ομαδικές εκθέσεις, όπου κέρδισε διακρίσεις. Από το 1975-1977 δίδαξε σχέδιο και χρώμα στον Α.Τ.Ο. (Δοξιάδη) και από το 1977 διδάσκει χρώμα στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό μεταξύ των οποίων και στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Θεσσαλονίκης, στο Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών, στην Τράπεζα Nova Scotia και στις συλλογές των: Χ. Αντωνίου, Θ. Βενετσιάνου και Ι. Βορρέ.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (1977-1981) και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Παρισιού (1981-1985). Έχει πραγματοποιήσει 7 ατομικές εκθέσεις (Αθήνα, Πειραιάς, Παρίσι κ.ά.) και έχει λάβει μέρος σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εκθέσεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πειραιάς, Πάτρα, Ύδρα, Κύπρος, Μέτσοβο, Βέλγιο, Παρίσι, κ.ά.). Έργα της βρίσκονται σε Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι του Πάνου Σαραφιανού το 1964 -1966 και ύστερα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας μέχρι το 1968, οπότε εγκατέλειψε τη Σχολή για να συνεχίσει ελεύθερα τις σπουδές του και να εργαστεί πάνω σε εικαστικές εφαρμογές. Το ίδιο διάστημα μελέτησε σχεδιαστικά την Αρχαία Ελληνική αγγειογραφία και γλυπτική στα Αρχαιολογικά Μουσεία της Αθήνας και του Ηρακλείου Κρήτης. Έχει πραγματοποιήσει 20 ατομικές εκθέσεις (Αθήνα, Πειραιάς, Τρίκαλα, Λιβαδειά, Σύρος, Καρδίτσα, Λευκωσία, Στοκχόλμη, Ελσίνκι, Ουάσιγκτον κ.ά.) και έχει λάβει μέρος σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εκθέσεις. Έργα του υπάρχουν σε πολλές Πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
