Στις αρχές του 1948, ο δεκαεφτάχρονος τότε Γιόραμ Κανιούκ, μαθητής λυκείου στο Τελ Αβίβ, αποφασίζει να εγκαταλείψει το σχολείο και να πάρει μέρος στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ. Όταν οι μάχες ολοκληρώνονται, το κράτος του Ισραήλ έχει ιδρυθεί και η ζωή του συγγραφέα έχει αλλάξει οριστικά.
Εξήντα χρόνια μετά, θυμάται τι ακριβώς συνέβη -ή δεν συνέβη- τότε. "Δεν είμαι βέβαιος για το τι ακριβώς θυμάμαι", ομολογεί, "γιατί η μνήμη παίζει παιχνίδια και δεν υπάρχει μία και μόνη αλήθεια". Το "1948" είναι η ιστορία ενός νεαρού αγοριού, έτσι όπως τη διηγείται ο μεγαλύτερος και σοφότερος εαυτός του, ενός αγοριού που ρίχτηκε στη μάχη γεμάτος αμφιβολίες, με μόνη εκπαίδευση μερικές βουτιές στην παγωμένη θάλασσα, ενός αγοριού από καλή οικογένεια, ενός "μαμόθρεφτου", όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, που υπήρξε μάρτυρας γεγονότων που τον ξεπερνούσαν και που έζησε από κοντά μια σύγκρουση στην οποία, μέχρι και σήμερα, τίποτα δεν έχει επιλυθεί, παρά το φόρο αίματος
που πληρώθηκε.
Το 1948 είναι οι αναμνήσεις του, η μαρτυρία του απ’ αυτόν τον πόλεμο, ο ίδιος όμως το θεωρεί προϊόν μυθοπλασίας· τι είναι άλλωστε η μνήμη, παρά μια ιστορία, η ιστορία του καθένα μας για το παρελθόν του; Μέσα από την προσωπική του οπτική των γεγονότων, ο συγγραφέας καταφέρνει να μας παραδώσει μια από τις πιο βαθιές και οξυδερκείς αναλύσεις για τον πόλεμο του 1948.
Ο Κανιούκ με τη σκληρή αφήγησή του μας μιλά για την αγριότητα, τη φρίκη, την καταστροφή, και για τον παραλογισμό αυτού, αλλά και κάθε πολέμου. Μας μιλά όμως επίσης για τη θυσία, τον ηρωισμό και τη φιλία. Εκείνος και οι φίλοι του την ημέρα πολεμούσαν δίπλα δίπλα και τη νύχτα έθαβαν τους νεκρούς τους, γνωρίζοντας ότι, ίσως, την επόμενη νύχτα να ερχόταν η δική τους σειρά. "Μπορεί να ήμασταν όμορφοι και θαρραλέοι, αλλά δεν ήμασταν μυαλωμένοι. Οι μυαλωμένοι άνθρωποι δεν διαλέγουν τον πόλεμο στα δεκαεφτά ή τα δεκαοχτώ. Ήμασταν παιδιά", εξηγεί. Αιχμαλωτίζοντας τον αναγνώστη με την αγάπη και την αφοσίωσή του για εκείνα τα παιδιά που υπήρξαν ο ίδιος και οι φίλοι του, ο συγγραφέας κατορθώνει με αξιοθαύμαστο τρόπο να μεταμορφώσει ένα βιβλίο για τον πόλεμο σε ένα συγκλονιστικό βιβλίο για την ειρήνη.
Yoram Kaniouk (Συγγραφέας)
Ο Γιοράμ Κανιούκ γεννήθηκε το 1930 στο Τελ Αβίβ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης αραβο-ισραηλινής σύρραξης, ο Κανιούκ πληγώνεται βαριά και αυτή η εμπειρία τού δίνει την έμπνευση για τα πρώτα του μυθιστορήματα. Παρακολουεί μαθήματα τέχνης και εγκαθίσταται στη Ν. Υόρκη όπου γνωρίστηκε μεταξύ άλλων με τον Μάρλον Μπράντο. Σήμερα ζει στο Τελ Αβίβ. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες αλλά κυρίως στα γαλλικά. Πρόσφατα τιμήθηκε με το Βραβείο Μπιαλίκ για το σύνολο του έργου του.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Μαρίζα Ντεκάστρο (Μεταφραστής)
Η Μαρίζα Ντεκάστρο γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1973 μέχρι το 1982 έζησε στο Παρίσι όπου σπούδασε στη Σορβόννη παιδαγωγικά και λογοτεχνία για παιδιά και νέους. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισε να διδάσκει ιστορία και λογοτεχνία από μια άλλη, ιδιαίτερη σκοπιά σε παιδιά του δημοτικού στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η Μαρίζα Ντεκάστρο έχει γράψει βιβλία για παιδιά, πάνω σε θέματα ιστορίας και τέχνης, κείμενα αρχαιολογικού περιεχομένου στις παιδικές σελίδες του περιοδικού "Αρχαιολογία", καθώς και πολλά άρθρα και έχει μεταφράσει παιδικά μυθιστορήματα και παραμύθια. Από το 1998 γράφει κριτική παιδικού και εφηβικού βιβλίου στις εφημερίδες "Το Βήμα" και "Τα Νέα". Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στο πρόγραμμα της Φιλαναγνωσίας και επισκεφθεί πολλά σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Το 2006 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για το βιβλίο που έγραψε με τον Π. Βαλαβάνη "Μικρές ιστορίες του μουσείου" και το 2012 από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το βιβλίο "Περπατώντας τις εποχές του Βυζαντίου", εκδ. Μεταίχμιο, 2011
