Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου ζούσε η Ελενίτσα, ένα όμορφο και χαμογελαστό κοριτσάκι που δεν αγαπούσε ιδιαίτερα το φαγητό.
`Έλα, Ελενίτσα μου, φάε λίγο τυράκι` της έλεγε η μαμά της.
`Δεν θέλω, μυρίζει`.
`Φάε λίγο γιαουρτάκι τότε`.
`Δεν θέλω, ξινίζει`.
`Ελενίτσα, φάε λίγο σταφυλάκι`.
`Δεν θέλω, έχει κουκούτσια` απαντούσε εκείνη, έχοντας πάντα έτοιμη μια δικαιολογία.
`Πρόσεχε, Ελενίτσα, αν συνεχίσεις έτσι, καμιά ώρα θα σε πάρει ο αέρας!` της είπε σε μια στιγμή απόγνωσης η μαμά της.
Κάπως έτσι άρχισε η περιπέτεια της Ελενίτσας που αντί να μεγαλώνει, μίκραινε.
Μια μέρα, ο αέρας πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μαζί του την Ελενίτσα σε ένα μοναδικό ταξίδι, γεμάτο... μπελάδες, για την ακρίβεια, ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]