Κοίτα φίλε,
Μην αποπειραθείς να διαβάσεις αυτό το μικρό βιβλίο, άμα δεν ακούσεις το CD του Παύλου του Καραπιπέρη. Να το ακούσεις πολλές φορές και να αφήσεις τα αλήτικά του μπλουζ να μπούνε μέσα σου σαν το μυρωδάτο λικέρ που γλιστράει ζεστά και γλυκά μέσα στο λαρύγγι το καταχείμωνο, δίπλα από ένα κούτσουρο που καίει και με μυαλό ορεξάτο για ταξίδια μακρινά στα βάθη των ανθρώπινων αισθήσεων και παραισθήσεων που δεν έχουνε τέλος και αρχή.
Θα πρέπει να σου πω πως χωρίς αυτή τη μουσική εγώ δεν θα έγραφα τίποτα. Είναι το στυλ του Παύλου τέτοιο που μου ταξινόμησε τις σκέψεις μου και μου έβγαλε έξω πράγματα που είχα μέσα μου να κουρνιάζουν από προηγούμενα ταξίδια μου στη γη των ιδιαίτερων ανθρώπων όπως εσύ.
Είσαι άτομο ιδιαίτερο. Δεν είσαι τυχαίος για να ακούς αυτή τη μουσική, επιτρέποντας στα μπλουζ να μιλάνε στα σωθικά σου. Είσαι και εσύ νεραϊδοχαϊδεμένος, όπως όλοι εμείς που ξεστρατίζουμε επικίνδυνα από τη ζελατίνη της πλαστικής διασκέδασης των πρωϊνάδικων, των τηλεμαϊντανών, των διασκεδαστών της δεκάρας, των `γιαλαντζί καλλιτεχνών`, των `περίπου` αντρών, των `ροζ` επαναστατών και της φτήνειας που μας ταΐζουν. Χαλάρωσε, λοιπόν, και άσε τον Παύλο να ξεναγήσει και εσένα σε κόσμους μυστικούς μέσα από το δικό του ηρωικό, πλούσιο και αμόλυντο ψυχισμό. Άσε τον να γίνει ο ξεναγός σου σ` αυτό το ταξίδι.
Θα ήθελα μονάχα, όταν τελειώσεις το άκουσμα αυτού του CD και το διάβασμα αυτού του μικρού πονήματος, να έχουνε μεγαλώσει τα φτερά της λευτεριάς της δικής σου, της κατάδικής σου φαντασίας. Εύχομαι ολόψυχα να εξακολουθήσεις να σεργιανάς εκεί που μιλάνε μονάχα οι ψυχές ανθρώπων ατόφιων και ιερών. Εύχομαι να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι όπως όλοι εμείς που αποφασίσαμε πως μιας και βρεθήκαμε στη ζωή, είναι καλύτερα να πολεμάμε μάταια απ` το να ζούμε μάταια.
Καλό σου ταξίδι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]