Ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, πιὸ γνωστὴ ὡς «Χαιρετισμοί» εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ σπουδαῖα ποιήματα, ποὺ ἀναφέρονται μὲ ἐπαίνους, εὐχαριστίες καὶ προσευχὲς πρὸς τὴν Παναγία μας. Ἔχει 24 στροφὲς ποὺ ὀνομάζουμε «οἴκους». Ἡ ἀκροστιχίδα κάθε στροφῆς εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 24 γράμματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφάβητου, καὶ ἀρχίζουν μὲ τὴ σειρά. Μεταξὺ δυὸ στροφῶν ἀπαγγέλλονται 13 Χαῖρε.

(Δώδεκα (12) Χαῖρε + τὸ ἐφύμνιο «Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε» τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνεται.)

Εἶναι ἕνα μεγάλο καὶ σπουδαῖο ποίημα, γραμμένο τὸν 6^ο αἰώνα μ.Χ., δημιουργός τοῦ ὁποίου φέρεται μᾶλλον ὁ ἅγιος Ρωμανὸς ὁ Μελωδός, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἑλληνόγλωσσους βυζαντινοὺς ποιητὲς ὅλων τῶν ἐποχῶν. Κατὰ μία δεύτερη ἐκδοχὴ εἰκάζεται ὅτι γράφτηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Σέργιο ἢ τὸν Γεώργιο Πισίδη, σὲ ἀνάμνηση τῆς μεγάλης νίκης τῶν Βυζαντινῶν κατὰ τῶν Ἀβάρων. Συμψάλλεται τμηματικὰ σὲ 4 τμήματα (οἱ γνωστὲς λεγόμενες «4 στάσεις»), μαζὶ μὲ τὸ Μικρὸ Ἀπόδειπνο κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς τῶν πρώτων τεσσάρων ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Πρὶν καὶ στὸ τέλος κάθε στάσης, ψάλλεται τὸ κοντάκιο «Τῇ ὑπερμάχῳ...».

(Κοντάκιον, λέγεται ἡ ἀπαρχὴ (τὸ προοίμιο) ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων. Ἀποτελεῖ δὲ ἰδιαίτερο εἶδος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ποίησης, ποὺ ἱστορικὰ φέρεται νὰ καλλιεργήθηκε περὶ τὸν 6ο – 7ο αἰώνα. Τὸ ὄνομά του ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ χρήση τοῦ ἀπέβλεπε ὡς «εἰσαγωγή» τοῦ θέματος τοῦ ὕμνου ποὺ ἀκολουθοῦσε. Κάποιοι ἐτυμολογοῦν τὸ ὄνομα κοντάκιο ἀπὸ τὸ περιορισμένο – σύντομο, συνεπῶς κοντὸ σὲ μῆκος. Τὸ κοντάκιο ἀπαρτίζεται ἀπὸ μία καὶ μόνο στροφὴ.)»….

Απόσπασμα από τον πρόλογο