«Το παιδί του ουρανού» είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς (δε γνωρίζω αν πρόκεται για τριλογία, αν κρίνω όμως από το τέλος μάλλον όχι αλλά και πάλι ποτέ δεν ξέρεις!) που ξεκίνησε με το «Χωρίς αντίο» (έχει κυκλοφορήσει και αυτό από τη Διόπτρα), οπότε δυστυχώς οι απόψεις μου είναι ημιτελείς. Κάποια συναισθήματα που μου γέννησε το παρόν βιβλίο ίσως να μην είχαν δημιουργηθεί αν είχα διαβάσει την ιστορία από την αρχή ώστε να έχω μια πιο σφαιρική αντίληψη. Ναι, είναι καλογραμμένο, ναι, αναπαριστά πολύ καλά την ατμόσφαιρα φόβου και τιμωρίας που επικρατούσε την περίοδο της Δικτατορίας σην Ελλάδα, ναι, η συγγραφέας διάλεξε να μας παρουσιάσει ωραίους χαρακτήρες, τους οποίους και εξελίσσει πολύ καλά, όμως επιτρέψτε μου να υποστηρίξω ότι το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί δεύτερο στη σειρά του.
Στο βιβλίο «Χωρίς αντίο», ο Άγγλος διπλωμάτης Χιου και η σύζυγός του, Έβενλι, τοποθετούνται στην Αθήνα εν έτει 1936. Μια υπόθεση κρίνει απαραίτητη την παρουσία του Χιου στην Κρήτη, στο χωριό της Παναγιάς, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, έναν τόπο που η Έβενλι ερωτεύεται και δένεται. Γνωρίζει τους κατοίκους του, δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς φιλίας, χτίζει από την αρχή το ετοιμόρροπο πατρικό του Χιου. Ο σύζυγός της επιστρέφει στην Αθήνα, όμως η Έβενλυ δεν τον ακολουθεί. Και ο πόλεμος ξεσπά. Η Έβενλυ θα γνωρίσει έναν άντρα που θα τη σαγηνεύσει και θα τη φέρει αντιμέτωπη με τα όριά της.
Στο βιβλίο «Το παιδί του ουρανού» ή αλλιώς «Το παιδί της Έβενλυ» όπως είναι η κυριολεκτική μετάφραση του τίτλου («Heavenly 's child»), η Έιντζελ, κόρη της Έβενλυ και του Χιου, επιστρέφει στην Κρήτη μετά από αναγκαστικό εσωτερικό εγκλεισμό σε ιδιωτικό κολέγιο της Αγγλίας, από το οποίο απεβλήθη! Η Έιντζελ αγνοεί τις φωνές και την οργή του πατέρα της από τη μακρινή Ταϊβάν και ζει ένα όσο γίνεται ξέγνοιαστο καλοκαίρι στο χωριό της Παναγιάς, παρέα με την κολλητή της, Χρυσή, τον αδερφό της, Γουίλ και την κοπέλα του, Λούσυ. Ένα χωριό όπου οι έσχατοι έχουν γίνει με τα γαλόνια της χωροφυλακής των συνταγματαρχών πρώτοι, κάνουν άνω κάτω το χωριό, βγάζουν τα απωθημένα τους σε αριστερούς και «επαναστάτες» κλπ. Η καταπίεση που νιώθει η Έιντζελ την ωθεί να το σκάσει στα Μάταλα μαζί με τη Χρυσή και να ζήσουν την ξέγνοιαστη και δύσκολη ζωή των χίπιδων. Μετά από επτά μήνες το όνειρο αυτό πρέπει να σταματήσει γιατί η πραγματικότητα εισβάλλει βίαια στις ζωές τους. Έτσι η Έιντζελ εγκαθίσταται στην Αθήνα και ενώ σπουδάζει ανακατεύεται με το φοιτητικό κίνημα που αντιστεκόταν κι επαναστατούσε, με αποκορύφωση τη βραδιά της 17ης Νοεμβρίου 1973, στην οποία η Έιντζελ υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.
Πρόκειται για ένα «χαλαρό», ας μου επιτραπεί η έκφραση, βιβλίο, όπου η κεντρική ιστορία ξετυλίγεται χωρίς βιασύνη και μπορώ να πω με εναλλασσόμενους θεματικούς άξονες: α) η Χρυσή στα Μάταλα και η συγγραφέας περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης των χίπιδων, ναρκωτικά, απλυσιά, κοινοκτημοσύνη, καμιά κλεψιά πού και πού, β) η Χρυσή στην Αθήνα και η συγγραφέας περιγράφει το κλίμα του στρατοκρατούμενου καθεστώτος και ένα μικρό χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αφηγήτριες στο βιβλίο είναι εναλλάξ η Έιντζελ και η Αφροδίτη, η μητέρα της Χρυσής και με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία της, συμπληρώνοντας το παζλ κομμάτι κομμάτι. Μέσα από αυτά τα γεγονότα λοιπόν δεν οδηγείται ο αναγνώστης προς κάποια λύση, απλώς η Έιντζελ βιώνει καταστάσεις και συναισθήματα που την ωριμάζουν σαν άνθρωπο και εγείρουν την ερωτική της πλευρά. Σε αυτό συμβάλλει η γνωριμία της με τον γιατρό Κώστα, έναν γοητευτικό νεαρό που παραθέριζε κι αυτός στην Παναγιά και αναπτύχθηκαν αισθήματα μεταξύ τους, όμως ο Κώστας ετοιμάζεται να παντρευτεί και το λέει από την αρχή στην Έιντζελ. Η μονομερής ερωτική ιστορία που ζουν ξεδιπλώνεται στην Αθήνα, όπου η Έιντζελ γνωρίζει και τη μέλλουσα σύζυγο, Γιολάντα, δυστυχώς όμως η Ιστορία παρεμβαίνει και η πλοκή παίρνει μια απρόσμενη, τραγική τροπή τη νύχτα του Πολυτεχνείου.
Στα συν του βιβλίου η λυρική σχεδόν μετάφραση της Αναστασίας Καλλιοντζή, που σεβάστηκε και στηρίχτηκε στο αγγλικό πρωτότυπο, όμως απέδωσε με τη δεξιοτεχνική της πένα απαράμιλλα την ντοπιολαλιά της Κρήτης και νοστίμεψε με τη δική της τέχνη το κείμενο. Επίσης, η μελέτη της συγγραφέως γύρω από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τις συνήθειες των χίπις είναι διεξοδική και μας μεταφέρει με πολύ όμορφο τρόπο τη δική της οπτική γωνία.
ΠΡΟΣΟΧΗ SPOILERS
Επισημαίνω το γεγονός ότι χωρίς να έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο κατάλαβα αμέσως ποιο είναι το μυστικό της Έβενλυ και αυτό το μυστικό εμφανίζεται προς το τέλος της ιστορίας, αποκτώντας με τη σειρά του πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της Έιντζελ. Η συγγραφέας χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα του απαγορευμένου έρωτα που έχουμε εδώ και βρήκα σωστή τη λύση του δράματος, όσο άδικη κι αν φαντάσει στα μάτια του αναγνώστη. Παραήταν εύκολο όμως, εκτός κι αν με τη δεξιοτεχνική της γραφή, κρατά σε αγωνία στο πρώτο βιβλίο για την αληθινή ταυτότητα του «μυστικού» ή δεν το αποκαλύπτει καθόλου!
Πάνος Τουρλής
Στο βιβλίο «Χωρίς αντίο», ο Άγγλος διπλωμάτης Χιου και η σύζυγός του, Έβενλι, τοποθετούνται στην Αθήνα εν έτει 1936. Μια υπόθεση κρίνει απαραίτητη την παρουσία του Χιου στην Κρήτη, στο χωριό της Παναγιάς, κοντά στον Άγιο Νικόλαο, έναν τόπο που η Έβενλι ερωτεύεται και δένεται. Γνωρίζει τους κατοίκους του, δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς φιλίας, χτίζει από την αρχή το ετοιμόρροπο πατρικό του Χιου. Ο σύζυγός της επιστρέφει στην Αθήνα, όμως η Έβενλυ δεν τον ακολουθεί. Και ο πόλεμος ξεσπά. Η Έβενλυ θα γνωρίσει έναν άντρα που θα τη σαγηνεύσει και θα τη φέρει αντιμέτωπη με τα όριά της.
Στο βιβλίο «Το παιδί του ουρανού» ή αλλιώς «Το παιδί της Έβενλυ» όπως είναι η κυριολεκτική μετάφραση του τίτλου («Heavenly 's child»), η Έιντζελ, κόρη της Έβενλυ και του Χιου, επιστρέφει στην Κρήτη μετά από αναγκαστικό εσωτερικό εγκλεισμό σε ιδιωτικό κολέγιο της Αγγλίας, από το οποίο απεβλήθη! Η Έιντζελ αγνοεί τις φωνές και την οργή του πατέρα της από τη μακρινή Ταϊβάν και ζει ένα όσο γίνεται ξέγνοιαστο καλοκαίρι στο χωριό της Παναγιάς, παρέα με την κολλητή της, Χρυσή, τον αδερφό της, Γουίλ και την κοπέλα του, Λούσυ. Ένα χωριό όπου οι έσχατοι έχουν γίνει με τα γαλόνια της χωροφυλακής των συνταγματαρχών πρώτοι, κάνουν άνω κάτω το χωριό, βγάζουν τα απωθημένα τους σε αριστερούς και «επαναστάτες» κλπ. Η καταπίεση που νιώθει η Έιντζελ την ωθεί να το σκάσει στα Μάταλα μαζί με τη Χρυσή και να ζήσουν την ξέγνοιαστη και δύσκολη ζωή των χίπιδων. Μετά από επτά μήνες το όνειρο αυτό πρέπει να σταματήσει γιατί η πραγματικότητα εισβάλλει βίαια στις ζωές τους. Έτσι η Έιντζελ εγκαθίσταται στην Αθήνα και ενώ σπουδάζει ανακατεύεται με το φοιτητικό κίνημα που αντιστεκόταν κι επαναστατούσε, με αποκορύφωση τη βραδιά της 17ης Νοεμβρίου 1973, στην οποία η Έιντζελ υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.
Πρόκειται για ένα «χαλαρό», ας μου επιτραπεί η έκφραση, βιβλίο, όπου η κεντρική ιστορία ξετυλίγεται χωρίς βιασύνη και μπορώ να πω με εναλλασσόμενους θεματικούς άξονες: α) η Χρυσή στα Μάταλα και η συγγραφέας περιγράφει τις συνθήκες διαβίωσης των χίπιδων, ναρκωτικά, απλυσιά, κοινοκτημοσύνη, καμιά κλεψιά πού και πού, β) η Χρυσή στην Αθήνα και η συγγραφέας περιγράφει το κλίμα του στρατοκρατούμενου καθεστώτος και ένα μικρό χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αφηγήτριες στο βιβλίο είναι εναλλάξ η Έιντζελ και η Αφροδίτη, η μητέρα της Χρυσής και με αυτόν τον τρόπο η συγγραφέας μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία της, συμπληρώνοντας το παζλ κομμάτι κομμάτι. Μέσα από αυτά τα γεγονότα λοιπόν δεν οδηγείται ο αναγνώστης προς κάποια λύση, απλώς η Έιντζελ βιώνει καταστάσεις και συναισθήματα που την ωριμάζουν σαν άνθρωπο και εγείρουν την ερωτική της πλευρά. Σε αυτό συμβάλλει η γνωριμία της με τον γιατρό Κώστα, έναν γοητευτικό νεαρό που παραθέριζε κι αυτός στην Παναγιά και αναπτύχθηκαν αισθήματα μεταξύ τους, όμως ο Κώστας ετοιμάζεται να παντρευτεί και το λέει από την αρχή στην Έιντζελ. Η μονομερής ερωτική ιστορία που ζουν ξεδιπλώνεται στην Αθήνα, όπου η Έιντζελ γνωρίζει και τη μέλλουσα σύζυγο, Γιολάντα, δυστυχώς όμως η Ιστορία παρεμβαίνει και η πλοκή παίρνει μια απρόσμενη, τραγική τροπή τη νύχτα του Πολυτεχνείου.
Στα συν του βιβλίου η λυρική σχεδόν μετάφραση της Αναστασίας Καλλιοντζή, που σεβάστηκε και στηρίχτηκε στο αγγλικό πρωτότυπο, όμως απέδωσε με τη δεξιοτεχνική της πένα απαράμιλλα την ντοπιολαλιά της Κρήτης και νοστίμεψε με τη δική της τέχνη το κείμενο. Επίσης, η μελέτη της συγγραφέως γύρω από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τις συνήθειες των χίπις είναι διεξοδική και μας μεταφέρει με πολύ όμορφο τρόπο τη δική της οπτική γωνία.
ΠΡΟΣΟΧΗ SPOILERS
Επισημαίνω το γεγονός ότι χωρίς να έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο κατάλαβα αμέσως ποιο είναι το μυστικό της Έβενλυ και αυτό το μυστικό εμφανίζεται προς το τέλος της ιστορίας, αποκτώντας με τη σειρά του πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της Έιντζελ. Η συγγραφέας χειρίστηκε πολύ καλά το θέμα του απαγορευμένου έρωτα που έχουμε εδώ και βρήκα σωστή τη λύση του δράματος, όσο άδικη κι αν φαντάσει στα μάτια του αναγνώστη. Παραήταν εύκολο όμως, εκτός κι αν με τη δεξιοτεχνική της γραφή, κρατά σε αγωνία στο πρώτο βιβλίο για την αληθινή ταυτότητα του «μυστικού» ή δεν το αποκαλύπτει καθόλου!
Πάνος Τουρλής