Ο κόσμος βαριέται να διαβάζει θλιβερές ιστορίες

της Μαρούλας Κλιάφα

Ένα πολύ καλό αμάλγαμα μυθοπλαστικής αφήγης και ρεαλιστικής καταγραφής προσώπων, πραγμάτων και εθίμων. Το βιβλίο διακρίνεται σε δύο μέρη: στο πρώτο, αφηγηματικά η μικρή Ελπίδα μας περιγράφει την καθημερινότητά της σε τσιγγάνικο καταύλισμο κοντά στα Τρίκαλα ενώ στο δεύτερο τη σκυτάλη παίρνει η ίδια η συγγραφέας και μας συμπληρώνει τις εικόνες και τις εντύπώσεις του παιδιού με τη δική της ωμή και αυθεντική ματιά, συμπληρώνοντάς την με φωτογραφίες-ντοκουμέντα.

Ο μικρόκοσμος των τσιγγάνων, οι καθημερινές τους ασχολίες, η έλλειψη σωστών συνθηκών υγιεινής και εκπαίδευσης, η αποξένωση από την ντόπια κοινωνία (γι\' αυτό και δε ζουν μέσα στις πολεις αλλά γύρω από αυτές), η στάση του κράτους, η στάση των απλών ανθρώπων, όλα ακρίτως και αδιακρίτως οδηγούν στην αποπομπή των τσιγγάνων, παρ\' όλο που και πλούσια γλώσσα έχουν και ωραία έθιμα και συνεκτικότητα μεταξύ τους. Ένα βιβλίο-μαρτυρία, που ξεκινησε ως ιδέα από τον καταυλισμό στη γενέτειρα της συγγραφέως, τα Τρίκαλα, για να βρει εφαρμογή και επαφή με την πραγματικότητα των τσιγγάνικων καταυλισμών σε όλη τη χώρα. Για μένα το βιβλίο έχει το συγκλονιστικότερο εξώφυλλο που έχω δει ποτέ. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις! Ψάξτε να βρείτε το βιβλίο (άλλωστε είναι εμπλουτισμένη επανέκδοση παλαιότερης έκδοσης) και αποκτήστε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο αυτών των άγνωστων νομάδων.

Πάνος Τουρλής