Είπα να δώσω στον συγγραφέα μια δεύτερη ευκαιρία μετά τον Δρόμο του φεγγαριού, από το οποίο είχα απογοητευτεί ολότελα. Ειδικά όταν είδα ότι τώρα τον εμπιστεύτηκε η Διόπτρα. Αλλά δυστυχώς ο συγγραφέας δεν βελτιώθηκε.Προσοχή, μπορεί να περιέχει SPOILERS
Εδώ έχουμε την ιστορία ενός βορειοηπειρώτη, του Σαλί (που στην Ελλάδα βαφτίστηκε Άδωνης, όπως ο παππούς του), που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, έχοντας σπουδάσει στην Αλβανία φαρμακευτική. Περνάει κρυφά τα σύνορα, ψωμοζεί στις οικοδομές αλλά η τύχη τα φέρνει και βρίσκει δουλειά σε φαρμακείο! Στο φαρμακείο γνωρίζει κι ερωτεύεται την πελάτισσα Δανάη και ζουν τον έρωτά τους. Ώσπου η αστυνομία ανακαλύπτει ένα πτώμα κι ο Σαλί αναγκάζεται να το σκάσει, αφήνοντας τη Δανάη γεμάτη ερωτηματικά, πίκρα και εγκατάλειψη. Στο πλάι της ο Αντώνης, που εκμεταλλεύεται τα γεγονότα και τις καταστάσεις, ξεδιπλώνει τον έρωτά του και η Δαναη τον δέχεται στην αγκαλιά της. Ο Σαλί, που έχει σκοτώσει κατά λάθος τον άνθρωπο που βρέθηκε νεκρός αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει, πίσω στην Αλβανία, τα φέρνει βόλτα δύσκολα αλλά ένας Έλληνας του προτείνει να ανοίξει φαρμακείο με δικά του έξοδα! Ο Σαλί δέχεται, όλα πάνε καλά κι όταν με τα χίλια ζόρια πείθεται να έρθει στην Ελλάδα \"για λίγο, για δουλειές\" πέφτει πάνω στη Δανάη που ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη για να βαφτίσει το παιδί της και του Αντώνη! Ο Σαλί καρφώνεται στην αστυνομία, φυλακίζεται και απελαύνεται ενώ η Δανάη, που θεωρεί τον Αντώνη καταδότη, τον χωρίζει και τον οδηγεί στην αυτοκτονία. Όλα ήταν μια παρεξήγηση, ο φαρμακοποιός ήθελε να του φάει τα λεφτά και τον παγίδεψε κι όλα αποκαλύπτονται χάρη στην επιμονή του δικηγόρου του Σαλί.
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο, γιατί πραγματικά θα στενοχωρήσω κόσμο κι είναι κρίμα. Αρκεστείτε στο ότι το βιβλίο αυτό δε θα το πρότεινα σε κανέναν γιατί είναι επιφανειακό, ρηχό και μονότονο. Κρατάω μόνο το γεγονός ότι μέσα από τις περιπέτειες του Άδωνη-Σαλί βγαίνει μια κάποια συμπάθεια για τους περιπλανώμενους παράνομους μετανάστες στη χώρα μας, πολλοί έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης και κοροϊδίας κι αυτό το δείχνει ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό, και στο κάτω κάτω όλοι έχουν το δικαίωμα της αμφιβολίας μέχρι να κριθούν με αντικειμενικά κριτήρια ένοχοι. Πάω να διαβάσω Σεσίλια Άχερν, Δημήτρη Αλεξίου, κάτι άλλο τέλος πάντων της Διόπτρας, για να ξεχάσω αυτό το βιβλίο.
Πάνος Τουρλής