Προσοχή μπορεί να περιέχει SPOILERSΠώς καταφέρνουν κάποιοι συγγραφείς να σε βάζουν σε έναν υπέροχο, ατμοσφαιρικό και ρομαντικό κόσμο, να σε πιάνουν από το χέρι και να σε ταξιδεύουν σε μέρη και εποχές που δεν έχεις ζήσει και μετά όλα αυτά να τα συνδυάζουν (τουλάχιστον στην αρχή) τόσο μα τόσο βεβιασμένα με το σήμερα δεν το καταλαβαίνω. Έτσι κι εδώ, έχουμε ένα ζευγάρι που γνωρίζεται υπό παράξενες συνθήκες στη Γαλλια (και συγκεκριμένα στη Νορμανδία) το 1506 και τη μετενσάρκωσή τους στο σήμερα.
Η Νηρηίς, κόρη της Δρυάδος, είναι άριστη γνώστρια της βοτανικής και της φυτολογίας. Είναι η τελευταία μιας μακριάς σειράς γυναικών που έτσι τα φέρνει η συγκυρία κάθε φορά και μόλις βλαστάνουν από έναν άντρα αυτόν τον άντρα τον χάνουν (θάνατος, μάχη, ταξίδι κλπ.) (κάπως συγκεκριμένα τις λένε στο χωριό μου αυτές αλλά έχε χάρη :). Αυτές οι γυναίκες είναι κάτι σαν νεράιδες, σαν ξωτικά, και μεταλαμπαδεύουν τη γνώση της ζωής και της βοτανολογίας η μια στην άλλη. Κάποιες έχουν και μεταφυσικές ικανότητες, προφητεύουν το μέλλον και λένε τα χαρτιά, αλλά όλες είναι καταδικασμένες να μη στεριώνουν πολύ σε έναν τόπο, μιας και οι γνώσεις και οι ικανότητές τους δε μένουν και πολύ κρυφές και εκείνη την εποχή που ζούσαν οι άνθρωποι τις χαρακτήριζαν μάγισσες, οπότε τρέπονταν σε φυγή.
Όταν φτάνει η μέρα που αποκαλύφθηκε η Δρυάς λοιπόν, η μάνα φυγαδέυει την κόρη και της εύχεται κάθε επιτυχία. Η Νηρηίς, που δεν έχει τις μελλοντολογικές ικανότητες των προγόνων της, αρχίζει τις περιπλανήσεις. Στο δρόμο της συναντά τον Μιχαήλ, που το έσκασε από το χωριό του όταν το χτύπησε ο Μαύρος Θάνατος, και γυρίζει τον κόσμο με μια κιθάρα κι ένα φιαλίδιο που βρέθηκε τυχαία στα χέρια του. Το φιαλίδιο αυτό όμως περιέχει το Θειάφι της Κόλασης (λεγόταν ότι ήταν απόσταγμα από την Κόλαση που κατέκαψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα) και σε συνδυασμό με το λάπις λάζουλι που κρέμεται από το λαιμό της Νηρηίδος μπορούν να κάνουν τον κάτοχό τους γνώστη όλων των πνευματικών και αόρατων αρχών του Θεού, του ανθρώπου και του σύμπαντος, δηλαδή έναν σύγχρονο Θεό.
Καθώς κατευθύνονται προς την Ονεφλέ της Νορμανδίας συναντούν τη σκανδιναβή Άστριντ και γίνονται φίλοι. Η Άστριντ, που έμαθε για τα γιατροσόφια της Νηρηίδος, θέλει κάτι για να την ερωτευτεί ο αρχηγός του προσκυνήματος που ακολουθούν, άρχοντας Λέων. Η Νηρηίς πείθεται με τα χίλια ζόρια κι από τη συνεύρεση αυτή η Άστριντ μένει έγκυος. Από φόβο να μη χάσει τον Λέοντα καταπίνει απήγανο για να ρίξει το παιδί αλλά η ποσότητα αυτή της φέρνει τον θάνατο. Ο Λέων του Καντέρμπουρι, που ξέρει για το φιαλίδιο και το λάπις λάζουλι, το ανακαλύπτει στα χέρια του ζευγαριού αλλά δεν προλαβαίνει να τους κυνηγήσει: ο Μιχαήλ μπαρκάρει για Καναδά και η Νηρηίς αποσύρεται έγκυος στο δάσος, όπου καταγράφει αναλυτικά τα ευρήματά της και τα γιατροσόφια της σε περγαμηνές.
Να έρθουμε και στο σήμερα; Ας έρθουμε. Η ορφανή βοτανολόγος Νεφέλη χάνει τον κόσμο όταν η καλύτερή της φίλη της αποκαλύπτει ότι τα είχε με τον άντρα της! Τσακώνονται, μαλλιοτραβιούνται; Όχι, η Νεφέλη τη συγχωρεί όταν της προτείνει να πάει στην Ονεφλέ γιατί ζητούν έγκριτη βοτανολόγο να καταγράψει και να τεκμηριώσει κάτι φιαλίδια και πουγκάκια με φυτά και βότανα (βρέθηκε το «ημερολόγιο» της Νηρηίδος). Η Νεφέλη συναντά τον σκληρό και αυταρχικό αρχηγό της αποστολής Νικολά και...ερωτεύονται. Ο Νικολά βρίσκει το φιαλίδιο στις ανασκαφές και το κρύβει, η Νεφέλη φορά το λάπις λάζουλι κι ο χορηγός της αποστολής, Λέο ντε Βίκτορις, τους ανακαλύπτει και με λαχτάρα αρπάζει το φιαλίδιο με το Θειάφι της Κόλασης, που το είχε βάλει αυτοσκοπό να το εντοπίσει. Η πλεονεξία του τιμωρείται, η Νεφέλη αποφασίζει να σπάσει τον κύκλο και μένει δίπλα στον Νικολά, με τον οποίο επιστρέφει έγκυος στη γενέτειρά του, το Νιουφάουντλαντ του Καναδά.
Όχι κάτι ιδιαίτερο, μια ωραία δοσμένη ιστορία, με καλές εναλλαγές ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα, χωρίς καλολογικά στοιχεία, με πολλά γιατροσόφια και μαντζούνια (χωρίς φυσικά να δίνονται οι πλήρεις συνταγές). Μεγάλο συν οι ωραίες περιγραφές και οι διάλογοι και οι συνήθειες και η καθημερινή ζωή στη Γαλλία του 1506, αρκετά προσεγμένα χωρία και καλοδουλεμένα. Η Γαλλία του σήμερα δίνεται ρηχά και επίπεδα, με τον απαραίτητο κακό να τιμωρείται και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να ζει βίον ανθόσπαρτο.
Πάνος Τουρλής