Αγώνες θανάτου

των James Patterson και Mark Sullivan

Ο Πίτερ Νάιτ, πράκτορας μιας από τις πιο φημισμένες εταιρείες ιδιωτικών ερευνών, φτάνει στον τόπο της δολοφονίας του σερ Ντέντον Μάρσαλ, εξέχοντος μέλους της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων Λονδίνου και αρραβωνιαστικού της μητέρας του. Μιας και η Οργανωτική Επιτροπή και τα μέλη της είναι πελάτες της εταιρείας του, ο Νάιτ έρχεται αντιμέτωπος με έναν τρελό που αυτοαποκαλείται «Κρόνος» και έχει στόχο να τινάξει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στον αέρα, αφού κατά τη γνώμη του έχει παραμεριστεί το αθλητικό ιδεώδες και η άμιλλα κι έχει κυριαρχήσει η αλαζονεία και το χρήμα. Στις έρευνές του συνεργάζεται με την Ιλέιν Πότερσφιλντ, επιθεωρητή της Σκότλαντ Γιάρντ και θανάσιμη εχθρό του! Ποιος είναι ο «Κρόνος» και πώς θα καταφέρει να καταστρέψει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου 2012; Πώς πετυχαίνει να δολοφονήσει σημαντικούς παράγοντες του αθλητισμού παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας; Γιατί η Πότερσφιλντ μισεί τον Νάιτ και πώς αυτό θα επηρεάσει τη συνεργασία τους; Πόσο αίμα θα χρειαστεί τελικά για να σβήσει οριστικά η ολυμπιακή φλόγα;

Καλογραμμένο, ανατρεπτικό και ισομοιρασμένο ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, μιας και οι συγγραφείς ανέμειξαν αληθινά ονόματα και πραγματικά στοιχεία από την Ολυμπιάδα του 2012 με την ιστορία που είχαν στο μυαλό τους. Ρεαλιστικές περιγραφές των εγκαταστάσεων, των αθλητών, των τελετών, των ρεκόρ, των παραγόντων, του Λονδίνου της Ολυμπιάδας και μια σειρά από απανωτές εκπλήξεις ως προς τον τρόπο με τον οποίο υλοποιούνταν κάθε φορά τα χτυπήματα και κυρίως για την πραγματική ταυτότητα του «Κρόνου». Ήταν αρκετά αγωνιώδες βιβλίο και μου έδειξε πόσο εύκολο είναι για κάποιον αν το θελήσει να τινάξει όλα τα μέτρα ασφαλείας στον αέρα και να πετύχει τον στόχο του. Υπάρχει όμως και ο ανθρώπινος παράγοντας, οπότε κάποια στιγμή το άψογο σχέδιο αρχίζει να ραγίζει. Και τότε...

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν και κάποια λαθάκια, όπως π. χ. το γεγονός της τρομερής σύμπτωσης να βρει ο Νάιτ νταντά ακριβώς τη στιγμή που τη ζητούσε, σε μια περίοδο που κανένα πρακτορείο νταντάδων δεν μπορούσε να του διαθέσει λόγω των Αγώνων. Και πού τη βρήκε; Στο πάρκο! Είναι πράκτορας, έχει διασυνδέσεις αλλά αυτήν τη συμπτωματική γνωριμία, ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν νταντά, δεν την ερεύνησε σε βάθος παρά μόνο επιδερμικά. ΟΚ, κάπως καλύφθηκε όταν πλησιάζαμε στο τέλος και κάποιος δικός του άνθρωπος τον επέπληξε αλλά ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό (μέχρι κι εγώ ψυλλιάστηκα!). Ποια είναι στην πραγματικότητα η νταντά; Ας διαβάσει ο αναγνώστης το βιβλίο και θα καταλάβει.

Οι αναφορές στην αρχαία ελληνική μυθολογία και στο ιδεώδες των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων ήταν εντάξει. Η ανάμιξη του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας και των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή τη δεκαετία του 1990 ήταν άκρως ρεαλιστικές, μόνο που μου θύμισαν μυθιστορήματα του Φρέντερικ Φορσάιθ, που κατ’ εμέ είναι καλύτερος στην εξιστόρηση και στην εμβάθυνση των χαρακτήρων, οπότε κάπως αδυνάτισε στα δικά μου μάτια το κομμάτι ετούτο. Παρ’ όλ’ αυτά, οι «Αγώνες θανάτου» είναι γρήγοροι, γεμάτοι εκπλήξεις, με μια διαφορετική κεντρική ιστορία για τον πρωταγωνιστή Πίτερ Νάιτ κι ένα οικογενειακό υπόβαθρο που τον έκανε αρκετά αληθοφανή. Το βιβλίο ανήκει στη συλλογή Private, που έχει κυκλοφορήσει, αμετάφραστα στην Ελλάδα, τουλάχιστον άλλα 13 βιβλία (αν και μόνο τα 6 είναι αναπόσπαστη σειρά, σύμφωνα με το site του συγγραφέα, τα άλλα, ανάμεσά τους και οι Αγώνες θανάτου, δε θεωρούνται μέρος της σειράς)  και μπορώ να πω ότι με εξίταρε αρκετά για να διαβάσω κι άλλα όταν με το καλό κυκλοφορήσουν στα ελληνικά.

Πάνος Τουρλής