Το βιβλίο ξεκινάει με τον Μερσώ τον ήρωα μας που προχωράει προς την βίλα του Ζαγραίου, του ανάπηρου πλούσιου φίλου του, τον όποιο και τον σκοτώνει ώστε να του κλέψει τα χρήματα του. Όλα αυτά τα βλέπεις στην αρχή του βιβλίου, ο Καμύ χρησιμοποιεί ακόμα έναν φόνο για να ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια μας τον ψυχικό κόσμο του ήρωα μας.
Ο Μερσώ δουλεύει σε μια μέτρια δουλεία γραφείου, ζει σε ένα φτωχικό σπίτι και έχει αδιάφορες σχέσεις με γυναίκες που δεν αγαπάει. Στο πρώτο κομμάτι του βιβλίου με τον τίτλο «Φυσικός θάνατος» ο συγγραφέας μας εξηγεί τι είναι αυτό που οδήγησε τον ήρωα μας στον φόνο και μας ξεδιπλώνει τις «φυσικές» σχέσεις του με τον κόσμο γύρω του. Ο Μερσώ γίνεται φίλος με έναν πλούσιο άντρα που όμως είναι παράλυτος και αδυνατεί να αποδεχτεί τούτη του την κατάσταση και μέσα από τις συζητήσεις του ανακαλύπτει έναν τρόπο με τον οποίο μπορεί να βρει αυτό που πραγματικά ποθεί: την ευτυχία. Μα στην προσπάθεια του να γίνει ευτυχισμένος αναγκάζεται να προβεί σε φόνο και από εκεί να αρχίσει το ταξίδι του προς την απόκτηση της ευτυχίας.
Το δεύτερο κομμάτι του βιβλίου με τίτλο « Συνειδητός Θάνατος» ο Μερσώ έχει πέσει θύμα του πυρετού της αναζήτησης της ευτυχίας η οποία δεν έρχεται όσο εύκολα θα ήθελε. Γυρνάει από την μια χώρα στην άλλη δοκιμάζοντας κάθε τι που θα μπορούσε να του προκαλέσει μια στάλα ευτυχίας, αποκαμωμένος γυρνάει πίσω στο Αλγέρι οπού εντέλει γεύεται την γλύκα της.
Αυτό το βιβλίο θεωρείται ο πρόλογος του «Ξένου» ή μάλλον η πρώτη προσπάθεια του συγγραφέα να το γράψει και είναι προφανές. Ο ήρωας έχει το ίδιο όνομα και την ίδια προσωπική ιστορία αν και σε αυτή την ιστορία ο φόνος έχει κάποιο σκοπό, ο ήρωας έχει να κερδίσει κάτι από αυτό. Σαν ένα άκρως φιλοσοφικό μυθιστόρημα ο Καμύ θίγει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: φέρνουν τα λεφτά την ευτυχία; Ο Ζαγραίος θεωρεί ότι η ευτυχία θέλει χρόνο και για να έχεις χρόνο χρειάζεται λεφτά.
Η περιγραφικότητα του Καμύ ξεπερνάει κάθε προηγούμενο αλλά νομίζω πως ο συγγραφέας ήθελε μας βυθίσει μέσα στην απόγνωση του Μερσώ κάνοντας μας να βιώσουμε και εμείς αυτά που ένιωθε και εκείνος μέσα από τις λεπτομερέστατες περιγραφές.
Για να τελειώσω, ήταν ένα ωραίο φιλοσοφικό μυθιστόρημα που θα το πρότεινα σε όσους αρέσουν αυτού του είδους τα αναγνώσματα.
Γεωργία Ζαρκαδάκη