Δίδυμα φεγγάρια

της Ρένας Ρώσση - Ζαΐρη

Μια νύχτα με δίδυμα φεγγάρια, που το ένα καθρεφτιζόταν στις όχθες της Κερκίνης και το άλλο στα μάτια του Αντρέα όταν άκουσε τα μαντάτα, μια νύχτα φωτεινή και σιωπηλή, είναι το σημείο καμπής από το οποίο ξεκινάει η αληθινή ιστορία που διάλεξε να μας αφηγηθεί η συγγραφέας στο νέο της βιβλίο. Ένα ρομαντικό και σκληρό μυθιστόρημα, γεμάτο μητρική αγάπη, έρωτα, ανατροπές και δυο κομμάτια μιας ίδιας καρδιάς που οι περιστάσεις και κάποιες αδίστακτες ψυχές τις χώρισαν για πάντα. Η περίληψη και το εξώφυλλο με προετοίμασαν για άλλη μια ροζ ιστορία, με σκηνές έρωτα, αγάπης, με εξόφθαλμες συμπτώσεις κλπ. αλλά με πολύ μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι μια κοινότοπη ιστορία δουλεύτηκε καλά και αποδόθηκε με πρωτότυπο τρόπο, που κρατά τον αναγνώστη ως το τέλος.

Η ιστορία δεν ξεδιπλώνεται μονόπλευρα και ευθύγραμμα, την αφηγούνται διαδοχικά η Ελισάβετ και η Αγάπη, δίδυμες αδερφές που χωρίστηκαν μετά τη γέννησή τους, εναλλάξ με τη μητέρα τους, Αλίκη. Η συγγραφέας διάλεξε ένα κρίσιμο σημείο της ιστορίας της για να διακόψει την αφήγηση της μιας και να καταγράψει τα λεγόμενα της άλλης και υποδύθηκε πολύ καλά τους διαφορετικούς ρόλους των δυο κοριτσιών. Η Αγάπη, μια κοπέλα που μεγάλωσε σε μια άνετη οικονομικά ζωή και παντρεύτηκε έναν αδίστακτο πλούσιο άντρα, και η Ελισάβετ, που ανατράφηκε με τη μητέρα της στις φτωχογειτονιές της Ελευσίνας και δεν είναι τόσο εκλεπτυσμένη ή μορφωμένη όσο η η δίδυμη πανσέληνός της. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικά βιώματα, διαφορετικά συναισθήματα, άψογη καταγραφή!

Είκοσι επτά χρόνια πριν, στα Χρυσοχώραφα Σερρών, η φτωχή Αλίκη ερωτεύεται τον πλούσιο Αντρέα Ταξόπουλο και μένει έγκυος. Ο αδίστακτος αδερφός του Αντρέα, Παύλος, ερωτεύεται την Αλίκη και, όταν μαθαίνει ότι προτίμησε τον αδερφό του, θολώνει και του επιτίθεται. Μετά τη μοιραία εκείνη νύχτα, ο Παύλος «αγοράζει» τη μία από τις δύο κόρες της Αλίκης και τη μεγαλώνει σα δική του κόρη. Η Αγάπη παντρεύεται τον Στέργιο Γιούκα, που εποφθαλμιά τη ζωή της και χάνει τη μνήμη της σε τροχαίο που οργάνωσε ο Στέργιος. Από ένστικτο, το σκάει από το νοσοκομείο και γνωρίζει τον Φίλιππο, που προσπαθεί να μεγαλώσει μόνος του τον γιο του, Νικόλα. Κερδίζει την αγάπη τους και τους ακολουθεί στην Πάρο, όπου κάνυν μια καινούργια αρχή. Η Ελισάβετ γνωρίζει τον Εμίν, γιο Ελληνίδας μάνας και Τούρκου πατέρα, ιδιοκτήτη πρακτορείου μοντέλων και διαφημίσεων στην Κωνσταντινούπολη και ζει τον απόλυτο έρωτα. Και παράλληλα με αυτές τις ζωές, ένας μοναχός αγωνίζεται να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος. Τι θα συμβεί λοιπόν την ημέρα που θα θυμηθεί η Αγάπη τη ζωή της; Τι θα συμβεί όταν η Ελισάβετ συναντήσει τυχαία τον Στέργιο; Τι σχέδια θα υφάνει η μοίρα στον ιστό της ώστε αυτές οι πανσέληνοι να ξαναβρεθούν στον αστερισμό της ζωής;

Το βιβλίο βρίθει περιστατικών, ανατροπών, εκπλήξεων και συναισθημάτων. Η ανωτέρω περίληψη δεν είναι τίποτα μπροστά στο σύνολο της ιστορίας που έγραψε η κυρία Ρώσση-Ζαΐρη και την οποία πιστεύω ότι θα βρουν συναρπαστική οι αναγνώστες. Οι χαρακτήρες που επελέγησαν, ο τρόπος που ξεδιπλώνεται ο μίτος της πλοκής, τα διλήμματα και οι αγωνίες που πηγάζουν από τις αράδες του βιβλίου θα ικανοποιήσουν τους θαυμαστές της συγγραφέως και όχι μόνο. Συγκινήθηκα με την ψυχολογία της μάνας Αλίκης, εξεπλάγην με τις παιδαγωγικές μεθόδους που υιοθέτησε η Αγάπη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Νικόλα, με μάγεψαν οι περιγραφές της Κωνσταντινούπολης (τα χρώματα, τα μνημεία, τα σημεία, τα μαγαζιά, τα ζαχαροπλαστεία, περιγραφές που ίσως κουράσουν και θεωρηθούν περιττές ως φόντο του έρωτα της Ελισάβετ και του Εμίν, όμως λόγω λατρεμένης Κωνσταντινούπολης δεν τα προσπέρασα, τα ρούφηξα), τρύπωσαν στα ρουθούνια μου οι μυρωδιές και γεύστηκα τις σπεσιαλιτέ της παριανής κουζίνας, προσευχήθηκα στα δίδυμα φεγγάρια της Κερκίνης, επικρότησα τις ανατροπές, ξεκουράστηκα στα μονοπάτια του Αγίου Όρους και απόλαυσα τον μοναστικό βίο που φρόντισε η συγγραφέας να καταγράψει απολύτως εμπεριστατωμένα, αγνόησα κάνα δυο μικρο-συμπτώσεις που παραήταν έντονες και σχεδόν από μηχανής ώστε να κυλήσει το κείμενο αβίαστα. Σε γενικές γραμμές χάρηκα πάρα πολύ που όντως η κυρία Ρώσση-Ζαΐρη βελτιώθηκε πάρα πολύ συγκριτικά με το πρώτο της βιβλίο και σίγουρα θα διαβάσω και κάθε επόμενο δημιούργημά της.

Πάνος Τουρλής