Η κρεοφαγία ως γνωστόν συνδέεται µε τη δυνατότητα καταλύσεως συγκεκριµένου είδους τροφής σε σχέση µε τον ετήσιο τακτικό χρονικό προσδιορισµό της µη επιτρεπτής κατανάλωσης κρέατος (Νηστεία), ως καθιερωµένης θεσµοθετηµένης Παράδοσης στο χώρο της Εκκλησίας. Στην παρούσα µελέτη εξετάζονται οι επιτρεπτοί χρόνοι και οι ενδεδειγµένες περιστάσεις κατανάλωσης κρέατος, ενώ για πρώτη φορά προβάλλονται, µε βάση το ερευνηθέν πηγαίο υλικό, άγνωστες, µέχρι τώρα, άκρως ενδιαφέρουσες πτυχές του ζητήµατος. Ειδικότερα ερευνήθηκε εξαντλητικά το αυξηµένου κύρους πηγαίο υλικό των Ιερών Κανόνων και των Πρακτικών των Οικουµενικών Συνόδων.