Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Θανάσης Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1944 στους Γεωργιανούς Ημαθίας. Σπούδασε ελληνική και αγγλική φιλολογία. Επί δεκαετίες εργάζεται ως επιμελητής εκδόσεων. Μετέφρασε περισσότερα από τριακόσια έργα, συνεργάστηκε με πολυάριθμα έντυπα και διηύθυνε την έκδοση λογοτεχνικών περιοδικών. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Η αντιθετική όσο και ισόμερη βιολογία της Ελισάβετ Π. Γεωργιάδου" (1983), "Ο μέγας διάκοσμος" (1984), "Ύπνοι και θάνατοι" (1989), "Ωδές 1-4" (1991), "Μικρή γεωγραφία" (2000), τα πεζογραφήματα "Αλέξανδρος" (1996), "Αλέξανδρος -Ο Θείος Γνόφος" (2001), το μυθιστόρημα "Το βιβλίο του Ιορδάνη Γαβρά" (2001) τα ιστορικά μελετήματα "Η αρχαία Μακεδονία κατά τον Στράβωνα" (1991), "Θράκη και Θράκες στην αρχαιότητα" (1998), "Περίπλους Ευξείνου" (2001).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Τόλης Καζαντζής (1938-1991) γεννήθηκε και έζησε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Το πεζογραφικό του έργο, οι βιβλιοκρισίες του και οι μελέτες του γύρω από το πολιτιστικό κλίμα της Θεσσαλονίκης είναι δημοσιευμένα σε περιοδικά, εφημερίδες και συλλογικές εκδόσεις. Έργα του σε βιβλία: α) Πεζογραφία: Η κυρα - Λισάβετ 1975, Η παρέλαση 1976, Ενηλικίωση 1980, Οι πρωταγωνιστές 1983, Μια μέρα με τον Σκαρίμπα 1985 (κρατικό βραβείο 1986), Καταστροφές 1987, Το τελευταίο καταφύγιο 1989, Ματαιότης ματαιοτήτων 1994. β) Μελέτη: Η πεζογραφία της Θεσσαλονίκης 1912-1983, 1991. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ολλανδικά και ιταλικά
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο κριτικός και ιστορικός της λογοτεχνίας Αλέξανδρος Αργυρίου (1921-2009) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλέξανδρος Κουμπής. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΕΜΠ. Ταυτόχρονα, φανέρωσε τις λογοτεχνικές του αρετές συνεργαζόμενος ως κριτικός βιβλίου με τα περιοδικά "Ελεύθερα Γράμματα" (Νοέμβριος 1947 έως Ιούνιος 1949) και "Ποιητική Τέχνη" (1947-49). Το 1950 πήρε το απολυτήριο του (Βασιλικού) Ναυτικού "άνευ κυανής λωρίδος". Έκτοτε δούλευε επαγγελματικά σε μελέτες "φερόντων οργανισμών" (1950-1992). Συγχρόνως άρχισε να γράφει κριτικές βιβλίων στις εφημερίδες "Δημοκρατικός Τύπος" (1950), "Δημοκρατική" (1951). "Ημέρα" (1952) και στα περιοδικά "Στόχος" (1951), "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" (1953-54, περίοδος Γ. Π. Σαββίδη), "Καινούρια Εποχή" (1957-58), "Εποχές" (1963), "Ταχυδρόμος" (1965), "Νέα Πορεία" (1959-2009), "Κριτική" (1961) και "Η Συνέχεια" (1973). Έγραψε την "Εισαγωγή στη μεταπολεμική ποίηση" στην "Ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών" των Ντίνου Γιωργούδη και Κ. Γεννατά (1957). Δημοσίευσε τακτικά επιφυλλίδες στην εφημερίδα "Το Βήμα" (1971-73 και 1979-85), και αραιά στις εφημερίδες "Μεσημβρινή" (1965) και "Η Καθημερινή" (1976-1980). Υπήρξε υπεύθυνος στο δεκάτομο λεξικό της "Εκδοτικής Αθηνών" για τα λήμματα λογοτεχνών του εικοστού αιώνα. Δίδαξε ιστορία λογοτεχνίας του Μεσοπολέμου, επί εξάμηνο, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο (1963-64). Μετείχε στη συντακτική επιτροπή που εξέδωσε τα "Δεκαοχτώ κείμενα" (1970), τα "Νέα κείμενα 1 και 2" (1971) και το περιοδικό "Η Συνέχεια" (1973). Έχουν εκδοθεί τρία αντίτυπα μελετών του "εκτός εμπορίου" (1957-1962), τρία βιβλία με "επιμέλεια" και "εκτενείς εισαγωγές" του σε ανθολογίες-γραμματολογίες (1969-1988) και πέντε τόμοι δοκιμίων-μελετών του (1984-1996). Συγκέντρωσε, επιμελήθηκε και "ανέσυρε" την ύλη των ετών 1929-1939 στον τόμο: "Νικόλας Κάλας: κείμενα ποιητικής και αισθητικής", 1982. Συμμετείχε σε είκοσι επτά "Σύμμεικτους" τόμους, για διάφορα θέματα λογοτεχνίας και ιστορίας της (1961-1997). Καρπός της μεγάλης πείρας του και της συνεχούς μελέτης είναι η οκτάτομη "Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας και της Πρόσληψής της (1918-2000)" που αποτελεί βασικό βοήθημα για τη σπουδή των ελληνικών γραμμάτων. Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με τις άλλες σημαντικές Ιστορίες της Λογοτεχνίας, η δική του δίνει λιγότερη έμφαση στην αφηγηματικότητα και περισσότερη στη βιβλιογραφική πληρότητα. Η πρωτοτυπία της έγκειται στο ότι καθρεφτίζει την εικόνα της ελληνικής λογοτεχνίας στα μάτια των συγχρόνων της μέσα από πλήθος παραθέματα. Μειλίχιος ως άνθρωπος, συναινετικός και καθόλου των άκρων, βοήθησε αναρίθμητους ερευνητές και λογοτέχνες στα πρώτα τους βήματα. Η ευρεία αποδοχή του αποτυπώθηκε στις πολλές τιμητικές διακρίσεις, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1999), έλαβε το Α΄ Βραβείο κριτικής-δοκιμίου για το βιβλίο του "Διαδοχικές αναγνώσεις Ελλήνων υπερρεαλιστών" (1984), το Μέγα Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού και για την συνολική προσφορά του το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (2004). Πέθανε στην Αθήνα από επιπλοκές της υγείας του, στις 22 Μαΐου 2009, σε ηλικία 88 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, "Φόρμες και άλλα ποιήματα", εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης, έως το "Μετάξι στον κήπο" (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν, με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο "Ασία, Ασία", και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων" (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα.
Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του.
Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ΄ απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α΄ στον βαθμό του Πρέσβεως και διορίστηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO.
Τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας - Βιογραφίας - Χρονικού
- Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας του 2016 για το βιβλίο του με τίτλο "Παντού:
Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Πάνος Θασίτης (1923-2008). Ο Πάνος Θασίτης γεννήθηκε στον Μόλυβο της Μυτιλήνης. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Από το 1930 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, φοιτητής τότε, υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του φοιτητικού περιοδικού "Ξεκίνημα". Στο ίδιο περιοδικό πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας το 1944 με τη δημοσίευση του ποιήματος "Έτσι είναι πάντα". Την ίδια περίοδο πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού της ΕΠΟΝ Μακεδονίας-Θράκης "Λεύτερα Νιάτα". Διώχτηκε και εξορίστηκε στον Άη Στράτη και τη Μακρόνησο για τα πολιτικά του φρονήματα (1947-1950). Μετά την ολοκλήρωση και της στρατιωτικής του θητείας εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο "Δίχως Κιβωτό" (1951). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Ελεύθερα Γράμματα", "Καινούρια Εποχή", "Νέα Πορεία", "Κριτική", "Συνέχεια", "Φοίνικας", "Νέα Εστία", "Κριτική", "Αντί", "Ο Πολίτης", "Παρατηρητής" και την εφημερίδα "Καθημερινή", όπου δημοσίευσε μελέτες, δοκίμια και κριτικά άρθρα για τη λογοτεχνία. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Δήμου Θεσσαλονίκης το 1951 και ήταν μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Πήρε μέρος στο διεθνές φεστιβάλ ποίησης στη Struga της πρώην Γιουγκοσλαβίας (1982) και τον επόμενο χρόνο στο Διεθνές Συνέδριο Ποίησης του Βελιγραδίου ως τακτικός σύνεδρος και εισηγητής. Υπήρξε μέλος των επιτροπών του ποιητικού διαγωνισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης (1960) και του θεατρικού διαγωνισμού του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1964), μέλος του Δ.Σ. της "Τέχνης" (1962-1964) και του Κ.Θ.Β.Ε. (1974-1977), μέλος της οργανωτικής επιτροπής του θεσμού "Βαλκανικό Θέατρο" (1980) και της επιτροπής μελέτης και αναθεώρησης των ελληνικών κρατικών σκηνών. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ρωσικά, πολωνικά και άλλες γλώσσες. Ο Πάνος Θασίτης τοποθετείται στην πρώτη μεταπολεμική ποιητική γενιά. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονο πολιτικό και κοινωνικό προβληματισμό. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεωρία και την κριτική της λογοτεχνίας. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 21 Αυγούστου 2008, σε ηλικία 85 ετών. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πάνου Θασίτη βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Πάνος Θασίτης", στο "Η ελληνική ποίηση: Η πρώτη μεταπολεμική γενιά", σ.164-165. Αθήνα: Σοκόλης, 1982 και σελίδες 15-16 του περιοδικού "Ο Παρατηρητής", τχ. 13, αφιερωμένου στον Πάνο Θασίτη.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
(φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος, 2001)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέξης Ζήρας γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Είναι κριτικός λογοτεχνίας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο κριτικός και πεζογράφος Μανώλης Γιαλουράκης (1921-1987) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και έζησε μέχρι το 1965. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην αλεξανδρινή εφημερίδα "Ταχυδρόμος". Το 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια και ταξιδιωτικά για τα οποία και διακρίθηκε. Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο, για το ταξιδιωτικό του έργο "Κρήτη" (1960) και για το βιβλίο "Καβάφης, από τον Πρίαπο στον Μαρξ" (1975). Στον τόπο καταγωγής του, τη Βουλισμένη της Κρήτης, έχει δημιουργηθεί προς τιμήν του η "Γιαλουράκειος Βιβλιοθήκη".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αναστάσης Βιστωνίτης γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1952. Παρουσιάστηκε στα Γράμματα το 1970 και από τότε έχει εκδώσει τα εξής βιβλία: Καταγωγή (Εστία, 1984), Η κρίση και η καταστολή (Νεφέλη, 1986), Φάσματα φθοράς (Εκδόσεις Καστανιώτη, 1994), Το ρόδο και ο λωτός (Εκδόσεις Πατάκη, 1995), Χώμα από ουρανό (Εκδόσεις Πατάκη, 1996), Η κοίτη του χρόνου (Εκδόσεις Πατάκη, 1999), Οι σημαίες του αναχρονισμού και άλλα δοκίμια (Τυπωθήτω, 2003), Το τρένο της λογοτεχνίας (Κέδρος, 2004), Ο ήλιος στην τάφρο (Νεφέλη, 2004), Πεκίνο (Μεταίχμιο, 2005, 2011), Η εσωτερική εξορία (Ροές, 2005), Ex Libris (Τυπωθήτω, 2006), Λογοτεχνική γεωγραφία (Μεταίχμιο, 2007, 2011), Τα ρόδα της Αχερουσίας (Ροές, 2008), Οι μηχανές της ιστορίας (Ολκός, 2013), Κάτω από την ίδια στέγη (Κίχλη, 2017), Ποιήματα (1971-2008) (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018). Έχει μεταφράσει επίσης 50 ποιήματα του Κινέζου Λι Χο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νεφέλη το 2002 με τον τίτλο Ο δαίμονας στον καθρέφτη. Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρα, δοκίμια, ταξιδιωτικά κείμενα και κριτικά σημειώματα στις εφημερίδες Η Καθημερινή και Η Αυγή και στα περιοδικά Αντί, Η Λέξη, Γράμματα και Τέχνες, Χάρτης, Το Δέντρο, Εντευκτήριο, Νέα Πορεία, Poetix, Πλανόδιον κ.ά. Είναι συντάκτης του Βήματος από το 1991. Υπήρξε μέλος της επιτελικής ομάδας που συνέταξε τον φάκελο υποψηφιότητας της Αθήνας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 (επιμελητής και συντάκτης) και για έναν χρόνο εργάστηκε στην Οργανωτική Επιτροπή Αθήνα 2004. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Από το 1996 ως το 2001 υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας Ευρωπαίων Συγγραφέων (European Writers’ Congress) και από το 2003 ως το 2008 αντιπρόεδρός της. Ποιήματα, δοκίμια και πεζογραφήματά του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Πέντε ποιητικά βιβλία του εκδόθηκαν στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα σλαβομακεδονικά, τα σλοβενικά και τα εβραϊκά, κι ένα πεζογραφικό στα σερβικά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Άλκης Θρύλος (1896-1971). Ψευδώνυμο της Ελένη Νεγρεπόντη, συζύγου του Κώστα Ουράνη. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την κριτική. Συνεργάτις του περιοδικού Νέα Εστία, κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής από το 1927 και ως το τέλος της ζωής της, ενώ συνεργάστηκε επίσης με το Νουμά του Ταγκόπουλου και την Ακρόπολη του Βλάση Γαβριηλίδη, τον Πυρσό, το Βωμό, την Ελληνική Δημιουργία, την Αρμονία, την Καινούργια Εποχή και άλλα έντυπα. Διετέλεσε μέλος της επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας, μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Εθνικού Θεάτρου και σύμβουλος της Ένωσης θεατρικών και μουσικών κριτικών, ενώ το
ίδρυσε την Ομάδα των Δώδεκα. Το 1969 αναγορεύτηκε πρόσεδρο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, όπου και άφησε την περιουσία της. Ασχολήθηκε με το θέατρο ως συγγραφέας του μονόπρακτου έργου Φλοίσβος, που παραστάθηκε το 1916, εξέδωσε επίσης κείμενα ταξιδιωτικών εντυπώσεων, κυρίως ωστόσο ασχολήθηκε με το δοκίμιο και την κριτική. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ελένης Ουράνη βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Θρύλος Άλκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985 και Χατζηφώτης Ι.Μ., «Θρύλος Άλκης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 7. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος (1896-1981). Ο Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Αγησίλαου Γιαννόπουλου από την Ήπειρο και της Μαρίας - Ευρυδίκης το γένος Σπηλιάδη. Ο πατέρας του ήταν οικονομολόγος και διευθυντής της εφημερίδας του Δημητρίου Κορομηλά Εφημερίς. Στο χώρο των γραμμάτων ήταν γνωστός κυρίως για την εισαγωγή - μανιφέστο του νατουραλισμού, που έγραψε για την πρώτη ελληνική μετάφραση της Νανά του Ζολά (από τον Καμπούρογλου). Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Αλκιβιάδης με τη μητέρα του και τα έξι αδέρφια του έφυγαν αρχικά για τη Μασσαλία και στη συνέχεια για το Μιλάνο. Εκεί τέλειωσε ιταλικό σχολείο και κράτησε επαφή με τα ελληνικά χάρη στην αδερφή του Ιωάννα. Το 1915 γράφτηκε στο φυσικομαθηματικό τμήμα του Πολυτεχνείου στο Μιλάνο και ήρθε σε επαφή με το ρεύμα του φουτουρισμού, από το οποίο ήταν επηρεασμένα τα πρώτα πεζογραφήματά του στα ιταλικά. Διατήρησε αλληλογραφία με τον Marinetti και υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Frecia Futurista. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1917 για να υπηρετήσει στο στρατό, και εγκαταστάθηκε οριστικά το 1920 μετά το θάνατο της μητέρας του και δυο αδελφών του (μεσολάβησε επιστροφή του στο Μιλάνο το 1919, οπότε διέκοψε τις σπουδές του και εργάστηκε στην τράπεζα Credito Italiano. Τότε ξεκίνησε η συνεργασία του στην έκδοση του βραχύβιου περιοδικού Zibaldone). Προσλήφθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος και ζήτησε να εργαστεί στο παράρτημα της Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες, όπου δημοσίευσε το ποίημα Σονέττο με απώτερο σκοπό και το πρώτο του ελληνόφωνο πεζό με τίτλο Κεφάλια στη σειρά (1932). Η λογοτεχνική του παραγωγή της περιόδου της Θεσσαλονίκης έγινε δεκτή με θετικά σχόλια από την κριτική. Το 1938 μετατέθηκε στον Πειραιά, όπου βίωσε τον πόνο του θανάτου της αδερφής του Ιωάννας, με την οποία ζούσε. Το 1942 παντρεύτηκε τη ζωγράφο Γεωργία Τερλίδου. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος μαζί με τη σύζυγό του στην Εθνική Αντίσταση και αγωνίστηκε επίσης μέσα από τα γραπτά του. Το 1953 παραιτήθηκε από τη θέση του στην Τράπεζα και στη συνέχεια εργάστηκε στη Διεύθυνση Μελετών του Υφυπουργείου Τύπου, όπου ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σύνταξη Ελληνικής Βιβλιογραφίας (1958-1968) σε τρεις γλώσσες. Από τη θέση αυτή απολύθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Παπαδόπουλου. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1963 για τη συλλογή Η τυφλόμυγα και 1974 για τα Επτά αστάθμητα διηγήματα). Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (από το 1948) και πρόεδρός της (1976 ως το θάνατό του). Πέθανε σε ηλικία ογδονταπέντε χρόνων στην Αθήνα. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση του Αλκιβιάδη Γιαννόπουλου στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1932 με την πρώτη δημοσίευση του διηγήματός του Κεφάλια στη σειρά στο περιοδικό Μακεδονικά Γράμματα. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί πως με το διήγημα αυτό ξεκινά στην ουσία η δεύτερη περίοδος της λογοτεχνικής του πορείας, καθώς είχε προηγηθεί η ιταλόφωνη παραγωγή του, από την οποία διατήρησε πολλά στοιχεία. Το έργο του εντάσσεται στο χώρο της νεωτερικής λογοτεχνίας της γενιάς του Τριάντα και χαρακτηρίζεται κυρίως από αντιρεαλιστική γραφή, ανατροπή της πλοκής, διάκριση φυσικού και ψυχολογικού χρόνου, ονειρικό στοιχείο, η υπαρξιστική αγωνία. Σημειώνουμε ενδεικτικά το Δάσος με τους πιθήκους και το μοναδικό του μυθιστόρημα με τίτλο Η σαλαμάντρα. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή, την κριτική, τη μελέτη, το δοκίμιο, τη λογοτεχνική μετάφραση. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αλκιβιάδη Γιαννόπουλου βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Γιαννόπουλος Αλκιβιάδης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Κεχαγιά - Λυπουρλή Α., «Γιαννόπουλος Αλκιβιάδης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985 και Κεχαγιά - Λυπουρλή Αγλαϊα, «Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Γ΄, σ.92-159. Αθήνα, Σοκόλης, 1992.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Μάρη Θεοδοσοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο το 1950 και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και έκανε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, στις ΗΠΑ. Συνέχισε την ερευνητική της δραστηριότητα στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, στην ομάδα του Ilya Prigogine (Νόμπελ Χημείας, 1977, ο οποίος αναγνώρισε τη συμβολή της, μαζί με άλλους ερευνητές, στη θεωρητική περιγραφή της "μη-αντιστρεπτής θερμοδυναμικής"). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με την κριτική θεατρικών παραστάσεων σε συνεργασία με το περιοδικό "Αντί" (1987-88) και στη συνέχεια με την κριτική λογοτεχνίας σε συνεργασία με το "Αντί" (1989), την εφημερίδα "Εποχή", και αργότερα με την εφημερίδα "Το Βήμα" (1998-2008) και με το ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" (2009-2011). Η παρέμβασή της στον χώρο του βιβλίου και της λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε κυρίως μέσω της "Εποχής", όπου δημοσίευσε τις περισσότερες κριτικές της επί δυόμιση δεκαετίες, μετά τη δεκαετία του ΄90, διατηρώντας τη μόνιμη στήλη κριτικής λογοτεχνίας "Ex-libris" (πρβλ. "Εποχικά", εκδόσεις Νεφέλη, 1999). Έφυγε από τη ζωή πρόωρα στις 9 Αυγούστου 2016.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Βάσος Βαρίκας (1912-1971) γεννήθηκε στο Αιδίνι της Μικράς Ασίας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κάρπαθο, απ΄ όπου και η καταγωγή του. Το 1923 ήρθε στην Αθήνα όπου και σπούδασε φιλολογία. Το 1938 πήγε στη Γαλλία σαν ανταποκριτής της "Καθημερινής" και παρακολούθησε για σύντομο διάστημα στο Παρίσι μαθήματα Αισθητικής και Ιστορίας της Τέχνης. Από το 1945 άρχισε τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του, κατ΄ αρχήν στα "Νέα", όπου και είχε θέση πολιτικού συντάκτη, αρχισυντάκτη και διεθυντή σύνταξης, και αργότερα στο "Βήμα" (1954) όπου συστηματικά κρατούσε τη στήλη της κριτικής βιβλίου. Παράλληλα, από το 1955, ανέλαβε την κριτική θεάτρου στα "Νέα" και υπήρξε για αρκετά χρόνια προϊστάμενος του δελτίου ειδήσεων καθώς και φιλολογικός συνεργάτης του Ε.Ι.Ρ. Για μια δεκαετία ήταν γενικός γραμματέας της Επιτροπής για την απονομή Κρατικών Βραβείων. Έργα του: Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης (1936), Κ. Γ. Καρυωτάκης, το δράμα μιας γενιάς (1938), Η μεταπολεμική μας λογοτεχνία (1939). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Πολιτικά Φύλλα, Λυτρωμός, Φιλολογικά Χρονικά, Φιλολογική Πρωτοχρονιά, Καινούρια Εποχή. Μεταθανάτια εκδόθηκαν τα εξής έργα του: Κριτική θεάτρου (1961-1971), 1972, Συγγραφείς και Κείμενα (1961-1965), 1975, και επανεκδόθηκαν στη σειρά "Θεωρία Λογοτεχνίας και Κριτικής" οι μελέτες του για τον Κ. Βάρναλη και τον Κ. Γ. Καρυωτάκη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αυρήλιος Ευστρατιάδης γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Εργάσθηκε ως καθηγητής Μ.Ε. κυρίως στο Δημόσιο. Μετεκπαιδεύτηκε στο Δ.Μ.Ε. επί διετίαν. Υπηρέτησε επί δεκαετίαν σε πρότυπα σχολεία του Δημοσίου. Βασική πνευματική του ενασχόληση στα Γράμματα είναι η ποίηση. Ωστόσο επί χρόνια ασχολήθηκε με αληθινή αφοσίωση και με την ερμηνευτική και θεατρολογική προσέγγιση αρχαίων Ελληνικών Τραγωδιών, όπως της Αντιγόνης, του Φιλοκτήτη, του Οιδίποδα Τύραννου του Σοφοκλή, της Ανδρομάχης, της Ιφιγένειας (εν Ταύροις και εν Αυλίδι) του Ευρυπίδη, της Ορέστειας του Αισχύλου.
Έγραψε ποιητικές συλλογές και άλλες εργασίες και έλαβε τιμητικές διακρίσεις για τα βιβλία "Ευαγγελικη΄σχολή" και "Ιωνία".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Φώτος Γιοφύλλης (1887-1981). Ο Φώτος Γιοφύλλης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Σπύρου Μουσούρη) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, στο χωριό Άγιοι Δούλοι. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Στην Κέρκυρα τέλειωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Καλλιτεχνική Σχολή. Το 1907 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ακρόπολις, ενώ υπήρξε επίσης διευθυντής και εκδότης σε περιοδικά όπως τα Πολιτισμός, Πρωτοπορία, Ελεύθερα Επτάνησα, Εφημερίς των Ιθακησίων και Οικονομική Ζωή. Το 1922 επιμελήθηκε την έκδοση Ανθολογία των νέων ποιητών μας 1900-1920. Τιμήθηκε με του Α΄ Βραβείο της Ελληνικής Γλωσσικής Εταιρείας και ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών, της Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, του Συλλόγου Αρχαίου Δράματος Ευριπίδης, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1905 με τη δημοσίευση ενός ποιήματος στην Εφημερίδα των Ειδήσεων (Κέρκυρας). Ακολούθησαν δημοσιεύσεις στο Νουμά, και το 1913 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αρχοντικά. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, πεζογραφήματα και έργα για το θέατρο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές, ενώ έγραψε και μελέτες για την ελληνική τέχνη. Πέθανε στην Αθήνα. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Φώτου Γιοφύλλη βλ. Σιμόπουλος Ηλίας, «Γιοφύλλης Φώτος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 5. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Γιοφύλλης Φώτος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιάννης Καραλής γεννήθηκε το 1921 στο Σαραβάλι της Αχαΐας. Ανατράφηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Όταν ήταν τελειόφοιτος στην Πάντειο, επιστρατεύτηκε. Κατόπιν ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία, τόσο στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Πατρών, όσο και στον τοπικό και αθηναϊκό Τύπο. Εργάστηκε ως συντάκτης και στη συνέχεια ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας "Πελοπόνησσος" και παράλληλα ως χρονογράφος της από το 1954 έως και το 2002. Υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου, Ηπείρου και Νήσων, τακτικό μέλος του Συνδέσμου και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, στέλεχος του Ραδιοφωνικού Σταθμού Πατρών, ανταποκριτής της "Καθημερινής", της "Μεσηβρινής", της "Ναυτεμπορικής", του ΕΙΡ και της ΕΡΤ και συνεργάτης λογοτεχνικών κλπ περιοδικών. Ταξίδεψε στην Ευρώπη, στις Η.Π.Α., στον Καναδά, στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και στην Κύπρο ως απεσταλμένος εφημερίδων και μέλος τοπικών φιλανθρωπικών, πνευματικών κλπ σωματίων. Με το φιλολογικό του έργο έχουν ασχοληθεί, πάντα επαινετικά, οι εγκυρότεροι κριτικοί της χώρας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Δέλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1896 και πέθανε το 1980. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του επιδίδεται στην εκμάθηση της αγγλικής και αποκτά το δίπλωμα του Ινστιτούτου Πέλμαν, ενώ γνωρίζει και τα γαλλικά. Κατά τα χρόνια ύστερ΄ από τον πρώτο πόλεμο, δεν υπήρχαν δυνατότητες για μια κλασική παιδεία στη Θεσσαλονίκη, το πανεπιστήμιο λειτούργησε περίπου μια δεκαετία μετά τη λήξη του βέβαια, κι ο Δέλιος γι΄ αρκετά χρόνια παρακολούθησε ως ακροατής τα κυριώτερα μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής. Προσλαμβάνεται στους σιδηροδρόμους, όμως τελικά δεν σταδιοδρομεί εκεί. Ο Δέλιος είναι από τους πρώτους απεργούς στην υπηρεσία του, επιμένει σ΄ αυτήν και τελικά για τούτο το λόγο αποχωρεί. Αργότερα προσλαμβάνεται στη δημαρχία από την οποία και συνταξιοδοτείται. Ένα διάστημα, από το 1946 (τότε που ιδρύθηκε κρατικός σταθμός στη Θεσσαλονίκη) ως το 1950, διετέλεσε διευθυντής προγράμματος της ραδιοφωνίας με απόσπαση από την υπηρεσία του. Υπάρχουν ακόμη πολλοί που θα θυμούνται την υπογραφή του Δέλιου κάτω από σκαλαθύρματα δημοσιευμένα σε εβδομαδιαία αθηναϊκά περιοδικά της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου και υστερότερα τη σειρά από χρονογραφήματα σ΄ όλες τις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης. Αυτά ως το 1930. Από κει και πέρα αρχίζει η συστηματική, η υποψιασμένη πια ενασχόλησή του με τα γράμματα. Εκδίδονται οι "Μακεδονικές Ημέρες" από τη γνωστή ομάδα της οποίας είναι βασικό στέλεχος. Το 1939 παντρεύεται και το 1946 γεννιέται ο μοναχογιός του. Μέσα στην κατοχή δε σταματά η λογοτεχνική του και άλλη δραστηριότητα, δημοσιεύει σε περιοδικά τη δουλειά του και συμμετέχει στην καλλιτεχνική επιτροπή του τότε κρατικού θεάτρου. Αμέσως μετά, από το ραδιοσταθμό Θεσσαλονίκης παρουσιάζει παλιότερη και νεότερη νεοελληνική ποίηση. Από το 1962 με την ίδρυση της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης εκλέγεται πρόεδρός της συνεχώς ως τα τέλη του 1977 περίπου που αποχωρεί. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος ή μέλος σε επιτροπές θεάτρου, κινηματογράφου, λογοτεχνικών διαγωνισμών κ.λπ. και έδωσε διαλέξεις σε πολλές πόλεις της χώρας. Του έχουν απονεμηθεί αρκετές τιμητικές διακρίσεις.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Κώστας Βαλέτας έχει γράψει 56 περίπου βιβλία (δοκίμιο, θέατρο, μυθιστόρημα, διήγημα, μεταφράσεις) και μεταφράστηκε ευρύτατα στο εξωτερικό σε 20 γλώσσες. Βραβεύτηκε με το βραβείο "Μπλεζ Σαντράρ-2003", (το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Ελβετίας) και παλαιότερα με κρατικό βραβείο διηγήματος (1973).
Σπούδασε νομικά και οικονομικά, πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Εργάστηκε ως δικηγόρος και διευθυντής ραδιοφωνίας στην ΕΡΤ. Είναι αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Λογοτεχνίας και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συγγραφέων.
Γεννήθηκε στη Λέσβο και έζησε εφτά χρόνια στη Γαλλία και Ελβετία την περίοδο 1967-1973. Είναι διευθυντής του περιοδικού "Αιολικά γράμματα"
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
