... Να, λοιπόν, ποια ήταν τα προς αναμόρφωση παιδιά. Αυτά που πλήρωναν τις αμαρτίες των γονιών τους. Τα παιδιά που προέρχονταν από διαλυμένες οικογένειες, από σπιτικά μιάς "πολύ χαμηλής κοινωνικής στάθμης". Βέβαια υπήρχανε και μερικές - ελάχιστες περιπτώσεις παιδιών της "καλής" λεγόμενης κοινωνικής τάξης...
Οι γονείς είχανε χαράξει ο καθένας και το δικό του δρόμο... Και τα παιδιά, χωρίς τη στοργή των γονιών τους, χωρίς τη θαλπωρή του σπιτικού τους γίνονταν έρμαιο στα φουρτουνιασμένα κύματα της κοινωνίας. Από εφτά-οχτώ χρονών μέχρι τα δεκαπέντε, τραβούσανε το δρόμο τους προς το άγνωστο... Μα της πείνας τα καμώματα δεν κοιτάνε το κατρακύλισμα. Κι είναι τόσο γρήγορη η κατηφοριά, μα και τόσο "εύκολη"!
Όμως, με "τράβηξαν" τούτα τα παραστρατημένα παιδιά. Τα παιδιά ενός άλλου Θεού, ενός κατώτερου Θεού. Κι άξιζαν. Κι αξίζανε θαρρώ λίγα ψιχουλάκια αγάπης σ` αυτά τα παιδιά, που δεν τη νιώσανε ποτέ τους. Δεν θέλω να τα πω "αγγελούδια", μα ούτε και "σατανάδες". Απλά, θέλω να τα πω παιδιά Ελληνόπουλα, που παραστρατήσανε... Όταν το κύτταρο της Κοινωνίας είναι γερό και υγιές, τότε και η Οικογένεια είναι γερή και στη συνέχεια το Κράτος. Κι υπήρξανε πολλές περιπτώσεις παραστρατημένων παιδιών του Αναμορφωτηρίου, που αργότερα σπουδάσανε -μέχρι και πανεπιστημιακή μόρφωση πήρανε - δουλέψανε, ενταχθήκανε πλήρως στην κοινωνία, φτιάξανε οικογένειες κι έγιναν χρήσιμοι Έλληνες πολίτες, πολίτες ψηφοφόροι και φορολογούμενοι...