`Φίλε αναγνώστη σε παρακαλώ, αγόρασε το βιβλίο. Μην το ξεφυλλίσεις στα κλεφτά και μετά το αφήσεις στο ράφι. Αν ξεκίνησες την ανάγνωση του βιβλίου από την ανάποδη είσαι σε καλό δρόμο. Έλα μην το σκέφτεσαι, πήγαινε στο ταμείο και να είσαι σίγουρος ότι θα είμαι το μόνο πράγμα που θα σου μείνει πιστό για πάντα. Το έργο που θα διαβάσετε δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ούτε και η πραγματικότητα ασχολήθηκε ποτέ μαζί του. Όπως όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς έτσι κι εγώ είπα να καταθέσω στην παγκόσμια λογοτεχνική κοινότητα τη δικιά μου Οδύσσεια. Μετά τον Όμηρο, τον Τζέιμς Τζόις και τον Καζαντζάκη ήρθε και η σειρά μου. Τώρα αν εσύ ανάμεσα σε χιλιάδες βιβλία διάλεξες την δικιά μου Οδύσσεια, τι να σου πω. Κανείς δεν είναι τέλειος. Κάποια απάντηση θα είχε ο Φρόιντ για την περίπτωσή σου αλλά που να τον βρούμε τώρα. Μετά την ανάγνωση, το βιβλίο μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για την κάλυψη κενής θέσης στη βιβλιοθήκη καθώς επίσης για σφήνα σε τραπέζι που κουνιέται. Θα μπορούσες να το τοποθετήσεις και ως σουβέρ στο σαλόνι για να μην λερώνει ο καφές το τραπεζάκι. Πρόσεχε. Σε βλέπω. Μη με αφήσεις μόνο στο ράφι. Πάρε με μαζί σου`. (Ντίνος Σπυρόπουλος)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]