Η ποίηση της Χρύσας Παπαδάκη έχει τη σφραγίδα της έμπνευσης. Τη χαρακτηρίζει ο λεκτικός πλούτος κα η πλατιά φραστική ανάπτυξη. Γνωρίζει να ξεχωρίζει τις λέξεις και μ` αυτές να χτίζει τους όμορφους ποιητικούς της πύργους. Ο στίχος της είναι δείγμα ευαισθησίας και δύναμης.
Τα ποιήματά της αποτελούν μια διαμαρτυρία προς το άδικο που συντελείται στον κόσμο. Είναι βαθειά συνειδητοποιημένο και μαχητικό άτομο, που προσπαθεί ν` αφυπνίσει την κοινωνία από την αδιαφορία και την παθητικότητα που δείχνει και προβάλλει την αξία της αγωνιστικότητας. Μέσα από την αδυναμία και το φόβο ξεπηδάει η δύναμη και η αντοχή, όπως σε κάποιους στίχους η ίδια λέει: "Τα δέντρα που δεν έχουν φύλλα όρθια τα κρατούν οι ρίζες, στο χρόνο αντέχουν και στις καταιγίδες".
Ο ξεπεσμός είναι σήμα των καιρών και επικαλείται τη νέα γενιά, τον Αίολο αλλά και τον ίδιο τον Θεό ν` αλλάξει τον κόσμο, να τον φέρει σε φωτεινά μονοπάτια, στην άρνηση των κακών της κοινωνίας, στη λύτρωση. Νοιώθει βαθειά απογοήτευση αλλά κάπου στο βάθος ξεπροβάλλει η ελπίδα. Σε όλο της το έργο πλανώνται μηνύματα αισιοδοξίας.
(Ευγενία Τσαλπάρα - Ασημακοπούλου)
Η Χρύσα Παπαδάκη - Παπασπύρου γεννήθηκε στο Πέτα της Άρτας.
Μικρή ήρθε στην Αθήνα ακολουθώντας τα τρία της αδέλφια που ήταν ήδη φοιτητές στην Ανώτατη Εμπορική Σχολή. Τελείωσε το 10ο λύκειο του Θησείου.
Αριστούχα στα φιλολογικά ήθελε να γίνει φιλόλογος, αλλά όλα τα χαρτιά τότε περνούσαν πρώτα από το πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα , για εξακρίβωση πολιτικών φρονημάτων, έτσι λοιπόν της επεστράφησαν.
Απογοητευμένη φοίτησε σε ιδιωτική σχολή λογιστών και δούλεψε για λίγο σε λογιστήριο.
Ανήσυχη όπως ήταν, εγκατέλειψε τη δουλειά και έφυγε για το Παρίσι όπου γράφτηκε στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης. Δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τις σπουδές της για λόγους οικονομικούς.
Ο πατέρας της ήταν δάσκαλος με δημοκρατικές πεποιθήσεις και ήταν αυτός, όπως και τα αδέλφια της, που την ενέπνευσαν στην πάλη για κοινωνικούς αγώνες, για ένα καλύτερο αύριο, για μια δίκαιη ζωή, για μια Ελλάδα δημοκρατική.
Η μητέρα της καταγόμενη από το Βουλγαρέλι, χωριό των ορεινών Τζουμέρκων, της έμαθε ν΄ αγαπά το χωριό της, το βυθισμένο στο έλατο, και τη φύση από την οποία εμπνέεται.
Είναι μητέρα τριών κοριτσιών, της Ηρώς, της Ελευθερίας και της Ηλέκτρας.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
