Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται η κατανόηση των τρόπων με τους οποίους ανανοηματοδοτήθηκε η αναπηρία ως κοινωνική κατηγορία, την τελευταία πενταετία, την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Δίνεται έμφαση στην επιδοματική πολιτική, την κοινωνική και πολιτική ρητορική καθώς και στους τρόπους που αξιοποιήθηκε η γνώση μέσα σε ένα πλαίσιο γραφειοκρατικού εξορθολογισμού και βιοϊατρικοποιημένων διαδικασιών για την απονομιμοποίηση του αναπηρικού status χιλιάδων ανθρώπων και τον επανακαθορισμό των ταυτοτήτων τους.