Η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ απαιτητικό βιβλίο. Η ποιότητα και η εμφάνιση της παρούσης έκδοσης είναι εξαιρετικά προσεγμένη σε όλες της τις λεπτομέρειες, όμως συγχρόνως απλή και λιτή καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πλήθος πηγών και επιστημονικών μελετών για να στηρίξει το κείμενό του, και ο τρόπος που χειρίζεται την ελληνική γλώσσα είναι εντυπωσιακός. Το ύφος και ο λόγος του μυθιστορήματος έχουν ομαλή ροή χωρίς να κουράζουν. Παρόλο που είναι πυκνογραμμένο, έχει σωστό διάστιχο και κάνει χρήση άνετης στο μάτι γραμματοσειράς. Η ροή των γεγονότων είναι συνεχόμενη και ανατρεπτική, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και «καταπίνει» τον αναγνώστη. Η προσεγμένη πένα φαίνεται από τις πρώτες σελίδες! Οι σκηνές μάχης κόβουν την ανάσα με την τόσο εκφραστική περιγραφή του συγγραφέα, τόσο στη μάχη του Μαραθώνα όσο και στην ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο συγγραφέας με «ανάγκασε» να νοιώθω τον ήρωα πολύ κοντά μου και να νοιάζομαι συνεχώς για αυτόν. Επίσης, σαν γυναίκα βέβαια, λυπήθηκα αφάνταστα για να μη πω ανατρίχιασα, φοβήθηκα, με αυτόν τον ανατρεπτικό τρόπο που διάλεγε να τελειώνει τις σκηνές του μυθιστορήματός του, ειδικά τις ερωτικές, αλλά για να χρησιμοποιήσω δύο (από τις πολλές αγαπημένες μου φράσεις-προτάσεις του βιβλίου του): «Πεθαίνουν μονάχα τα κορμιά. Οι ψυχές έχουν την ευλογία να ζουν στα βάθη των αιώνων!» Η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ απαιτητικό βιβλίο. Η ποιότητα και η εμφάνιση της παρούσης έκδοσης είναι εξαιρετικά προσεγμένη σε όλες της τις λεπτομέρειες, όμως συγχρόνως απλή και λιτή καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πλήθος πηγών και επιστημονικών μελετών για να στηρίξει το κείμενό του, και ο τρόπος που χειρίζεται την ελληνική γλώσσα είναι εντυπωσιακός. Το ύφος και ο λόγος του μυθιστορήματος έχουν ομαλή ροή χωρίς να κουράζουν. Παρόλο που είναι πυκνογραμμένο, έχει σωστό διάστιχο και κάνει χρήση άνετης στο μάτι γραμματοσειράς. Η ροή των γεγονότων είναι συνεχόμενη και ανατρεπτική, κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και «καταπίνει» τον αναγνώστη. Η προσεγμένη πένα φαίνεται από τις πρώτες σελίδες! Οι σκηνές μάχης κόβουν την ανάσα με την τόσο εκφραστική περιγραφή του συγγραφέα, τόσο στη μάχη του Μαραθώνα όσο και στην ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο συγγραφέας με «ανάγκασε» να νοιώθω τον ήρωα πολύ κοντά μου και να νοιάζομαι συνεχώς για αυτόν. Επίσης, σαν γυναίκα βέβαια, λυπήθηκα αφάνταστα για να μη πω ανατρίχιασα, φοβήθηκα, με αυτόν τον ανατρεπτικό τρόπο που διάλεγε να τελειώνει τις σκηνές του μυθιστορήματός του, ειδικά τις ερωτικές, αλλά για να χρησιμοποιήσω δύο (από τις πολλές αγαπημένες μου φράσεις-προτάσεις του βιβλίου του): «Πεθαίνουν μονάχα τα κορμιά. Οι ψυχές έχουν την ευλογία να ζουν στα βάθη των αιώνων!»