Το ξύπνημα των αμνών

της Leonie Swann

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με ντέτεκτιβ ένα μαλλιαρό κοπάδι!

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου «Το ξύπνημα των αμνών» είναι πολλά υποσχόμενο. Διαβάζοντάς το δεν μπορείς εύκολα να αντισταθείς και να μην αγοράσεις το βιβλίο. Ειδικά αν είσαι λάτρης των σουρεάλ ιστοριών, όπως η παρούσα, στην οποία τα πρόβατα του Γκλένκιλ καταστρώνουν του κόσμου τα σχέδια προκειμένου να βρουν το δολοφόνο του αγαπημένου τους βοσκού, του Τζορτζ.

Τα πρόβατα του Γκλένκιλ, δεν είναι συνηθισμένα τετράποδα μηρυκαστικά. Σπουδαίο ρόλο σε αυτό έπαιξε και το γεγονός ότι ο βοσκός τους φρόντιζε να τους διαβάζει κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν. Το κάθε πρόβατο, λοιπόν, έχει τη δική του προσωπικότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά και το δικό του όνομα φυσικά!

Τα ονόματα που επιλέγει η Λέονι Σουάν (επίσης ψευδώνυμο) για τα θαυμαστά της πρόβατα είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένα από την αγγλική λογοτεχνία και τόσο ευφάνταστα (με την θετική έννοια του όρου, παρακαλώ) όσο η σύλληψη της ιστορίας. Έτσι, συναντάμε την μις Μαπλ, τον Οθέλο, τον Μέλμοθ, τον Μοπλ Ο' Φάλαινα, την Λέιν (το πιο γρήγορο πρόβατο του κοπαδιού, βλ. Lane) και άλλα πολλά συμπαθητικά προβατάκια που πιστεύουν ότι τα σύννεφα στον ουρανό είναι τα πιο θαρραλέα πρόβατα του κοπαδιού τα οποία κατάφεραν να περπατήσουν πέρα από τον γκρεμό. Τα λεγόμενα νεφελάκια πρόβατα. Ριζοσπαστική άποψη, δεν μπορείτε να πείτε!

Στο βιβλίο της Λέονι Σουάν διαβάζουμε την θεωρία του κόσμου ιδωμένη από την πλευρά των αμνών! Στη σελίδα 117 για παράδειγμα ο σερ Ρίτσφιλντ (ο μπροστάρης του κοπαδιού) αναπτύσσει τη δική του θεωρία περί...κτήσης αγαθών:

« Ό,τι είναι πραγματικά όμορφο μπορείς να το βλέπεις και να το ξαναβλέπεις. Τον ουρανό. Το χορτάρι. Τα νεφελάκια πρόβατα. Τον ήλιο πάνω στο μαλλί. Αυτά είναι τα βασικά πράγματα. Δεν μπορείς όμως να τα έχεις. Μπορείς να έχεις μόνο αυτό που ζει. Ένα αρνί, ένα κοπάδι. Όταν έχεις κάτι, σε έχει και εκείνο. Εάν ζει και είναι πρόβατο, αυτό είναι καλό».

Δεν ξέρω τι ήταν στην προηγούμενη ζωή της η συγγραφέας αλλά σίγουρα έχει μπει πολύ καλά στην ψυχολογία των προβάτων!

Μοναδικό μειονέκτημα βρήκα την τόση (προβατίσια) φλυαρία. Η συγγραφέας θα μπορούσε να μας είχε συνεπάρει (και ίσως ακόμη περισσότερο) ακόμη κι αν η ιστορία της εκτεινόταν σε λιγότερες από τις 450 σελίδες του βιβλίου!

Λένα Βλασταρά