Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607651389
Κατηγορίες:
Δοκίμια , Ψυχολογία | Ψυχανάλυση , Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Οι φιλόσοφοι πάντα χρησιμοποιούσαν παραδείγματα στα κείμενά τους και στη διδασκαλία τους· και συνεχίζουν ακόμη να τα χρησιμοποιούν. Σε μερικές φιλοσοφικές παραδόσεις η χρήση παραδειγμάτων είναι πιο συχνή από ό,τι σε άλλες, αλλά αποδεικνύεται δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εντοπίσει κανείς φιλοσόφους που δεν καταφεύγουν σε παραδείγματα για την αρτιότερη παρουσίαση των απόψεών τους. Παρόλο, όμως, που τα παραδείγματα φαίνεται να είναι απαραίτητα στη φιλοσοφία, τα ερωτήματα σχετικά με τη σημασία της χρήσης τους δεν έχουν συζητηθεί αρκετά από τους ίδιους τους φιλοσόφους. Για παράδειγμα, είναι η διασάφηση θεωριών η μοναδική λειτουργία των παραδειγμάτων στη φιλοσοφία; Μήπως η χρήση παραδειγμάτων από φιλοσόφους πληροί έναν επιπλέον ρόλο που προσιδιάζει στον φιλοσοφικό λόγο; Μπορούν άραγε τα παραδείγματα να έχουν αποδεικτική ισχύ στην επαλήθευση ή την ανασκευή φιλοσοφικών θεωριών; Ισχύει ότι τα παραδείγματα στη φιλοσοφία επιλέγονται και χρησιμοποιούνται με διαφορετικό τρόπο από φιλοσόφους που ακολουθούν διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις; Ή ακόμη, ότι χρησιμοποιούνται με διαφορετικό τρόπο στις διαφορετικές περιοχές της φιλοσοφίας, όπως για παράδειγμα στην ηθική και τη φιλοσοφία της επιστήμης; Τα άρθρα αυτού του τόμου μελετούν τη χρήση παραδειγμάτων σε διαφορετικές περιόδους και περιοχές της φιλοσοφίας, έτσι ώστε να γίνει εμφανές ότι τα παραδείγματα στη φιλοσοφία δεν χρησιμοποιούνται μόνο για να αποσαφηνίσουν τον φιλοσοφικό λόγο, αλλά συχνά τον δομούν, τον σχηματοποιούν, μερικές φορές τον υπεραπλουστεύουν, άλλοτε τον πλουτίζουν κι άλλοτε τον παγιώνουν. Μάλιστα, η σωστή επιλογή παραδειγμάτων φαίνεται να προϋποθέτει πραγματική τέχνη, τόσο όταν οι φιλόσοφοι επαναλαμβάνουν τα ίδια κοινότοπα παραδείγματα όσο και όταν εφευρίσκουν παραδείγματα που είναι τελείως απροσδόκητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Άρης Κουτούγκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Το 1968 διέκοψε τις σπουδές του στα οικονομικά και συνέχισε στην Αγγλία και στον Καναδά εστιάζοντας σταδιακά στη Φιλοσοφία. Το 1978 επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε διδακτικά και ερευνητικά με τη Φιλοσοφία της Επιστήμης. Το 1983 ολοκλήρωσε τη διατριβή του με τον καθηγητή Ν. Αυγελή και αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Αριστοτελείου Παν. Θεσσαλονίκης. Αμέσως η διατριβή του εξεδόθη ως βιβλίο με τίτλο "Η σύγκρουση επιστήμης και επιστημολογίας" (εκδ. Σύγχρονα Θέματα). Ταυτόχρονα ανέλαβε διδακτικά καθήκοντα στο ΕΜΠ εγκαινιάζοντας, με τους Κ. Γαβρόγλου, Α. Μπαλτά και Π. Νικολακόπουλο, τη διδασκαλία της Φιλοσοφίας της Επιστήμης στα ελληνικά ΑΕΙ. Είναι καθηγητής Αναλυτικής Φιλοσοφίας, Γλωσσολογίας και Ηθικής του τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αριστείδης Μπαλτάς γεννήθηκε το 1943 στην Κέρκυρα. Είναι ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας των Επιστημών του τμήματος Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (πρ. Γενικού Τμήματος) του ΕΜΠ. Μετά τις βασικές σπουδές μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου στο ΕΜΠ (1962-67), έκανε μεταπτυχιακά και διδακτορικό στη Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων XI (1972). Το 1982 εκλέχθηκε λέκτορας στον Τομέα Φυσικής του ΕΜΠ, το 1984 επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας και μεθοδολογίας της φυσικής στο ίδιο Τμήμα/Τομέα, το 1992 αναπληρωτής καθηγητής και το 2002 καθηγητής φιλοσοφίας των επιστημών. Στο πλαίσιο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημολογία του Λουί Αλτουσέρ, ως απόρροια της λεγόμενης Γαλλικής Σχολής Επιστημολογίας (Μπασελάρ, Canguilhem, Κοϋρέ, Cavailles), καθώς και με την αγγλοσαξονική φιλοσοφία της επιστήμης, με βάση τη σκέψη των K. Popper, T.S. Kuhn, I. Lakatos, P. Feyerabend, L. Laudan, κ.ά. Ενδιαφέρθηκε, επίσης, για τη φιλοσοφία της επιστήμης στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλοσοφικής θεώρησης του κόσμου και της γνώσης, με βάση το έργο των Βιτγκενστάιν, Νίτσε, Σπινόζα, Ντεριντά, McDowell, Μπένγιαμιν, κ.ά.Το 2002 τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το βιβλίο του "Αντικείμενα και όψεις εαυτού" (εκδ. Εστία). Τον Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας στη μνήμη των Βασίλη Ξανθόπουλου-Στέφανου Πνευματικού.
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ -υπήρξε μεταξύ εκείνων οι οποίοι υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη δημιουργίας του κόμματος- και πρόεδρος του Ινστιτούτου "Νίκος Πουλαντζάς".
Διετέλεσε βουλευτής της περιφέρειας Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ και ανέλαβε καθήκοντα ως Υπουργός Παιδείας (Ιανουάριος 2015-Αύγουστος 2015) και Πολιτισμού & Αθλητισμού (Σεπτέμβριος 2015-Νοέμβριος 2016) στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Παύλος Καλλιγάς αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο. Είναι επίκουρος καθηγητής αρχαία φιλοσοφίας στον Τομέα Φιλοσοφίας και Θεωρίας της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών (Μ.Ι.Θ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Στέλιος Βιρβιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πτυχίο τμήματος φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris I / Sorbonne - Pantheon Maitrise (DEA) και Princeton (Ph.D). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Princeton το 1984, με θέμα διατριβής "Transcendenta Arguments, Transcendental Idealism and Scepticism". Έχει διδάξει φιλοσοφία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree), όπου διετέλεσε και διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rennes I. Από το 2005 είναι καθηγητής φιλοσοφίας του τμήματος μεθοδολογίας, ιστορίας και θεωρίας της επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και φιλοσοφικά λεξικά, στο χώρο της γνωσιολογίας, της ηθικής και της ιστορίας της φιλοσοφίας, καθώς και τη μονογραφία "La robustesse du bien", Nimes: Jaqueline Chambon, 1996. Είναι μέλος διαφόρων ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών όπως της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοφικών Εταιρειών (FISP) και της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Δευκαλίων", "Ισοπολιτεία", "Επιστήμη και Κοινωνία" και "Cogito".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Βάσω Κιντή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957. Είναι Καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης και Αναλυτικής Φιλοσοφίας του 20ού αιώνα στο τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει πτυχίο Χημείας από το ΕΚΠΑ και διδακτορικό Φιλοσοφίας και Ιστορίας της Επιστήμης από το ΕΜΠ. Το ερευνητικό έργο της, σε θέματα φιλοσοφίας της επιστήμης, φιλοσοφίας της ιστορίας, φιλοσοφίας της γλώσσας και ηθικής, έχει δημοσιευθεί σε βιβλία και ακαδημαϊκά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε Visiting Fellow του PrincetonUniversity και Visiting Scholar του University of Chicago. Είναι Editor-in-Chief του ακαδημαϊκού περιοδικού International Studies in the Philosophy of Science, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του φιλοσοφικού περιοδικού Δευκαλίων, και ήταν υπεύθυνη σύνταξης του ελληνικού φιλοσοφικού περιοδικού Cogito (2004-2010). Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας και έχει διατελέσει μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Αθηνών (2012-2015). Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Γυναικών Πανεπιστημιακών. Αρθρογραφεί συχνά στον τύπο για θέματα φιλοσοφίας του δημοσίου χώρου και για θέματα ακαδημαϊκής πολιτικής.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Φωτεινή Ζήκα σπούδασε πολιτικές επιστήμες, φιλοσοφία και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (1981). Μεταπτυχιακό και διδακτορικό δίπλωμα στον Τομέα Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τίτλος διατριβής: "Οντολογία και σημασιολογία του χρώματος στη σύγχρονη αναλυτική φιλοσοφία" (1991). Από το 1991 διδάσκει φιλοσοφία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας (Deree College). Δίδαξε το διετές μεταπτυχιακό σεμινάριο "Ζητήματα αισθητικής/Το χρώμα στη φιλοσοφία, την επιστήμη και την τέχνη" στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Από το 2006 διδάσκει Αισθητική και Φιλοσοφία της Τέχνης με το Π.Δ. 407/1980 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ερευνητική συνεργάτις στο Πανεπιστήμιο Princeton με θέμα "Οι φιλοσοφικές διαστάσεις των σχέσεων μεταξύ των αισθήσεων" (2003). Μέλος της συντακτικής επιτροπής του φιλοσοφικού περιοδικού "Cogito". Κλάδοι ειδίκευσης: φιλοσοφία της αντίληψης και του νου, αισθητική, ηθική. Ερευνητικοί τομείς: το χρώμα, οι σχέσεις των αισθήσεων, ζητήματα ταυτότητας, η σχέση φιλοσοφίας, επιστημών και τεχνών. Οι επιστημονικές δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν: "Αισθητική ή φιλοσοφία της τέχνης;" (περιοδικό "Δευκαλίων", 2007), "Tactile Relief: Reconsidering Medium and Modality Specificity" (British Journal of Aesthetics, 2005), "Puzzles of Colour Scaling, Matching and Mixing" (International Artistsʼ Studio Program in Sweden, 2004), "Colour Theory beyond Wittgensteinʼs Goethe" (Deutsche Vierteljahrs Schrift fur Literaturwissenschaften und Geistesgeschichte, 2001).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
