Είναι κάτι μέρες που νιώθεις ότι ο κόσμος είναι παράξενος: προσπαθείς να προσελκύσεις το ενδιαφέρον των νεαρών φοιτητών σου για τα μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης, ενώ σε κατατρέχει μια καθημερινότητα που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Είναι κάτι μέρες που συνειδητοποιείς ότι δε θα βλέπεις για πάντα τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Επισκέπτεσαι τη μητέρα σου που πάσχει από Αλτσχάιμερ και σκέφτεσαι τα περίεργα παιχνίδια που παίζει η μνήμη: κανένας μας δε θυμάται τα πάντα, όμως τι τελικά επιλέγουμε να θυμόμαστε; Τότε οι αλήθειες της ζωής σου περνάνε από μπροστά σου σαν ένα πετράδι που δεν κατάφερες να αγγίξεις ποτέ. . . [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]