Καίτη Ι. Τοπάλη (Υπεύθυνος Υποσειράς)

Κατερίνα Ζαχαροπούλου (Συγγραφέας)

Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Αθήνα και παρακολούθηκε ειδικά παιδαγωγικά σεμινάρια για τη σύγχρονη τέχνη στο Centre George Pompidou. Ανέπτυξε πλούσια παιδαγωγική δραστηριότητα σε θέματα σύγχρονης τέχνης χωρίς να σταματήσει να εργάζεται ως καλλιτέχνης. Έχει πραγματοποιήσει εκπαιδευτικά προγράμματα στο Chicago Cultural Center, την Εθνική Πινακοθήκη, το ΕΜΣΤ (Φιξ), το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και σε αρκετούς δήμους στην Ελλάδα. Από το 1995 συνεργάζεται με την ΕΡΤ σε προγράμματα για τα εικαστικά. Έχει επιμεληθεί και κατασκευάσει το βιβλίο Παιχνίδι με την τέχνη και το CD-ROM Ο σταθμός της τέχνης από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Επίσης αρθρογραφεί συχνά, ενώ έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει ραδιοφωνικές εκπομπές για την τέχνη. Έχει εκθέσει έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Παύλος Διονυσόπουλος (Ζωγράφος)

Ο Παύλος Διονυσόπουλος γεννήθηκε το 1930 στα Φιλιατρά, στη Νότια Πελοπόννησο. Στα δεκαεπτά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δύο χρόνια αργότερα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όταν τελείωσε χάρη σε μια υποτροφία, πήγε για πρώτη φορά στο Παρίσι, όπου εγκαθίσταται λίγο αργότερα, αφού στο μεταξύ εργάστηκε για το θέατρο και τη διαφήμιση. Στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με μια ομάδα καλλιτεχνών -τους νεορρεαλιστές- και συνδέθηκε φιλικά μαζί τους. Άρχισε να χρησιμοποιεί το ψαλίδι και κόβει περιοδικά σε λωρίδες, ώσπου μια μέρα, στο μετρό του Παρισιού, ανακάλυψε τις αφίσες. Αυτές αποτέλεσαν κύριο υλικό για την καλλιτεχνική του έκφραση, αφού τις χρησιμοποίησε κόβοντάς της σε ψιλές λωρίδες και σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό το ευτελές υλικό, το χαρτί, έμελλε να γίνει στα χέρια του Παύλου μαγικό ραβδί και να μεταμορφώνει αντικείμενα, δέντρα, πράγματα της καθημερινής ζωής. Ακολούθησαν πολλές εκθέσεις και καλές κριτικές που τοποθετούσαν τον Παύλο ανάμεσα σε σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής. Μετά το 1970 ακολούθησε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Ανόβερο και αργότερα η έκθεση "Νεκρής Φύσεως" στην γκαλερί του συλλέκτη Αλέξανδρου Ιόλα. Το 1973 ο Παύλος οργάνωσε ένα μεγάλο χάπενινγκ με αφορμή την πρόσκλησή του από ένα μουσείο. Χρησιμοποίησε χαρτοπόλεμο ως σύμβολο γιορτής. Θέλοντας να ξαφνιάσει το κοινό, ζήτησε να του φτιάξουν μια κολλά που δεν στεγνώνει γρήγορα και έχει μαγνητικές ιδιότητες, έτσι ώστε να σχεδιάσει στους τοίχους σκηνές αόρατες, οι οποίες θα αποκαλύπτονταν όταν το κοινό θα έριχνε στον τοίχο χαρτοπόλεμο. Ένα τέτοιο χάπενινγκ έγινε και στην Αθήνα το 2000, όταν ο Παύλος έφτιαξε το έργο του "Ανώνυμο" για το σταθμό του μετρό στην Ομόνοια. Το 1980 ο Παύλος συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας, ενώ το 1992 η πόλη του Παρισιού οργάνωσε μια μικρή αναδρομική έκθεση του Παύλου στο παρεκκλήσι της Σορβόννης με τίτλο "30 χρόνια χαρτιού". Το 1988 το έργο του "Νεκρή Φύση" κοσμούσε το εξώφυλλο ενός σημαντικού καλλιτεχνικού περιοδικού, ενώ δε σταμάτησε έκτοτε τη δημιουργική του πορεία ως σήμερα, που κατέχει μια σπουδαία θέση ανάμεσα στους καλλιτέχνες της γενιάς του, και αυτό γιατί κατάφερε να φτιάξει ένα συνολικό έργο γεμάτο αυθορμητισμό, μαστοριά και χιούμορ. Ζει και εργάζεται στη Γαλλία, ωστόσο επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα.