Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789607771711
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί αρχίζει να πραγματοποιείται μια παλιά μου πρόταση: να γίνουν επιτέλους κάποιες εκδόσεις παλιών Θεσσαλονικέων φωτογράφων, για να τους γνωρίσουμε καλύτερα αλλά και να τους τιμήσουμε. Σήμερα, ο Γιάννης Μέγας και ο Νίκος Χόρμπος παρουσιάζουν τον αξιόλογο φωτογράφο του μεσοπολέμου, τον Γιώργο Λυκίδη, που έμεινε αξέχαστος με τις θαυμάσιες καρτ ποστάλ της πόλης μας. Ο Μέγας, που ευτύχησε να αποκτήσει το αρχείο Λυκίδη, το μελέτησε, συγκέντρωσε τα βιογραφικά στοιχεία του σημαντικού αυτού καλλιτέχνη, τακτοποίησε σε ενότητες το φωτογραφικό υλικό και σήμερα μαζί με τον Νίκο Χόρμπο μας προσφέρουν μια πολύτιμη έκδοση που, όχι μόνο δικαιώνει τον εκλεκτό καλλιτέχνη, αλλά παράλληλα μας παρουσιάζει και μια λαχταριστή Θεσσαλονίκη από τον μεσοπόλεμο ως τη δεκαετία του 1960. Ειδικά η παρακολούθηση των κεντρικών τετραγώνων της πόλης από μέγαρο σε μέγαρο υπήρξε ένας άθλος του Μέγα και του Χόρμπου που, με βάση τις φωτογραφίες του Λυκίδη, μας βοηθάει να έχουμε μία τέλεια τοπογραφική και αρχιτεκτονική αντίληψη της πόλης. ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ο Γιάννης Μέγας είναι πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας και συλλέκτης.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Γεννήθηκε το 1886 στην Κρώμνη της επαρχίας Χαλδίας του νομού Τραπεζούντας. Τελείωσε το δημοτικό και λίγο αργότερα, μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί για να μπορέσει να βοηθήσει την οικογένειά του. Γύρω στα 1900 πήγε στο Τουαπσέ, λιμάνι του Εύξεινου Πόντου όπου τον δέχτηκε ένας Έλληνας φωτογράφος και δίπλα του μαθήτευσε τέσσερα χρόνια. Γρήγορα άνοιξε δικό του φωτογραφείο. Ταξίδεψε σε όλα τα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου φωτογραφίζοντας αλλά συγχρόνως δραστηριοποιήθηκε και σε άλλες επιχειρήσεις. Γρήγορα κατάφερε να δημιουργήσει σημαντική περιουσία κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των πελατών και συνεργατών του με το ήθος του. Μετά την επανάσταση του 1917 στη Ρωσία βρέθηκε κρατούμενος για περίπου τρεις με τέσσερις μήνες χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Αντιδρώντας στην αδικία αυτή ξεκίνησε απεργία πείνας για δεκαπέντε μέρες έως την ημέρα που πέρασε λαϊκό δικαστήριο, στο οποίο συμμετείχε και ένας παιδικός του φίλος, και αθωώθηκε. Έχοντας γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια εγκατέλειψε τη Ρωσία και όλη του την περιουσία και με ελάχιστα υπάρχοντα γύρισε στην πατρίδα του, όπου είχε ήδη πεθάνει η μητέρα του, και συνάντησε τις αδελφές του. Από το 1918 έως το 1922 έζησε στην Κωνσταντινούπολη δουλεύοντας δίπλα στον φωτογράφο Στέλιο Κωνσταντινίδη στο Γαλατά αλλά και ως ανεξάρτητος. Σημαντική στιγμή στην καριέρα του ήταν η σειρά φωτογραφιών από την είσοδο του ελληνικού στόλου στην Πόλη, την 25η Μαρτίου 1921, που τις έβγαλε επιβαίνοντας στο θωρηκτό "Κιλκίς". Με τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταλείπει την Πόλη και στα τέλη του 1922 φθάνει στην Αθήνα και ύστερα από λίγους μήνες στη Θεσσαλονίκη. Οι πρώτοι μήνες ήταν ιδιαίτερα σκληροί. Για ένα περίπου χρόνο δούλεψε ως υπαίθριος φωτογράφος με τον τρίποδα γύρω από το Λευκό Πύργο. Γρήγορα όμως, το 1924, άνοιξε το πρώτο του φωτογραφείο στην οδό Μανουσογιαννάκη 10. Από εκεί έφυγε το 1929 και άνοιξε το κατάστημα της οδού Τσιμισκή 26, όπου παρέμεινε ως "Φωτο-Λυκίδης" για πενήντα χρόνια. Το 1929 σε ηλικία 43 χρονών, παντρεύτηκε την Κοραλία Μωυσίδου και απέκτησε δύο κόρες. Τα χρόνια πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δούλεψε εντατικά και ως ελεύθερος φωτορεπόρτερ, κυρίως σε πολιτικά και αθλητικά θέματα, συνεργαζόμενος με εφημερίδες και περιοδικά. Κυρίως όμως ανέπτυξε το εμπόριο της καρτ ποστάλ και των ευχητήριων καρτών. Μιλούσε άπταιστα ρωσικά, τουρκικά και ποντιακά. Πέθανε το 1967 σε ηλικία 81 ετών.
