Ωραία τα είχε καταφέρει. Είχε ξανοιχτεί σε μια αγουροξυπνημένη θάλασσα γεμάτη παραισθήσεις γυμνός κι απέραντος ανοιχτός πέρα για πέρα σε όλες τις δυνατότητες φυγής που του πρόσφερε αυτό το ανέλπιστο ταξίδι. Κουβαλούσε όμως σ΄ ένα βαθύ σκοτεινό και κυρίαρχο σημείο τού είναι του το δώρο του φίλου και ίσως ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στα μελλούμενα κιόλας να τον βασάνιζε φωτεινό αυτό για την ώρα όλα μπορούν να περιμένουν μόνο η λαχτάρα της θάλασσας τον καίει καθώς ξεπλένει στον ωκεανό τα σωθικά του. Ξεθυμαίνει τη δίψα του κι αναρωτιέται στη μέση του πελάγους τι άλλο του μένει να ζήσει μετά από Μια τέτοια νύχτα. Απόψε.