Το μετάξι του έχει το χρώμα της βροχής και είναι στις άκρες περίτεχνα κεντημένο. Βλέποντας αυτό το εντυπωσιακό ένδυμα, είναι αδύνατο να φανταστείς πως στην ουσία είναι σύμβολο τόσο μεγάλου πόνου. Όμως η μπούρκα είναι το ρούχο που κάνει τις Αφγανές γυναίκες να ξεχωρίζουν σαν πλάσματα `κατώτερα`, αναγκασμένα να μην κοιτάζουν ποτέ τον κόσμο κατάματα. Πίσω απ` αυτόν τον οδυνηρό πέπλο φυλακίζονται μάτια και βλέμματα, ψυχές γυναικών που λαχταρούν να ξαναβρούν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια, ψυχές που βασανίζονται από την ανείπωτη βαρβαρότητα ενός θεοκρατικού καθεστώτος όπου λόγο ύπαρξης έχουν μόνο οι άντρες. Η Άνα Τορχάδα και άλλες γυναίκες, ταξίδεψαν σ΄ αυτή `τη χώρα του μαρτυρίου των γυναικών` που με απάθεια παρατηρεί η Δύση. Το καλοκαίρι του 2000 έφτασαν στην Πεσαβάρ, την πακιστανική πόλη όπου ζουν υπό άθλιες συνθήκες οι Αφγανοί εξόριστοι και εν συνεχεία πέρασαν στην Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, το νευραλγικό κέντρο της εξουσίας των Ταλιμπάν. Το αποτέλεσμα του ταξιδιού αυτού ήταν `Η Σιωπηλή Κραυγή`, μια μαρτυρία που τσακίζει κόκαλα, μια κραυγή βοήθειας από έναν περήφανο λαό που ζει σε μια επίγεια κόλαση, μια βουβή κραυγή από μυριάδες φιμωμένα χείλη γυναικών που ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να φέρνουν στον κόσμο παιδιά. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]