Δεν είμαστε εντελώς σίγουροι για το πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Άντζελο Μπεόλκο που πέρασε στην ιστορία του θεάτρου με το όνομα Ρουτζάντε. Ξέρουμε πως πέθανε το 1542 και πως στον τάφο του έχει αναγραφεί η ηλικία του 40 χρόνων. Για πάρα πολύ καιρό ήταν επομένως φυσικό να ορίζεται ως χρόνος γέννησης το 1502. (...) Στη Μοτσέτα παρατηρεί ο Μπαράτο «ο καθένας από τους ήρωες προσπαθεί να αποφύγει μιαν αποφασιστική συνάντηση με τους άλλους. Οι διάλογοι είναι πάντα κίβδηλοι, και ταυτόχρονα ειλικρινείς και αυθεντικοί, χαρακτηρίζονται δηλαδή από μια «αναπόφευκτη» διπροσωπία. Και αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν λένε την αλήθεια. Γιατί ο ρόλος του λόγου είναι να ακυρώσει αυτή την αλήθεια, να αναπληρώσει και να εξαφανίσει τα γεγονότα». (...)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Δημοσιογράφος, μεταφραστής, κριτικός, επιφυλλιδογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή Μπερζάν (Πρότυπο Λύκειο Αθηνών), όπου και εξέδιδε το περιοδικό "Νεανική Φωνή". Σπούδασε ψυχολογία και κινηματογράφο στο Παρίσι (1948-1954) και εργάστηκε στο γαλλικό ραδιόφωνο έως το 1958, οπότε και επιστρέφει στην Ελλάδα. Για μια εικοσαετία (1958-1975) έχει έντονη δράση στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και μηνιαίο τύπο, ως κριτικός κινηματογράφου (Βήμα, 1958-74), κριτικός θεάτρου (Ταχυδρόμος, 1961-67), επιφυλλιδογράφος (Βήμα, 1971-67). Μετά το 1975 αποσύρεται από την ενεργό δημοσιογραφία και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας. Εκεί δημιούργησε ευρύ κύκλο πολιτιστικών και πολιτισμικών εκδηλώσεων και επιμελήθηκε τις αντίστοιχες εκδόσεις. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ), των Φίλων του Μουσείου Ελληνικών Οργάνων και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Έχει μεταφράσει πάνω από 30 θεατρικά έργα, καθώς και ποιήματα.
Ρουτζάντε (1502; - 1542): Προσωνύμι (ο κουτσομπόλης) που είχανε δώσει οι Ιταλοί στον Άντζελο Μπεόλκο.
Δημιούργησε -ξεκινώντας από την Πάδοβα και γυρνώντας πολιτείες και χωριά με το μπουλούκι του- έναν δημοφιλέστατο λαϊκό τύπο σε αγροτικές φάρσες που έγραφε ο ίδιος στα χνάρια της ρωμαϊκής κωμωδίας: "Το λουλουδάκι", "Η φιλάρεσκη", "Το κορίτσι απ΄ την Αγκόνα", "Ο απόμαχος", "Μπιλόρα", κ.ά. Με τους κωμικούς αυτοσχεδιασμούς και τα οπτικά χωρατά του, στάθηκε (όπως ο
Αρετίνο κι ο Έλληνας Κάλμο) πρόδρομος της Κομμέντια ντελ΄ Άρτε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
