Συλλογικό έργο (Φωτογράφος)

Nelly΄s (Φωτογράφος)

Nelly είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε τα έργα της η διάσημη Ελληνίδα φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Αϊδίνιο 1899 - Αθήνα 1998).

Στέλιος Β. Σκοπελίτης (Φωτογράφος)

Ο Σ. Β. Σκοπελίτης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1942.

Κώστας Μπαλάφας (Φωτογράφος)

Ο Κώστας Μπαλάφας γεννήθηκε σ΄ ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου, την Κυψέλη Άρτας, το 1920, από γονείς αγρότες. Στο χώρο της φωτογραφίας τον συναντούμε το 1939 στα Γιάννινα όπου έζησε τον πόλεμο του 1940 και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-44. Φωτογράφισε τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα κατά των κατακτητών και τον αποτύπωσε στο φωτογραφικό λεύκωμα "Το Αντάρτικο στην Ήπειρο". Από το 1951 εργάστηκε στη ΔΕΗ και τον περισσότερο χρόνο του τον διέθεσε στην φωτογραφία. Οι σκληρές συνθήκες ζωής που πέρασε στα παιδικά του χρόνια και οι αγώνες του λαού εκείνους τους καιρούς για ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια επέδρασαν στον ευρύτερο ψυχισμό του και διαμόρφωσαν το ύφος της φωτογραφικής του δουλειάς· επέλεξε κυρίως θέματα κοινωνικού προβληματισμού. Κατά καιρούς περπάτησε σχεδόν όλη την Ελλάδα και την απέδωσε με τον δικό του τρόπο σε φωτογραφική εικόνα.

Frederic Boissonnas (Φωτογράφος)

Ο Fred Boissonnas γεννήθηκε στη Γενεύη στις 18 Ιουνίου το 1858. Γιος του Henri - Antoine Boissonnas, ωρολογοποιού και φαρμακοποιού στη Γενεύη, αλλά και σχεδιαστή, ο οποίος ασχολήθηκε τελικά με τη φωτογραφία λόγω οικονομικής κρίσης στην ωρολογοποιία. Το 1960 ο πατέρας του άνοιξε φωτογραφείο στη Γενεύη. Ο Fred, διστάζοντας να επιλέξει μεταξύ πιάνου και αρχιτεκτονικής, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία. Έκανε το γύρο της Ευρώπης για να επισκεφθεί τους μεγάλους φωτογράφους: τον Kohler στο Koblenz και τον Brandseph στη Βουδαπέστη. Το 1880-1887 εργάστηκε στο στούντιο του πατέρα του, ενώ παρακολούθησε μαθήματα. Το 1888 ανέλαβε το στούντιο του πατέρα του μαζί με τον αδερφό του Edmond-Victor, όπου ένα χρόνο μετά παρουσίασαν την ανακάλυψή τους: την ορθοχρωματική πλάκα, με την οποία ο Fred φωτογράφισε το Mont-Blanc χωρίς ρετουσάρισμα. Το 1890 παντρεύτηκε την Augusta Magnin με την οποία απέκτησε 9 παιδιά. Το στούντιό του πηγαίνει πολύ καλά, δουλεύοντας κυρίως πορτραίτα και το 1900 έλαβε μέρος στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού και κέρδισε αρκετά μετάλλια. Το 1901 άνοιξε στούντιο με τον Taponnier στο Παρίσι και άλλο ένα στη Ρεμς. Ένα χρόνο μετά δημιούργησε στούντιο στη Λυών και σε συνεργασία με τον Fritz Eggler άνοιξε κι άλλο στην Αγία Πετρούπολη. Το 1903 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών στη Γενεύη. Ακολούθησαν και άλλα ταξίδια στην Ελλάδα με τον ομηριστή Victor Berard για το βιβλίο "Ακολουθώντας το πλοίο του Οδυσσέα". Τον Αύγουστο του 1913, μαζί με τον Daniel Baud-Bovy και τον Χρήστο Κάκκαλο, κατακτάει την κορυφή του Ολύμπου. Το 1923 έκλεισε για οικονομικούς λόγους το στούντιο στην Αγία Πετρούπολη, αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Αίγυπτο και το Άγιο Όρος και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου το 1946 στη Γενεύη.

Απόστολος Βερτόδουλος (Φωτογράφος)

Ο Απόστολος Βερτόδουλος γεννήθηκε στα Γιάννινα το 1907 από Γιαννιώτες γονείς. Μετά την αποφοίτησή του από την Ζωσιμαία Σχολή πήγε στην Αθήνα να σπουδάσει γραμμικό σχέδιο. Συγχρόνως εμφανίστηκε και σαν καλλιτέχνης σκιτσογράφος με σκίτσα πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου στις εφημερίδες της εποχής εκείνης. Στην Αθήνα το 1927 "ανακαλύπτει" την φωτογραφική μηχανή και βγάζει τις πρώτες φωτογραφίες. Οικογενειακοί λόγοι τον κάνουν να επιστρέψει στα Γιάννινα, όπου για λίγο υπηρετεί το υποθηκοφυλάκιο και το 1929 διορίζεται ως τεχνικός υπάλληλος στο Γραφείο Σχολικού Αρχιτέκτονος που τότε στεγαζόταν στην Καπλάνειο Σχολή. Έκτοτε αναλαμβάνει τα σχολικά κτίρια και στις μέρες του έγιναν τα περισσότερα σχολεία ιδίως μετά τον πόλεμο. Παράλληλα ο Απόστολος Βερτόδουλος προσφέρει τις υπηρεσίες του και στην Μητρόπολη Ιωαννίνων για την κατασκευή και επισκευή των εκκλησιών και των μοναστηρίων από τα χρόνια του Σπυρίδωνα Βλάχου ως τον θάνατο του. Μεταξύ των άλλων για λογαριασμό της Μητρόπολης έχει σχεδιάσει και το γεναιολογικό κλάδο του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου. Το 1936 που ιδρύεται ο Ορειβατικός Σύλλογος Ιωαννίνων ο Απόστολος Βερτόδουλος είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη. Την ίδια χρονιά πραγματοποείται το Πρώτο Πανελλήνιο Ορειβατικό Συνέδριο την 15/6/1936 στον Όλυμπο όπου λαμβάνει μέρος μαζί με τρεις άλλους ορειβάτες, τον Κλέαρχο Στάρα, τον Οδυσσέα Σκούρτη και τον Πέτρο Μαρτίνη από την Ήπειρο. Ο Απόστολος Βερτόπουλος ήταν ο σχεδιαστής και κατασκευαστής σχεδόν του Ορειβατικού Καταφυγίου του Μιτσικελιού που εγκαινιάστηκε την 9/7/1939 από τον Πρόεδρο των Ορειβατικών Συλλόγων Σπήλιο Αγαπητό. Ο ίδιος δήλωνε φυσιολάτρης και το αποδεικνύει με τις φωτογραφίες του όπου στο κύριο μέρος τους απεικονίζεται η φύση. Με απλές μηχανές τις οποίες άλλαζε με νεώτερες, χωρίς ειδικά εφέ αλλά με την χρήση του ηλιακού φωτός άφησε πίσω του ένα πλούσιο αρχείο από ασπρόμαυρες φωτογραφίες αλλά και έγχρωμες διαφάνειες (slides). Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις στα Γιάννινα και αλλού όπως στη Θεσσαλονίκη, όπου στην Διεθνή Έκθεση σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό φωτογραφιών πήρε το Β΄ βραβείο το 1960 με τη φωτογραφία "Μετέωρα", το Α΄ Βραβείο με τη φωτογραφία "Πάπιγκο", το Γ΄ Βραβείο το 1965 με τη φωτογραφία "Αυλόπορτα στο Μέτσοβο", έπαινο το 1966 για τη φωτογραφία "Ο βλάχος του Ζαλόγγου". Τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες τις εμφάνιζε και τις μεγένθυνε ο ίδιος στο σκοτεινό θάλαμο του σπιτιού του ενώ αργότερα τις έγχρωμες διαφάνειες όταν εμφανίστηκαν τις έστελνε στο εξωτερικό κατά προτίμηση Γερμανία - Γαλλία. Ο Απόστολος Βερτόδουλος ήταν από τους αγαπημένους της ζωής, πέθανε ξαφνικά την 6/3/1983 σε εκδρομή του Ορειβατικού Συλλόγου κρατώντας τις φωτογραφικές μηχανές στα χέρια. Τιμώντας τον το Διοικητικό Συμβούλιο του Ορειβατικού Συλλόγου με απόφαση του ονόμασε το ορειβατικό καταφύγιο Μιτσικελιού σε "Καταφύγιο Απόστολος Βερτόπουλος".

Έλλη Παπαδημητρίου (Φωτογράφος)

Σπύρος Μελετζής (Φωτογράφος)

Ο Σπύρος Μελετζής γεννήθηκε στην ΄Ιμβρο το 1906. Από το 1923 εργάστηκε ως επαγγελματίας φωτογράφος. Οι μαρτυρίες μιας εποχής, που αποτυπώνονται στο έργο του Σ. Μελετζή φέρουν σαφώς την προσωπική του σφραγίδα, αναγνωρίσιμη ακόμα και από τους μη ειδικούς. Ο Σπύρος Μελετζής πέθανε το 2003 στην Αθήνα σε ηλικία 97 ετών.

Γεώργιος Χ. Δημητριάδης (Φωτογράφος)

Άγγελος Καλογερίδης (Φωτογράφος)

Γιαννάκης Μανάκια (Φωτογράφος)

Μίλτος Μανάκια (Φωτογράφος)

Γεώργιος Πανταζίδης (Φωτογράφος)

Βούλα Παπαϊωάννου (Φωτογράφος)

Γεννήθηκε στην Λαμία το 1898. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Άρχισε την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία το 1940-1944. Μετά την κήρυξη του πολέμου φωτογράφισε τη ζωή εκείνων που έμειναν στην πρωτεύουσα. Εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Διηύθυνε το τμήμα φωτογραφίας της UNRRA (1946-1950). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Μια πάθηση των ματιών την ανάγκασε να σταματήσει τη φωτογραφία. Δώρισε το αρχείο των φωτογραφιών της στο Μουσείο Μπενάκη (1978). Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών. Κατά την περίοδο του εμφυλίου (1947-1949) κατέγραψε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, συνεργαζόμενη με την UNRRA και τις αμερικανικές αποστολές. Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας όπως προβλήθηκε μέσα από τα τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine / Guide du Livre, "La Grece a ciel ouvert" και "Iles Greques", διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία. (φωτογραφία: 1950, συλλογή Φίλη Αρναούτογλου)

Βασίλης Κουτσαβέλης (Φωτογράφος)

Απόστολος Πανταζής (Φωτογράφος)

Τένης Παναγιωτίδης (Φωτογράφος)

Σάκης Αθανασιάδης (Συγγραφέας)

Ο Σάκης Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1965 στον Άγιο Πέτρο του Κιλκίς, όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Από το 1986 μένει μόνιμα στην Αθήνα. Κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1987. Ποιήματά του βρίσκονται σε αρκετές ανθολογίες ενώ το πεζογραφικό του έργο έχει αποσπάσει τιμητικές διακρίσεις. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος λογοτεχνικών ομάδων για ένα διαφορετικό βλέμμα. Είναι μέλος της ΑΕΠΙ και μέλος σε κάθε προοδευτική καλλιτεχνική κίνηση. Οι ArpeggiosMP το 2012 είναι οι πρώτοι που μελοποίησαν στίχους του σε μορφή demo video στο(youtube), ενώ η πρώτη του δισκογραφική παρουσία γίνεται στο τέλος του 2012 στο CD άλμπουμ: Από το Μηδέν, του Γιώργου Δημητριάδη. Εργογραφία: Ποίηση: "Σαν θεατές" (Αθήνα1988), "Δικαίωμα άρνησης" (Σικυώνιος 1990), "Σε ηλικία παραίτησης" (Άποψη1993), "Ο μικρός ήλιος" (Α΄ έκδοση Άποψη 2009, Β΄έκδοση 2014,το βιβλίο, "Τα παπούτσια του μάγου χρόνου" (Α΄έκδοση Άποψη 2013, Β΄έκδοση 24grammata.com 2014), "Οι ανάσες των εραστών" (Το βιβλίο 2014), "Το γκρεμισμένο κάστρο των ηρώων" (Το βιβλίο 2015) Πεζογραφία: "Υπακοή εις τους ανωτέρους" (Ταχυδρομική1989)-νουβέλα, "Η λεωφόρος των αθώων" (Απόπειρα 1998)-διηγήματα, "Η συμμορία του απογεύματος" (Ιωλκός 1999)-διηγήματα, "Το φιλί της Δευτέρας" (Ιωλκός 2001)-μυθιστόρημα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα