Διάλεξα
zoom in
12.23€ -10% 11.01€
Πότε άρχισαν να μεταφράζονται τα ποιήματα, με ποια κριτήρια έγινε η εκλογή τους, γιατί αποσπασματικότητα, γιατί αυτή η έκδοση. Είναι υποθέτω ερωτήματα που θα γεννηθούν στον αναγνώστη. Οι πρώτες μεταφράσεις και οι απόπειρες μεταφράσεων έγιναν στα Γιούρα. Και λέω απόπειρες, γιατί εκεί ο Άρης μόνος του, προσπαθεί να μάθει γερμανικά και ισπανικά. Ως προς τα κριτήρια θα αναφέρω το μότο της ποιητικής ανθολογίας του Ελυάρ που σίγουρα θα χρησιμοποιούσε ο Άρης, αν κατάφερνε να συμπληρώσει ό,τι άρχισε: "Η καλύτερη εκλογή ποιημάτων είναι εκείνη που διαλέγεις για τον εαυτό σου". [...] Φέρνοντας, λοιπόν στο φως αυτά τα ποιήματα νομίζω πως προσφέρω τον καλύτερο τρόπο γνωριμίας με τον Άρη. Δίνεται η ευκαιρία να φανεί ο τρόπος που αγωνίζεται για τη βελτίωση συνθηκών ζωής και διατήρησης πνευματικής εγρήγορσης τις ώρες της αναγκαστικής του μοναξιάς, όπως είναι η φυλακή. Όσο για το ότι εξακολουθεί την ίδια απασχόληση όντας "ελεύθερος" η απάντηση βρίσκεται σε στίχο ποιήματός του γραμμένο γαλλικά, όπου θεωρεί ότι (μεταφράζω εγώ): "ο ποιητής είναι ένας φυλακισμένος, πάντα ορθός μπρος στο λευκό χαρτί". [...] (Καίτη Δρόσου, απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο)

Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Άρης Αλεξάνδρου

Άρης Αλεξάνδρου (Μεταφραστής)

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (1922-1978). Ο Άρης Αλεξάνδρου (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη) γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, γιος του Βασίλη Βασιλειάδη που καταγόταν από την Τραπεζούντα και της εσθονικής καταγωγής ρωσίδας Πολίνα Άντοβνα Βίλγκεμσον. Η οικογενειακή του γλώσσα ήταν τα ρωσικά. Μετά από δύο χρόνια παραμονής στη Θεσσαλονίκη (1928-1930) εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα και έμεινε σε μια προσφυγική πολυκατοικία. Στην Αθήνα έμαθε ελληνικά στο δημοτικό σχολείο και το 1933 γράφτηκε στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Αντρέα Φραγκιά. Οι δυο φίλοι μαζί με τους Γεράσιμο Σταύρου, Χρίστο Θεοδωρόπουλο και Λεωνίδα Τζεφρώνη δημιούργησαν μια μυστική ομάδα μαρξιστικού προσανατολισμού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, στα πλαίσια της οποίας συνέχισαν να δρουν και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1940 ο Άρης έδωσε εξετάσεις στο Πολυτεχνείο και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών χωρίς επιτυχία, πέτυχε όμως στις εξετάσεις της ΑΣΟΕΕ, στις οποίες πήρε μέρος λίγο αργότερα. Το 1941 προσχώρησε μαζί με τους συντρόφους του σε κομμουνιστική οργάνωση από μέλη της πρώην ΟΚΝΕ, από την οποία αποχώρησε ένα χρόνο αργότερα. Μετά την επανέναρξη των μαθημάτων στις πανεπιστημιακές σχολές επέστρεψε στην Ανωτάτη Εμπορική, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του λίγους μήνες αργότερα και ξεκίνησε τη μακροχρόνια μεταφραστική του εργασία στον εκδοτικό οίκο Γκοβόστη, στα πλαίσια της οποίας πρωτοχρησιμοποίησε το όνομα Άρης Αλεξάνδρου. Παράλληλα πήρε μέρος σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις παραμένοντας εκτός οργανώσεων. Το 1944 τον συνέλαβαν τα αγγλικά στρατεύματα κατά τα Δεκεμβριανά και στάλθηκε στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στη Βόρειο Αφρική, από όπου επέστρεψε το 1945. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου εξορίστηκε στο Μούδρο (1948-1949), τη Μακρόνησο (1949), τον Άγιο Ευστράτιο (1950-1951). Ως το 1958 έζησε στις φυλακές Αβέρωφ, Αίγινας και Γυάρου μετά από καταδίκη του Στρατοδικείου Αθηνών για ανυποταξία. Το 1959 παντρεύτηκε την Καίτη Δρόσου. Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου έφυγε για το Παρίσι, όπου έκανε διάφορες χειρονακτικές δουλειές ενώ εργάστηκε επίσης ως συντάκτης στο λεξικό Robert ως το 1974, οπότε ξανάρχισαν οι αναθέσεις μεταφράσεων από έλληνες εκδότες. Ο Άρης Αλεξάνδρου πέθανε στις 2 Ιουλίου του 1978 από αλλεπάλληλα καρδιακά εμφράγματα σε ηλικία 56 χρόνων. Ως μεταφραστής συνεργάστηκε και με άλλους έλληνες εκδότες, καθώς επίσης με τα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα (1946) και Εποχές (1963) · κείμενά του δημοσίευσε στα περιοδικά Καλλιτεχνικά Νέα, Καινούρια Εποχή , Επιθεώρηση Τέχνης, Εποχές, Η συνέχεια. Το 1946 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Ακόμα τούτη η Άνοιξη. Ακολούθησαν οι συλλογές Άγονος γραμμή (1952) και Ευθύτης οδών (1959). Τιμήθηκε με το βραβείο ειρήνης στο φεστιβάλ της Μόσχας του 1962. Το έργο του Άρη Αλεξάνδρου τοποθετείται στο χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Με το ποιητικό του έργο διέγραψε την πορεία από τον στρατευμένο υπέρ του κομμουνισμού λόγο στην έκφραση της απογοήτευσης για το μάταιο των αγώνων και στην ειρωνεία. Ως σταθμός ωστόσο στην ιστορία της νεώτερης λογοτεχνίας μας θεωρήθηκε το μυθιστόρημά του Το Κιβώτιο, που ολοκληρώθηκε το 1972 μετά από εφτά χρόνια συγγραφής και εκδόθηκε από τον Κέδρο το 1975. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Άρη Αλεξάνδρου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η ελληνική ποίηση· Η πρώτη μεταπολεμική γενιά, σ.328-330. Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Αργυρίου Αλεξ., «Αλεξάνδρου Άρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 1. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1983, Αργυρίου Αλεξ., «Άρης Αλεξάνδρου», Η μεταπολεμική πεζογραφία· Από τον πόλεμο του ʼ40 ως τη δικτατορία του ʽ67 Βʼ, σ.136-160. Αθήνα, Σοκόλης, 1988 και Αργυρίου Αλεξ., «Χρονολόγιο Άρη Αλεξάνδρου», Διαβάζω 212, 29/3/1989, σ.20 - 24. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Καίτη Δρόσου

Καίτη Δρόσου (Επιμέλεια)

Η δημοσιογράφος και ποιήτρια Καίτη Δρόσου γεννήθηκε το 1924. Εργάστηκε πολλά χρόνια στην εφημερίδα "Ημερησία". Ως ποιήτρια γνωρίστηκε και συναναστράφηκε με σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής λογοτεχνίας, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Αντρέας Φραγκιάς και ο Άρης Αλεξάνδρου, που έγινε σύντροφος της ζωής της το 1959 (σ΄ αυτήν αφιέρωσε το σημαντικότερο έργο του, "Το κιβώτιο"). Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Ποιήματα" (εκδ. Λογοτεχνική Γωνιά, 1950), "Φύλλα φωτιάς" (Τυπογραφείο Μπόλαρη, 1959), "Οι τοίχοι τέσσερις" (εκδ. Κείμενα, 1985), τα δοκίμια "Ιωσήφ Μπρόντσκι: Ο ποιητής και η Κα-Γκε-Μπε" (Ύψιλον, 1988), "Ο αποστάτης Μαγιακόβσκη και η Οκτωβριανή Επανάσταση" (Ύψιλον, 1990), "Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων κατά Κλωντ Σιμόν: Ανάγνωση του βιβλίου του Κλωντ Σιμόν "Η πρόσκληση" από την Καίτη Δρόσου" (Γκοβόστης), κ.ά. Μετέφρασε στα ελληνικά ποιήματα του Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι και επιμελήθηκε την έκδοση ενός συγκεντρωτικού τόμου με ποιητικές μεταφράσεις του Άρη Αλεξάνδρου, με τίτλο "Διάλεξα" (εκδ. Κείμενα, 1984). Βιογραφικά στοιχεία της Καίτης Δρόσου και του Άρη Αλεξάνδρου περιλαμβάνονται στις εκδόσεις: Κατερίνα Καμπάνη, "Ο παππούς μου, Άρης Αλεξάνδρου" (λεύκωμα, εκδ. Ύψιλον, 2006), και "Γιάννης Ρίτσος, Τροχιές σε διασταύρωση: Επιστολικά δελτάρια και γράμματα στην Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου" (επιμ. Λίζυ Τσιριμώκου, Άγρα 2008), που προέκυψε από υλικό του αρχείου της. Έφυγε από τη ζωή στο Παρίσι στις 3 Φεβρουαρίου 2016, σε ηλικία 92 ετών, όπου ζούσε μόνιμα από την εποχή της δικτατορίας.

Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
133
Διαστάσεις:
25χ17
Βάρος:
0.286 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση