Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600323368
Κατηγορίες:
Φιλοσοφία | Κοινωνιολογία | Θρησκεία , Εθνολογία , Ανθρωπολογία
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Μάικλ Ουόλζερ, καθηγητής του Institute for Advanced Study στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, εκδότης του περιοδικού «Dissent» και ίσως ο σημαντικότερος διανοούμενος και πολιτικός θεωρητικός της φιλελεύθερης αριστεράς των ΗΠΑ, τονίζει ότι «η ανεκτικότητα παρέχει τη δυνατότητα ύπαρξης της διαφοράς. Η διαφορετικότητα έχει ανάγκη από την ανεκτικότητα».
Ο Μ. Ουόλζερ αναλύει, μέσα από ιστορικές αναδρομές και πολιτικές συγκρίσεις, πως η σημερινή «ανοικτή κοινωνία» συμπεριλαμβάνει στο εσωτερικό της «κλειστές κοινότητες». Η πραγματικότητα αυτή δημιουργεί συνεχώς τα ερωτήματα: Πόσο θα πρέπει η κάθε πλευρά να αποδέχεται «περίεργες» ή, πιο σωστά, ιδιαίτερες μορφές καθημερινών βιοτικών συνηθειών και διαφορετικές θρησκείες, τελετουργίες, αντιλήψεις; Ή μήπως όλοι οι άλλοι θα έπρεπε να προσαρμόζονται στις δικές μας συνήθειες και παραδοχές; Το κύριο που αναδεικνύει είναι ότι η ανεκτικότητα δεν επιτρέπεται να περιορίζεται σε μια ατομική αξία και ηθική, αλλά πρέπει να αποτελεί το προϊόν θεσμικών δομών και πρακτικών, θεσμικής διασφάλισης. Σε μια Ελλάδα όπου οι δικοί της μετανάστες σε τρίτες χώρες αποτελούν ανοιχτή πληγή στο κοινωνικό της σώμα και όπου οι ξένοι, οι «διαφορετικοί», πληθαίνουν, η ανεκτικότητα αποκτά μεγάλη επικαιρότητα και προβάλλει ως καθημερινή αναγκαιότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Νίκος Κοτζιάς έχει διδάξει και εργαστεί ως ερευνητής στα Πανεπιστήμια της Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη), του Μαρβούργου (Γερμανία), της Οξφόρδης (ΗΒ) και του Χάρβαρντ (ΗΠΑ). Υπήρξε στέλεχος της Αριστεράς. Συμμετείχε στην έκδοση των περιοδικών "Επιστημονική Σκέψη" και "Διαλεκτική". Διευθύνει τη σειρά "Αναστοχασμός" στις Εκδόσεις Καστανιώτη, όπως παλαιότερα στη σειρά "Λόγος" στις Εκδόσεις Λιβάνη. Σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ημερησία. Εργάζεται ως εμπειρογνώμων στο υπουργείο Εξωτερικών. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες (πτυχίο), πολιτική και φιλοσοφία (μεταπτυχιακά), δίκαιο (διδακτορικό) και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση (post doc) στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Τα κυριότερα έργα που έγραψε ή συμμετείχε στην έκδοσή τους είναι τα εξής: Der autonome Intellekt (1976), Η διανόηση στην Ελλάδα (1978), Τέχνη και Ιδεολογία (1984), Ο τρίτος δρόμος του ΠΑΣΟΚ (1985), Πανεπιστήμιο και Κοινωνία (1986), Η Ελλάδα στο 2000 (1987), Συνειδητό και Αυθόρμητο (1987), Ο Συνασπισμός της Αριστεράς (1988), Μια συζήτηση που δεν έγινε (1989), Auf dem Weg zur Hegemonialmacht? Deutsche Aussenpolitik nach der Vereinigung (1993), ΕΕ: Κράτος δευτέρου βαθμού ή ένα σύστημα εν τω γίγνεσθαι - Το εθνικό κράτος και η διαδικασία πολιτικής ενοποίησης στην κοινοτική Ευρώπη (1995), Labor, Market and Employment (1996), EU und Demokratie (1997), Flexible Integration in Europe (1998), Griechenland in Europa (1998), Στόχοι και τακτικές στη Διακυβερνητική Διάσκεψη της ΕΕ του 1996-1997 (1999), Culture and the dialectic of the national and global (2002).
Ο Μάικλ Γουόλτσερ γεννήθηκε το 1935 στη Νέα Υόρκη. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Brandeis, κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πρίνστον (1962-1966) και του Χάρβαρντ (1966-1980). Από το 1980 είναι καθηγητής κοινωνικών επιστημών στο Institute for Advanced Study του Πανεπιστημίου του Πρίνστον. Το 2006 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Μάικλ Γουόλτσερ είναι από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της αμερικανικής πολιτικής φιλοσοφίας. Η δραστηριότητά του δεν περιορίζεται όμως μόνο στο πανεπιστήμιο. Ασχολείται επίσης με τη δημοσιογραφία και την πολιτική δράση. Είναι συνδιευθυντής του περιοδικού Dissent, το οποίο εκφράζει τη φιλελεύθερη και σοσιαλδημοκρατική Αριστερά των Η.Π.Α. Πήρε ενεργό μέρος στο κίνημα για την αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων των Μαύρων και στο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, και μέχρι σήμερα παρεμβαίνει σε όλα τα μείζονα πολιτικά γεγονότα του καιρού μας. Υποστήριξε την επέμβαση στο Αφγανιστάν, αλλά καταδίκασε την επέμβαση στο Ιράκ, παραμένοντας σταθερά επικριτικός απέναντι στο τυραννικό καθεστώς του Σαντάμ.
Το έργο του Γουόλτσερ εστιάζει κυρίως στα ζητήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της πολυπολιτισμικότητας. Στο μεταίχμιο φιελελευθερισμού και κοινοτισμού, διαφοροποιήθηκε σε ορισμένα σημεία από το έργο του Τζων Ρωλς. Τόσο ο Ρωλς όσο και ο Γουόλτσερ υπερασπίζονται την προτεραιότητα του δημοκρατικού συστήματος, Ο Ρωλς ξεκινά από την ιδέα ενός "πρωταρχικού συμβολαίου", αντικείμενο του οποίου είναι η επιλογή αρχών δικαιοσύνης για τη βασική οργάνωση της κοινωνίας. Τα συμβαλλόμενα μέρη είναι ελεύθερα και ορθολογικά, και βρίσκονται, χάρις στο πέπλο της άγνοιας, σε σχέση ισότητας και συμμετρίας μεταξύ τους.
Ο Γουόλτσερ, αντιθέτως, αρνείται ότι υπάρχει μια μοναδική αρχή δικαιοσύνης και υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία η ισχύς πολλών και διαφορετικών αρχών δικαιοσύνης, οι οποίες εφαρμόζονται στις διάφορες σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Σε κάθε μία από τις σφαίρες αυτές (π.χ., οικονομία, πολιτική, ψυχαγωγία, οικογένεια, θρησκεία) αντιστοιχεί ένα καθορισμένο αγαθό (π.χ., το χρήμα, η εξορία, κλπ.). Κάθε αρχή δικαιοσύνης διατυπώνεται σε σχέση με τη φύση του αγαθού που διανέμεται: την ανάγκη για την υγεία, την αξία για την εκπαίδευση. Μια κοινωνία είναι δίκαιη όταν εκείνοι οι οποίοι κυριαρχούν σε κάποια από τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής δεν μπορούν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στη γειτονική σφαίρα για να αποκτήσουν το αγαθό της. Έτσι παραδείγματος χάριν, όσοι κυριαρχούν στην αγορά δεν πρέπει να ταυτίζονται με εκείνους που ελέγχουν την πολιτική.
Ο Γουόλτσερ αρνείται κάθε ιδέα ανατροπής της κοινωνίας με τη βία και, ως οπαδός ενός δημοκρατικού και αποκεντρωτικού σοσιαλισμού, θεωρεί ότι θεμελιώδες πρόβλημα της δημοκρατίας είναι ο τρόπος ανακατανομής των αγαθών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα