Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789600324174
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
(...) Η εθνολογική μέθοδος ξεκινώντας από γενικεύσεις βγαλμένες από ετερόκλητα στοιχεία, είναι, ομολογώ κι εγώ, επικίνδυνο όπλο. Έχει όμως με το μέρος της θαυμαστές κατακτήσεις, ικανές να ανασυνθέτουν τα σκόρπια φαινόμενα κατά τα στάδια των εξελίξεών τους. Ο κίνδυνος της σχηματοποίησης είναι δεινός, κι ακόμη δεινότερος ο κίνδυνος των ασυνάρτητων και ασπόνδυλων ερμηνειών, που στο χάος του υλικού θα προσθέτουν το χάος της ερμηνείας. Είναι άλλωστε τόσα τα πρωτόγονα στοιχεία στη διονυσιακή θρησκεία που, σε κάθε περίσταση, αν ένας κλάδος της αρχαίας θρησκείας δεν μπορεί να μελετηθεί παρά με την εθνολογική μέθοδο, ο κλάδος αυτός είναι η διονυσιακή θρησκεία.
Ο Farnell, μελετητής που με την επιφύλαξή του στην εφαρμογή της μεθόδου κέρδισε επάξια τον τίτλο του «νηφάλιου», το διαλαλεί πως «τα προβλήματα που η διονυσιακή θρησκεία παρουσιάζει στον μελετητή της μεσογειακής θρησκείας, της ιστορίας και της ανθρωπολογίας, είναι πρωταρχικής σημασίας».
Τέλος η απάντηση στις συχνές και γνωστές αντιρρήσεις για τη χρησιμοποίηση της εθνολογικής μεθόδου στη μελέτη της ελληνικής θρησκείας και πνευματικής ιστορίας δόθηκε όμορφα σ` ένα πρόσφατο έργο. Οι εχθροί της μεθόδου αυτής χρησιμοποιούν χωρίς να το ξέρουν, θεωρίες και πορίσματα της εθνολογίας περασμένα στην επιστήμη της αρχαιογνωσίας, από τις πρώτες επαφές της με τις εθνολογικές εφαρμογές κι έτσι από πολλές δεκαετίας πια ξεπερασμένες. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Παναγής Λεκατσάς (1911-1970). Ο Παναγής Λεκατσάς γεννήθηκε στην Ιθάκη, στο χωριό Καλύβια της επαρχίας Σταυρού, γιος του Γεωργίου και της Μαριγώς. Προερχόταν από φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για τα γράμματα, ειδικότερα για την αρχαία ελληνική και τη ρωμαϊκή ιστορία, κλίση που ενθάρρυνε η μητέρα του και ο θείος του Γεράσιμος Λεκατσάς. Από το 1920 και για δύο χρόνια έζησε στην Αυστραλία, όπου είχε συγγενείς. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα γράφτηκε στο Γυμνάσιο της Λευκάδας. Ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά μαθήματα στην Κέρκυρα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου δεν αποφοίτησε αν και έφτασε ως τις πτυχιακές εξετάσεις. Το 1933 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο Συμβολή στη διαλεκτική ιστορία της φιλοσοφίας και δύο χρόνια μετά η πρώτη και μοναδική ποιητική συλλογή του Απολλώνια. Πραγματοποίησε εθνολογικές, κοινωνιολογικές, λαογραφικές, θεατρολογικές, φιλοσοφικές και θρησκειολογικές μελέτες, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση, κυρίως από έργα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων. Από το 1936 ως το 1943 συνεργάστηκε με το περιοδικό Νέα Εστία. Συνεργάστηκε επίσης με τα Νεοελληνικά Γράμματα (1938-1940), τον Ανταίο (1949-1950), την Καινούργια Εποχή του Γιάννη Γουδέλη, Επιθεώρηση Τέχνης, το Θέατρο (1961-1966) και τις εφημερίδες Ελεύθερη Ελλάδα (όργανο του Ε.Α.Μ.), Ο Ρίζος της Δευτέρας (1946-1947) και Μάχη, ενώ συνεργάστηκε επίσης στις συλλογικές εκδόσεις Λεξικόν Κοινωνικών Επιστημών (1958), Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς (1963) και Νεοελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη-Πάτση (1964). Το 1939 παντρεύτηκε την πιανίστα Δήμητρα Δημητριάδη, από την οποία πήρε διαζύγιο το 1947 και το 1961 παντρεύτηκε τη συγγραφέα Εύα Βλάμη. Ο ιδεολογικός προσανατολισμός του στο χώρο της Αριστεράς διαμορφώθηκε κυρίως κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου, οπότε διώχτηκε και φυλακίστηκε. Πέθανε στην Αθήνα από εγκεφαλική θρόμβωση. Μετά το θάνατό του η Εύα Βλάμη επιμελήθηκε της έκδοσης του έργου του Διόνυσος. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Παναγή Λεκατσά βλ. χ.σ., «Λεκατσάς Παναγής», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986, Χωρεάνθης Κώστας, «Χρονολόγιο Παναγή Λεκατσά (1911-1970)», Διαβάζω 166, 22/4/1987, σ.8-13 και «Παναγής Λεκατσάς
(Στοιχεία βιογραφίας)», Χρονικό ΄71, σ.30-31. Αθήνα, έκδοση του Καλλιτεχνικού Πνευματικού Κέντρου Ώρα, 1971.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
