Η έκρηξη των καταλήψεων στο χώρο της παιδείας σηματοδοτεί τις εξελίξεις σ’ ένα μυθιστόρημα όπου η φαντασία ακροβατεί ανάμεσα σε καταστάσεις μαγικές και ανεξέλεγκτες. Ο Υπουργός κατά τα φαινόμενα είχε καβαλήσει το καλάμι. Ταπεινώνοντας λίγους μήνες πριν τους καθηγητές, πήρε φόρα, ήθελε να ταπεινώσει και τους μαθητές τους. Την πάτησε όμως σαν αγράμματος. Βλέποντας το ένα μετά το άλλο να κλείνουν τα σχολεία, σίγουρα θα νοστάλγησε τις μέρες του καλοκαιριού, όταν με μια απλή μαγική κίνηση έθεσε σε λειτουργία τον καθ’ όλα αποτελεσματικό απεργοσπαστικό μηχανισμό. Ο συγγραφέας περιγράφει και, όπου χρειάζεται, διακωμωδεί τη σχολική ζωή. Τον καθηγητή της Φυσικής τον φώναζαν Μπουρμπόνα, είχε μπάσα φωνή, και `μπούρ μπούρ`, σχεδόν δεν έπιαναν λέξη στην ώρα του. Καθώς μιλούσε, πετάγονταν σάλια σε μεγάλη απόσταση απ’ το στόμα του, γεγονός που ανάγκαζε τους μαθητές να δημιουργούν ζώνη προστασίας, αφήνοντας άδεια τα πρώτα θρανία. Έπαιρναν τα μέτρα τους, φρόντιζαν να είναι εκτός βολής, κι ένα πρωί, άνοιξαν συγχρόνως ίσαμε δέκα ομπρέλες στην τάξη. Αναδεικνύει τον Σωτήρη σε ιδανικό καθηγητή ενώ δίνει μια ιδέα για τον ιδανικό Υπουργό Παιδείας. Η Μυρσίνη, η Αντιγόνη, αποτελούν τα πρότυπα των γυναικών που ελέγχουν και ρυθμίζουν την ισορροπία του σύμπαντος, καθώς η αγάπη, ο έρωτας, παραμένουν τα σταθερά σημεία αναφοράς της ανθρώπινης περιπέτειας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]