Για μια σειρά λόγων, οι οποίοι ελάχιστα σχετίζονται με την πραγματική αξία ενός γνωστικού αντικειμένου, αλλ` οφείλονται, πρωτίστως, στις εκάστοτε κρατούσες τάσεις του ακαδημαϊκού συρμού, παρετηρήθη, επί τέσσαρες τουλάχιστον δεκαετίες, μία τάσις υποτιμήσεως της Γεωγραφίας και της Γεωπολιτικής, ιδιαιτέρως εκ μέρους των επιστημόνων που θεραπεύουν την Ιστορική Επιστήμη και τις Διεθνείς Σχέσεις. Τούτο οδήγησε, συν τοις άλλοις, σε ένα ολοένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξεως.
Εν τούτοις, η Γεωγραφία και η Γεωπολιτική παραμένουν σημαντικές, ακόμη και στην σημερινή εποχή των παντοειδών επικοινωνιών, τηλεπικοινωνιών και συγκοινωνιών παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά και της "πλανητικής" ισχύος μιας, τουλάχιστον, αυτοκρατορίας. Τα Κράτη εξακολουθούν πάντοτε να προβάλλουν την ισχύ τους όχι μόνον επί χάρτου ή επί μιας "πράσινης τραπέζης" διπλωματικών διαβουλεύσεων, αλλ` επάνω σε θάλασσες και ωκεανούς, δια μέσου οροσειρών και κατά μήκος ακτών ή πεδιάδων, ενώ η επιτυχία του εγχειρήματός τους εξακολουθεί πάντοτε να εξαρτάται από την ικανότητά τους να προσαρμόσουν τις επιδιώξεις της Εθνικής Στρατηγικής, της Εξωτερικής πολιτικής και της Διπλωματίας τους στην υφισταμένη γεωγραφική πραγματικότητα.
Πως ορίζεται, όμως, η τελευταία; Μνήμονες της αρχαιοελληνικής
επιταγής, ότι "αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις", θα απετολμούσαμε τον ορισμό της Γεωγραφίας ως της αποτυπώσεως της γεωλογικής πραγματικότητος του πλανήτου - ο οποίος αποτελείται από ξηρά και
θάλασσα, όρη, πεδιάδες, πελάγη, ωκεανούς, ποταμούς, λίμνες, κλιματολογικές ζώνες, φυσικούς πόρους (και τις πηγές αυτών) και ούτω καθ` εξής.
Ο συσχετισμός των γεωλογικών δεδομένων (συμπεριλαμβανομένων, ιδιαιτέρως, των πηγών και κοιτασμάτων φυσικών πόρων) με την ανθρωπινή δραστηριότητα (παραδείγματος χάριν, την παραγωγή και την τεχνολογία) και, κατ` επέκτασιν, τις πηγές επίκτητων πόρων μεταβάλλει την αξία συγκεκριμένων χώρων και τόπων, οδηγώντας μας στην Πολιτική Γεωγραφία ή, άλλως, Γεωπολιτική. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)