Ο ΝΤΗΛΕΡ : Αν βαδίζετε έξω, αυτήν την ώρα και σ΄ αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα, εγώ, μπορώ να σας το προμηθεύσω· διότι αν είμαι σ΄ αυτή τη θέση πολύ περισσότερο χρόνο πριν από σας και για πολύ περισσότερο χρόνο από σας, κι αν ακόμη κι αυτή η ώρα που είναι η ώρα των άγριων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα δεν με διώχνει από δω, είναι επειδή έχω αυτό που χρειάζεται για να ικανοποιώ τον πόθο που περνά μπροστά μου, κι αυτό είναι σαν ένα βάρος που πρέπει να το ξεφορτώσω πάνω σ΄ οποιονδήποτε, άνθρωπο ή ζώο, που περνά από μπροστά μου.
Γι΄ αυτόν τον λόγο σας πλησιάζω, παρά την ώρα που είναι η ώρα όπου κανονικά ο άνθρωπος και το ζώο ρίχνονται άγρια ο ένας πάνω στον άλλο, πλησιάζω, εγώ, εσάς, με τα χέρια ανοιχτά και τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, με την ταπεινότητα εκείνου που προτείνει απέναντι σ΄ εκείνον που αγοράζει, με την ταπεινότητα εκείνου που κατέχει απέναντι σ΄ εκείνον που ποθεί. [...]
Σήμερα, πάνω στη σκηνή του "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι" (1987) είναι δύο - ο Ντήλερ κι ο Πελατής: έχουμε έναν διάλογο. Είναι όμως ένας φιλοσοφικός διάλογος στο ύφος εκείνων του 18ου αιώνα, ή μήπως πιο απλά η είσοδος δύο κλόουν; Πιθανόν και τα δύο, συναρμοσμένα με μία ελευθερία γραφής τεράστια.
Η γλώσσα είναι ένα όπλο, κι αυτοί εκεί οι δύο, που δεν μοιάζουν ν΄ αγαπιούνται και πολύ, παλεύουν ο ένας εναντίον του άλλου με τις λέξεις· πρέπει ο καθένας να κάνει τον άλλο να βγάλει τα έντερά του, να τον σύρει στο δικό του πεδίο, ν΄ αρνηθεί το πεδίο του άλλου, να μην παραδεχθεί ποτέ ότι βρίσκεται σε θέση αιτήματος, στερήσεως, κι ότι είναι φτωχός - κυρίως φτωχός από πόθους".
(Από το πρόγραμμα της παράστασης του Patrice Chereau)
Κατάλαβα, από την πρώτη φράση, ότι επρόκειτο πράγματι για έναν αληθινό συγγραφέα, για έναν συγγραφέα όμως που σαν αυτόν δεν υπάρχει ουσιαστικά άλλος στη Γαλλία. [...] Ο Koltes (1948-1989) ήταν ένας μετεωρίτης που διέσχισε βίαια τον ουρανό μας, μέσα σε μεγάλη εσωτερική μοναξιά και με απίστευτη δύναμη, την οποία ήταν μερικές φορές δύσκολο να προσπελάσει κανείς. Μπροστά του αισθανόμουν κάποιο δέος, και σήμερα περισσότερο από ποτέ. [...] Εκείνο που μπορεί να φέρει σε αμηχανία τον ηθοποιό είναι ότι το θέατρό του είναι πολύ σκληρό, πολύ βάναυσο, ότι έχει μια βία που σπάνια φανταζόμαστε. Δεν είναι όμως καθόλου απελπισμένο.
[...] Με το "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι", προσπάθησα να έχω μία στάση θαυμασμού και σκεπτικισμού συγχρόνως, και πάνω απ΄ όλα να παραμένω κριτικός, ν΄ αγαπώ τον Koltes γι΄ αυτό που είναι, να τον μεταχειρίζομαι σαν ένα συγγραφέα όπως οι άλλοι. Και τον προσεγγίζω με τον ίδιο τρόπο που προσεγγίζω τον Σαίξπηρ ή τον Μαριβώ, χωρίς να του είμαι πιστός όπως συνηθίζω να μην είμαι και σ΄ εκείνους.
(Αποσπάσματα από κείμενα και συνεντεύξεις του Patrice Chereau)
Η έκδοση συνοδεύεται από επίμετρο, με κείμενα των Patrice Chereau, Maria Casares, Heiner Muller, συνεντεύξεις του B.-M. Koltes και 28 φωτογραφίες.
Bernard - Marie Koltes (Συγγραφέας)
Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, γόνος καθολικής μεσοαστικής οικογένειας, γεννήθηκε στο Μετς της Γαλλίας, στις 9 Απριλίου 1948. Μαθήτευσε κοντά στους Ιησουίτες, των οποίων η σκέψη και η ρητορική, χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της εκπαίδευσης, θα επηρεάσουν τους διαλόγους των έργων που θα γράψει. Πρώτη του αληθινή θεατρική συγκίνηση η Μαρία Κοζαρές στη Μήδεια του Σενέκα. Ταξίδεψε πολύ: Νέα Υόρκη, Λατινική Αμερική, Ρωσία. Θεατρικά του έργα: "Sallinger" και "Η νύχτα πριν τα δάση" (1977), "Μάχη νέγρου και σκύλων" (1979), "Δυτική αποβάθρα" και "Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι" (1985), "Ταμπατάμπα" (1986), "Η επιστροφή στην έρημο" και "Ρομπέρτο Ζούχο" (1988), και τα μυθιστορήματά του: "Η φυγή με άλογο μακριά στην πόλη" (1970), και το ημιτελές "Πρόλογος". Πέθανε από Aids το 1989 στο Παρίσι, αφού είδε όλα του τα έργα στο φως της σκηνής.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Δημήτρης Δημητριάδης (Μεταφραστής)
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
