Κριτική προσέγγιση 24.5.2016 Χρήστος…

Κριτική προσέγγιση 24.5.2016 Χρήστος Λαζαρόπουλος, «Οξειδωμένος Καθρέφτης» εκδ. Γαβριηλίδης Γράφει η Βάλη Τσιρώνη Ιατρός-λογοτέχνης Μέλος της Διεθνούς Ενώσεων Κριτικών Λογοτεχνίας υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ Συνεργάτης λογοτεχνικού περιοδικού ΑΙΟΛΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ Η νέα ποιητική δουλειά του Χρήστου Ν. Λαζαρόπουλου, όπως αναγράφεται ολόκληρο το όνομα του ποιητή, στο εσώφυλλο του βιβλίου, τιτλοφορείται «Οξειδωμένος Καθρέφτης» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και πάλι όπου είχε κυκλοφορήσει και το προηγούμενο ποιητικό του βιβλίο με τίτλο «ΑΡΡΗΤΩΝ ΟΨΙΣ». Ωστόσο διαφορετικό, με ιδιαίτερα περιεχόμενα και μια λίστα περιεχομένων που αν τη διαβάσεις μονοκομματα, σχηματίζει από μόνη της ένα ποήμα ξεφεύγοντας από ότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Παρακολουθώντας κατά καιρούς την ποιητική εργασία του Χρήστου Λαζαρόπουλου, μέσα στην ποιητική συλλογή αυτή συνάντησα ποιήματα που είχαν γραφτεί σε βάθος χρόνου, όπως εκείνο το ποίημα του βιβλίου «Να μαι ο Βορράς σου Μ΄αρέσει η υγρασία του νοτιά Αλλά εμένα θέλω να δείχνει πάντα η πυξίδα σου» Ή εκείνο το άλλο ποίημα του βιβλίου αυτού «Στη λεπτή κόκκινη γραμμή Δεν επικρέμονται όλα Συνδεονται» Άλλα και εκείνα που σηματοδοτούσαν και ήταν εμπνευσμένα από στιγμές συγκεκριμένες και άλλα που φέρουν την ευαισθησία του ποιητή που εμφιλοχωρεί μόνιμα στους με ανάμενα μάνταλα νόησης στίχους του. Ποίηση καθαρή, όπως μας έχει συνηθίσει, μουλιασμένη πληρότητα, στον τυλιχτό αναπνευστήρα της συντομίας στοιχισμένα με λαγαρότητα και πληρότητα έμπνευσης και στίχου. Και ξαφνικά ένα μεγάλων διαστάσεων ποίημα σχεδόν κεντρικά στο βιβλίο, απλώνεται ανταποδοτικά της όρασης σε άκμονες βάθους στιχουργικούς πάντοτε. Μικροφωνικά! Εκατόμορφες εμπνεύσεις επέκεινα εξουσιοδοτούν την ανάσα των ιδεών στους στίχους του Χρήστου Ν. Λαζαρόπουλου. Με ευθύτητα. Πριονισμένα σαν διαίσθηση. Μόνιμα νεύοντας στο εξουσιαστικό των πράξεων. Να επωάζεται αζύγιστα το όνειρο. Σα μαντεψιά ψυχής. Με μπουκώματα ψυχής. Έτσι που λαίμαργα να θέλεις κι άλλο. Να μην αρκεί το γενναιόδωρο 127 σελίδων βιβλίο να ρουχίσει την ανάγκη της ψυχής και του πνεύματος για γνήσια ποίηση. Ανοικτά κάδρα πραγμάτων και αντιλήψεις του ορατού με εφικτά φρενιάσματα αισθήσεων, κατοπτρικά της ακολουθίας των σκέψεων και των ιδεών του ποιητή αλλά και του αναγνώστη. Τα ποιήματα αυτά στέκονται απέναντι, τα ορθώνει ο ποιητής, σαν καθρέφτη, στο στοιβαγμένο καρμπόν των σκευασμάτων της ύπαρξης, στιγμές ανθρώπων με το παράθυρο της θεωρίας αυτού που συμβαίνει και εκείνου που πιθανόν περιγράφεται ή μπορεί και να συμβαίνει βεγγαλικά νεόφυτο, έτσι που να αναμοχλεύει διαγνωστικά την ποίηση: «Ρώτησε ο Ποιητής τον Δικαστή: - Ποιους νόμους να τηρώ; της Σκέψης, της Γραφής, της Κοινωνίας; Απεκρίθη ο δικαστής: - Της ψυχής» Τα δείγματα γραφής του, μας τα είχε δώσει ο Χρήστος Ν. Λαζαρόπουλος και από την προηγούμενη ποιητική του συλλογή, Ετούτη εδώ, που έρχεται 3 χρόνια μετά από εκείνη, έχει υφέρπουσες διαφορές να τριζοβολούν αναμεταξύ των σελίδων εξακολουθητικά της θύμησης, αλλά όμως κολυμπάει πιεστικά στον αυλόγυρο της καθαρής, πρωτεύουσας και αξιωματικής ποιητικής γραφής. «Στην αμερή και αδιαίρετη πηγή της» όπως είχε πει κι ο Άγγελος Σικελιανός. Και δείχνει «ψυχή που με χαρά ή πόνο, ανοίγει διάπλατες φτερούγες και λυτρώνεται επάνω από τα μικρά»( Άγγελος Σικελιανός.)