Βαθιά ανθρώπινες οι ποιητικές πινελιές της Ευαγγελίας Δαρσινού-Ρουμελιώτου. Ανθρώπινες με το συναίσθημα να κυριαρχεί, να πλημμυρίζει, να διαχέεται σ΄ όλο της το έργο, αλλά ταυτόχρονα να φιλτράρεται στη δεξαμενή της λογικής, στις σημερινές καινούργιες αναζητήσεις, στις απαιτήσεις που επιβάλλει η σκληρή καθημερινή πραγματικότητα.
"Αλίμονο, τις παιδικές αναμνήσεις πρέπει να έχουμε κλειστές, αιώνια σκονισμένες" ή "Και τότε είδα τα δόντια σου... ήταν γεμάτα αίμα" ή σε άλλο της στίχο "...δεν αντιλαμβάνονται τον θάνατο που ανασαίνει δίπλα τους..."
Τέχνη "ποιεί" η Ευαγγελία ορμώμενη και καθοδηγούμενη από κανόνες και αξίες διαχρονικές αλλά σταθερές. Αξίες που διαποτίζουν τη δράση του ενεργού σκεπτόμενου πολίτη, του ανθρώπου που στέκεται με αξιοπρέπεια στη δουλειά, στην οικογένεια, στο σύντροφό του, στις ατομικές-προσωπικές του επιλογές. Ίσως αυτό είναι το μεγάλο αλλά ταυτόχρονα απλό μυστικό και εν τέλει η ικανότητα της ποιήτριας Ευαγγελίας Δαρσινού-Ρουμελιώτη. Να αναπολεί, αλλά και να προσγειώνεται με αρμονία στο σήμερα. Να ονειρεύεται αλλά και να ανασύρει από μέσα της, από το δικό της οπλοστάσιο "υλικά" που την επαναφέρουν στην πραγματικότητα. "Μα εκείνο συνεχώς εδώ, πάντοτε "παρών" το άτιμο το δάκρυ, δηλώνει".
Ανθρώπινη, ρεαλιστική, λιτή και επιμελώς απέριττη η ποίηση της Ευαγγελίας, μακριά από κάθε μεταφυσική προσέγγιση της ανθρώπινης ύπαρξης, γίνεται σήμερα μια ακόμα φωνή, μια προσεγμένη αλλά ανεξάρτητη κραυγή στο λειψό οπλοστάσιο της ανθρώπινης διανόησης.
γιώργος θ. τζιας
ΛΗΘΗ
Επανέρχεται η μνήμη στα παλιά
κουραστικά επιμένοντας
σε εικόνες πικρές
εικόνες βουλιαγμένες
ανέμους δυνατούς
που χτυπούν αλύπητα
το μικρό ησυχαστήριο της λήθης
ώσπου να το πληγώσουν.
Εύα Ρουμελιώτου - Δαρσινού (Συγγραφέας)
Η Εύα Ρουμελιώτου - Δαρσινού γεννήθηκε στη Νεμέα Κορινθίας όπου τελείωσε τα γυμνασιακά της χρόνια. Σπούδασε κοινωνική λειτουργός στην Αθήνα και εργάστηκε αρχικά ως ιδιωτική υπάλληλος.
Το 1984 διορίζεται ως νηπιαγωγός σε κρατικό παιδικό σταθμό. Στη συνέχεια μετατέθηκε ως διευθύντρια στο Περιστέρι, όπου και εργάζεται έως σήμερα.
Από τη νεανική της ηλικία, παράλληλα με το γράψιμο, ασχολήθηκε με τα γυναικεία θέματα και εργάστηκε για την προώθηση της ισότητας είτε σαν απλό μέλος σε γυναικείους συλλόγους είτε σαν μέλος Δ.Σ. αργότερα. Παράλληλα αρθρογραφούσε σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά και αργότερα ασχολήθηκε συστηματικά με το διήγημα.
Το 1999 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο συλλογής διηγημάτων με τίτλο "Ερημιά το όνομά σου είναι γυναίκα".
Στο μεταξύ συμμετείχε σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς όπως του Α.Σ.Δ.Α. (Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αττικής) όπου το 2001 απέσπασε το β΄ βραβείο με το διήγημα "Το πτυχίο". Το 2002 σε νέο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Α.Σ.Δ.Α. αποσπά το γ΄ βραβείο διηγήματος με τίτλο "Το κορδελάκι της Μαρίας". Το 2003 στον πανελλήνιο διαγωνισμό του Πειραϊκού Συνδέσμου απέσπασε τιμητικό έπαινο για το διήγημα "Η κασέλα της θείας Λένας".
Πολλά διηγήματά της δημοσιεύτηκαν στον τοπικό τύπο και σε λογοτεχνικά περιοδικά με θετικές κριτικές. Από το 2002 είναι πρόεδρος του παραρτήματος Περιστερίου του "Συνδέσμου για τα δικαιώματα της γυναίκας".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
